Vanochtend zagen wij Rietland, een wonderschone film van Sven Bresser met een geweldige Gerrit Knobbe in de hoofdrol. De film speelt zich af in de Weerribben, waar wij een week of wat geleden nog rondfietsten en wandelden en onder meer prachtige vaartocht door de rietlanden van de Weerribben naar de grootste eendenkooi van Europa maakten. Een rietsnijder, zoals gezegd een schitterende rol van Gerrit Knobbe, vindt in het riet het dode lichaam van een jonge vrouw, verkracht en vermoord. De rietsnijder komt er achter wie vrijwel zeker de dader is maar de politie wil, niet geheel onbegrijpelijk, dat hij zich niet met het onderzoek bemoeit. Wordt de dader dan wel gevonden, vindt het recht zijn loop? De rietsnijder vreest het ergste.
Onderwijl gebeuren er vreemde dingen. Een wasmachine slaat op hol en de rietsnijder vindt in het riet een gitzwarte poel met iets wat op olie lijkt. Wat je hiervan moet vinden? Wat is de symbolische betekenis van deze vreemde zaak? We blijven er naar gissen maar vreemd is het wel. Zo worden we ook niet gewaar waarom kleindochter Dana zo vaak bij opa eet en slaapt. Ook dat mogen we zelf invullen.
En ondertussen voltrekt zich dat drama van een verkrachting en een moord en de nasleep daarvan. Sowieso lijkt het leven van de rietsnijder getekend door schuld en verantwoordelijkheid maar meer dan een duistere blik in de verte krijgen we hier niet van te zien. Wel wonderschone en betoverende beelden van riet onder de zon, riet in de wind en tijdens de nacht en zien we hoe de rietsnijder zijn werk uitoefent onder steeds zwaardere bedrijfseconomische omstandigheden. Het is een langzame film. Niet iedereen zal dat kunnen waarderen, voor mij is het juist een van de grote pluspunten van dit duistere verhaal. Gefilmd door een nog heel jonge regisseur Sven Bresser (1992) En dus met een rietsnijder die ooit één keer op de planken van het amateurtoneel stond, in de hoofdrol. Prachtige film!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten