Vandaag waren we in de Anningahof, even boven Zwolle, vermoedelijk de mooiste beeldentuin in ons land. Zoals altijd, we komen hier jaarlijks, is het weer een lust om hier rond te wandelen, ook al was het niet het mooiste weer. Er was weer veel nieuw werk te bewonderen. Een bezoek aan de Anningahof is altijd inspirerend. Ook de tuin zelf is wonderschoon.
Ging mijn vorige post over ondoorgrondelijke popteksten, kunstenaars kunnen er ook wat van. Kijk eens naar dit werk en lees dan de tekst die erbij is geplaatst. Het werk zelf is niet om aan te zien maar dat de uiteindelijke sculpturen die uit een organisch proces binnen in de kunstenaar ontstaan verbeeldingen zijn van architecturale ruimtes en de mentale ruimte in ons hoofd representeren? Wie verzint zulke rimram? Kijk ook eens naar het hieronderstaande werk van Tom Claassen. In de bijgaande tekst lezen we dat de hangende mannen een dialoog met de omgeving aangaan. Ja hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten