Avi Shlaim (1945) is een Brits-Israëlisch historicus, geboren in Irak, tevens professor aan de Universiteit van Oxford. Hij werd geinterviewd door Imfan Garda van TRT World, een Turkse publieke omroep. Een buitengewoon interessant vraaggesprek, zonder oneliners of soundbites. Shlaim formuleert kalm en rustig en overdenkt zijn antwoorden voor ze uit te spreken.
Meende hij aanvankelijk nog dat Israël er niet van kon worden beschuldigd genocide te plegen, inmiddels heeft hij zijn standpunt geherformuleerd. Israël voldoet aan vier van de vijf criteria voor genocide. Het enige wat Israël niet doet is kinderen bij hun oorspronkelijke groep weghalen om ze elders onder te brengen. Iets wat Poetin nadrukkelijk wel doet in Oekraïne. Niettemin is het onweerlegbaar dat Israël in Gaza genocide pleegt, aldus Shlaim. Sterker nog, zionisme heeft zich getransformeerd tot een killing machine. Israël vernietigt zichzelf met de genocide in Gaza en de etnische zuivering in de Westbank. Die zullen leiden tot een tweedeling in de Israëlische samenleving en mogelijk zelfs tot een burgeroorlog leiden en in ieder geval tot een einde aan het zionistische project.
Over Ben Gvir zegt Shlaim dat hij niet werd toegelaten tot het IDF omdat hij te extreem was, een volgeling van rabbi Kahane (1932-1990), een terrorist. De Israëlische samenleving is de laatste 25 jaar, sinds de tweede intifada van 2000 steeds meer naar rechts opgeschoven. Was Ben Gvir ooit slechts een idioot, zijn kijk op het Joods-Palestijnse conflict is nu mainstream geworden. De partij van Gvir heet ‘Joodse macht’ en dat alleen al is een fascistisch label, aldus Shlaim. Gvir representeert de meest racistische, agressieve en de meest Joods suprematie facetten van het zionisme. De tragiek van Israël is dat het politieke zwaartepunt van het land nu gevormd wordt door mensen als Ben Gvir, Smotrich en Netanyahu.
Mensen die later op deze tijd terugkijken zullen twee zaken zien, onderscheiden: enerzijds de agressie van Israël. De huidige oorlog in Gaza is de achtste uiting van militair geweld van de zijde van Israël jegens Gaza. De etnische zuivering van 1948, de Naqba, zal nooit vergeten worden. Hetzelfde geldt voor de oorlog in 1967 omdat Israël daarmee een koloniale macht werd. Met de huidige oorlog gaat Israël verder dan etnische zuivering en het ontvolken van Gaza, het pleegt nu de misdaad der misdaden: genocide. Daarmee zal Israël vanaf nu geassocieerd worden.
Het tweede fenomeen wat we zullen zien is de ineenstorting van het zogeheten rule-based internationale systeem. We zijn nu getuige van een ontstellende westerse hypocrisie: men steunt Israël tot in het absurde en weigert het land ter verantwoording te roepen. Dit is een extreem voorbeeld van westerse double standards. Niet alleen aanvaardt het westen het Israëlische geweld maar levert tegelijkertijd ook de wapens voor dat geweld. Amerika en Groot-Brittannie zijn niet alleen maar supporters van Israël, ze nemen actief deel aan het Israëlische geweld.
De twee-staten-oplossing is de meest populaire visie op dit conflict. Maar deze oplossing is nu door Israël om zeep gebracht door Oost-Jeruzalem te annexeren, door de illegale nederzettingen op de West Bank, door de zogenaamde veiligheidsmuur. Netanyahu is niet bereid een Palestijnse staat te accepteren en de Knesset heeft een resolutie aangenomen waarin zo’n Palestijnse staat wordt afgewezen. Dus die twee-staten-oplossing is non-existent.
Wat er nu op tafel ligt is de keuze tussen de status quo waarin een joods apartheidssysteem leidt tot een joodse suprematie van de rivier tot de zee enerzijds en anderzijds het enige democratische alternatief: één enkele staat van de rivier tot de zee met gelijke rechten voor alle burgers, ongeacht hun geloof of etniciteit. Democratie kan niet zonder gelijkheid. Men kan dit alternatief beschouwen als ‘pie in the sky’, gezien alle geweld, oorlog, bloedvergieten en trauma’s van vandaag. Maar een andere keus is er niet.
Shlaim legt nog eens uit dat hij een Arabische jood is, die de eerste vijf jaar van zijn leven in Irak woonde. Moslim-joodse co-existentie is wel degelijk mogelijk maar je moet wel het lef hebben om ‘outside the box’ te denken. Hij hoopt dat ooit in de toekomst de Israëlische apartheid ineenstort door druk van buitenaf. Israël moet het onzalige idee verlaten dat het land het recht zou hebben een ander volk geheel te elimineren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten