Kunduzakkoord: noodzakelijk en terecht

Een parlementair unicum, binnen 48 uur overeenstemming tussen een minderheidsregering en een deel van de oppositie over onvermijdelijke bezuinigingen. Ik ben daar heel erg verheugd over, het is het best denkbare signaal naar Europa en de financiele markten. Wij moeten alles in het werk stellen om de triple A status overeind te houden omdat in alle andere scenario's geld lenen wel heel erg duur wordt. In zijn haast de PvdA als een linkse partij te positioneren, heeft Samsom hier de boot gemist. Ik vind dat een blunder. De demissionaire bewindslieden hebben perfect aangevoeld dat onderhandelingen met D'66, GL en CU veel vlotter zouden verlopen dan wanneer ook de PvdA aan zou zijn geschoven. Nu bevindt Samsom zich in het gezelschap van Roemer en Wilders. Moet niet lekker voelen. Opmerkelijk overigens dat de Kamer niet het voortouw nam in deze onderhandelingen. Alleen Jolande Sap had daartoe een voorstel (een begrotingsinformateur) maar dat werd allemaal erg omslachtig. De Jager is gewoon aan de slag gegaan, dat was handig, gewiekst en vooral voortvarend. Ik hoop vooral dat het Nederlandse electoraat in al haar verscheidenheid dit Kunduzakkoord weet te waarderen. Dat mensen inzien dat een stem voor Wilders echt gevaarlijk is voor de financiele en economische positie van Nederland en zeker voor het aanzien van ons land in de ons omringende wereld. Wij kunnen ons geen autisme veroorloven. En zeker ook hoop ik dat de GL achterban Jolande Sap blijft steunen. De partij scoort niet best in de diverse peilingen maar hier is - uiteraard ook door CU en D'66 - uitstekende politiek met een goed gevoel voor gezamenlijke verantwoordelijkheid bedreven. Eindelijk ook eens iets om je over te verheugen. Ook al kunnen we de nabije toekomst niet alleen maar met vertrouwen tegemoet zien. Kom op Nederland, laat je verstand en wijsheid zien en laat bij de komende verkiezingen de populisten voor wat ze zijn: nonvaleurs.

ProRail vliegt uit de bocht

De bestuursleden van ProRail kennen zichzelf een loonsverhoging toe van 16%! Je kunt het lef noemen maar naar mijn mening is alleen de kwalificatie diefstal hier gerechtvaardigd. Het zoveelste voorbeeld van bestuurders die op het roofpad zijn. In dit geval omdat hun bonussen worden afgeschaft. Dus eventjes snel cashen graag. En dat van een organisatie die jaar op jaar wanprestaties levert. Maar zelfs al zou ProRail voortreffelijk presteren, dan nog zou een loonsverhoging van 16% ronduit misdadig zijn. Het houdt maar niet op, wanneer slaagt de politiek erin hier eens een halt aan toe te roepen?

...en het Nationaal Comité 4 en 5 mei zwichtte

Het gedicht van een 15-jarige scholier zal bij nader inzien niet voorgelezen worden op 4 mei. Zo gaat dat dus. Naftaniel van het CIDI durft zelfs te beweren dat het Nationaal Comité aan een hellend vlak is begonnen wat er wel eens toe zou kunnen leiden dat we straks Eichmann nog gaan herdenken. Ik vind dit - niet voor het eerst - walgelijke en verwerpelijke taal van het CIDI. Ik stoor me dan ook mateloos aan deze Joodse organisaties die het oorlogsleed tot in lengte van dagen voor hun eigen zaak wensen uit te baten. En hoe jammer dat het Nationaal Comité voor deze druk is gezwicht. Het zal geen indruk maken maar hierbij boycot ik de 4 mei herdenking 2012 vanwege de schandelijke houding van het Auschwitzcomité en het CIDI.

4 mei weer aanleiding voor gedonder

Het is weer zover, 4 mei nadert en er ontstaat gedonder. Vorig jaar vormde de lezing van Rost van Toenningen, nazaat van, aanleiding voor veel krakeel. Rabbijn Evers sprak bij die gelegenheid, schandelijkerwijs, van leedroof. Het Auschwitzcomité en het CIDI overwegen dit jaar een boycot omdat het Nationaal Comité 4 en 5 mei een scholier een gedicht wil laten voorlezen waarin hij verhaalt van een oom die in de oorlog de verkeerde keuze maakte en zich aanmeldde bij de Waffen-SS. Het is wederom ronduit beschamend te moeten vaststellen dat de Joodse organisaties de herdenking op 4 mei exclusief willen claimen voor de slachtoffers van de Holocaust. De herdenking is een nationale plechtigheid, bedoeld voor alle Nederlanders. Op 4 mei gebeurt veel meer dan alleen het herdenken van de slachtoffers. Onderdeel van herdenken is het plaatsen van zulke gruwelijke gebeurtenissen in een breder kader. Daar wordt binnen het Nationaal Comité 4 en 5 mei op een serieuze en integere wijze over nagedacht. Wat mij elk jaar weer opvalt is hoeveel jonge mensen stil blijven staan bij een ingrijpende gebeurtenis die ze alleen van horen zeggen kennen. De Joodse organisaties verzetten zich tegen betrokkenheid van Duitsers bij deze nationale herdenking, zij verzetten zich tegen aandacht voor NSB-ers en nu verzetten zij zich tegen een schooljongen die een gedicht maakte over de keuzes van zijn oom in de oorlog. Het is bizar en onaanvaardbaar. Wie hier het woord leedroof in de mond durft te nemen, is niet goed bij zijn hoofd. Het lijkt erop dat de Joodse organisaties het alleenrecht op het slachtofferschap opeisen en dat is volstrekt verwerpelijk. Het wordt tijd dat er eens echt en oprecht inhoud wordt gegeven aan het begrip verzoening.

De verkiezingen gaan over Europa

Europa wordt het belangrijkste thema in de komende verkiezingen, op 12 september aanstaande. Er zijn enkele populistische partijen die vooral op de weerzin tegen Europa stemmenwinst proberen te halen. Zij profiteren van de vergeetachtigheid van de kiezer die zich niet meer herinnert dat hij zijn welvaart voor 100% aan Europa te danken heeft. De grootste fout die de Europeanen hebben gemaakt is het oprichten van een monetaire unie voordat er sprake was van een politieke unie. Nu moet die politieke unie met hangen en wurgen tot stand worden gebracht om de monetaire unie te redden. Dat is natuurlijk het paard achter de wagen spannen, maar het is niet anders. De grootste eurosceptici vinden we bij de PVV en de SP en bij de nieuwe Onafhankelijke Burger Partij van Hero Brinkman. In iets mindere mate moeten we - helaas - ook de VVD als eurosceptisch betitelen. Voor politieke bewegingen als de PVV en de OBP is euroscepsis tout court voldoende. Zij stellen hier niets tegenover maar hopen op basis van het anti-europese sentiment stemmen te trekken. De SP heeft wat dat betreft veel meer te bieden en heeft in ieder geval bewezen een partij met inhoud te zijn. Maar het anti-Europa credo van de SP maakt deze partij voor mij wel heel erg onaantrekkelijk. Laten we hopen dat de OBP (het is nog maar de vraag of ze die naam overeind kunnen houden, in Amersfoort schijnen nogal wat bezwaren te zijn gemaakt) veel stemmen van de PVV weg weet te trekken, ook al zou ik het geen enkel probleem vinden als Brinkman er niet in slaagt de kiesdrempel te halen. Maar voor het zover is, moeten we eerst helderheid krijgen over de lijsttrekkers. Ik ga ervan uit dat zich bij de VVD geen kandidaat meldt die opgewassen is tegen Rutte, wie zou dat moeten zijn? En ook bij de PvdA ligt een andere kandidaat dan Samsom niet voor de hand, ook al zou Lodewijk Asscher een goede kans kunnen maken. Bij Groen Links ligt het wat ingewikkelder: voor Jolande Sap is het nog geen gelopen race. Het zou jammer zijn als ze zou sneuvelen. Voorlopig laten alleen GL, D'66 en CU (hulde voor Arie Slob trouwens; ik moet niets van confessionele politiek hebben maar Slob is een uitstekend en vooral integer politicus) zien dat ze het landsbelang willen dienen. Het grootste vraagteken staat natuurlijk achter het CDA. Van Haersma Buma heeft zich gekandideerd, naar het schijnt. Ik zie in hem geen politiek leider maar dat vond ik ook van Balkenende en die heeft het toch heel lang volgehouden. Het worden nog interessante tijden.

De grote leugen

Toen Wilders de Grieken nodig had als vijand nummer één, leek het hem slim zijn handtekening te zetten onder de 3% van Brussel. Dat zou die potverterende Grieken wel op de knieen krijgen.
Nu wrijven zijn apostelen zich in de handen omdat flinke Geert er toch maar mooi voor gezorgd heeft dat de PVV niet kan worden verweten te zwichten voor druk uit Brussel. Druk waar dus wel die handtekening van Wilders onder staat.
Dit soort kiezersberdrog is strijk en zet bij de PVV. Daar redeneert men dat het electoraat even vergeetachtig als vluchtig is.
De kans is groot dat ze daar gelijk in hebben en machtspolitiek gezien heeft Wilders vermoedelijk het enig juiste gedaan. Maar het blijft een glasharde leugen en het bewijst nog maar eens dat Wilders zijn vijanden harder nodig heeft dan zijn vrienden. Hij is niet in het minst in het landsbelang geinteresseerd en verwijten dat hij alle Nederlanders in de kou heeft gezet, maken op hem niet de minste indruk.
Wilders is een bedrieger en ook voor hem komt eens het moment dat zijn kiezers dat door hebben en ze zullen dan vluchtiger zijn dan Wilders zich ooit heeft kunnen realiseren.

Op je wenken bediend

Overal in het land zorgen de PVV-ers voor gedoe. Ze verlaten hun club die geen partij is, lopen mevrouw Stassen in Limburg voor de voeten of vertonen onbeschoft gedrag en in een enkel geval blijkt zo'n spijtoptant nu mordicus gekant tegen alles wat hij in de afgelopen paar jaar met verve liep te verdedigen. Ach ja.
Wilders realiseert zich dat hij de greep aan het verliezen is en ziet zijn populariteit dalen. Hij kan niet telkens weer een nieuwe vijand uit de hoge hoed toveren om kwijtgeraakte kiezerszielen terug te winnen en komt tot de slotsom dat een nederlagenstrategie hier de beste remedie is: je terugtrekken in de oppositie omdat je daar het beste tot je recht komt met je grote bek. In de oppositie kun je gemakkelijker virtuele zetelwinst boeken dan in vak K. Terecht wordt nu gesneerd dat wij de regering niet mogen toevertrouwen aan iemand die zijn eigen partij nog niet eens kan besturen. Er is overigens helemaal geen partij en Wilders heeft gisteren nog maar weer eens bewezen dat hij niets van democratie moet hebben: zijn besluit om zich uit het Catshuisoverleg terug te trekken nam hij na een gesprekje met enkele getrouwen uit zijn fractie. Niet eens zijn hele fractie en dat zou toch wel de minimumoptie geweest (moeten) zijn.
Laten we hopen dat de kiezer hier doorheen prikt en dat Wilders nu definitief van de door hemzelf opgetrokken sokkel af dondert. Het orgel van Wilders heeft slechts twee registers: ter plekke verzonnen vijanden en ter plekke verzonnen slachtoffers. De vijanden waren moslims, Grieken, links, Polen en Europa. De slachtoffers waren Henk en Ingrid, de hardwerkende burger, de Zeeuwen en nu de AOW-ers. Maar Wilders heeft helemaal niets met Henk en Ingrid, met Zeeuwen of met AOW-ers. Wilders heeft juist veel meer met zijn vijanden, want zonder hen zou hij nergens zijn. Hij houdt van moslims, Polen en Europa want zij zijn het die hem zijn populariteit en macht bezorgen.
Zeven weken lang is onderhandeld en vergaderd en nu staan we allemaal met lege handen. Met dank aan de grootste politieke lafaard die Wilders heet. De politicus die ik nog steeds voor een gevaarlijk politicus houd.

Verkiezingen. Er zijn maar drie partijen die verkiezingen vrezen: het CDA, de PVV en Groen Links. Voor het eerst in zijn carriere spreekt Verhagen flinke taal maar het CDA gaat de boot toch echt missen. Ze kunnen het niet eens met elkaar eens worden over de manier waarop ze een nieuwe partijleider kiezen, nu hebben ze niets en nog maar drie maanden de tijd.
De PVV lijkt steeds meer op een LPF-kloon en moet hopen dat ze met een grote bek de kiezers aan zich kunnen blijven binden, consolideren van de huidige virtuele positie om vanuit de oppositie over vier jaar terug te kunnen keren. Groen Links staat er slecht voor in de peilingen en dreigt gemangeld te worden tussen het nieuwe PvdA en D'66.
De partijen die met het meeste vertrouwen nieuwe verkiezingen tegemoet zien zijn de SP, de PvdA en de VVD. De SP bezet nu de positie die Wilders voor zichzelf in petto heeft in de komende paar jaar. Die virtuele kiezerswinst wil Roemer natuurlijk graag cashen. De PvdA heeft wat nieuw elan ontwikkeld, bijtijds partijleiderverkiezingen gehouden en Samsom staat te trappelen van ongeduld. Maar hij is natuurlijk nog geen lijsttrekker, dus ook binnen de PvdA ontstaat een nieuwe strijd. Als dat fout gaat, komen ook voor hen de verkiezingen veel te vroeg. Nee het beste garen bij nieuwe verkiezingen wordt gesponnen door de VVD. Deze partij profiteert het meeste van het gedonder binnen de PVV en de belachelijke manoeuvres van Wilders. En alles wijst erop dat de premierbonus gescoord kan worden. Rutte kan natuurlijk heel gemakkelijk naar Wilders wijzen en weinigen zullen hem tegenspreken. De VVD zal onder Rutte prachtige tijden tegemoet gaan.

Over democratie

We staan vlak voor een regeringsakkoord over extra bezuinigingen. Helaas weinig aanleiding om die plannen met enige gerustheid tegemoet te zien. Ook de totstandkoming van die plannen roepen vraagtekens op. De regering heeft slechts de kleinst denkbare meerderheid in het parlement en moet daarbij ook nog vertrouwen op een christenfundamentalistische splinterpartij waarmee geen gedoogakkoord is gesloten. Zo zien we dus gebeuren dat het partijtje dat ik het minst zou willen (toe)vertrouwen, wel politieke macht en invloed heeft gekregen. Binnen de spelregels van de democratie kan het, maar het stemt niet vrolijk.
Tegelijkertijd gaat de PVV vol op het orgel nu uit de jongste opiniepeilingen is gebleken dat de aanhang danig slinkt. Tijd voor olie op het vuur en de machtspoliticus pur sang die Wilders is, bedacht het referendum voor de Zeeuwen over de Hedwigepolder. Dit is populisme in optima forma waarmee de PVV ook nog eens twee vliegen in een klap hoopt te scoren: laten zien dat je de stem van het volk wil volgen en tegelijkertijd een tong uitsteken richting het vermaledijde Brussel. Ook dit kan binnen de regels van het spel maar ook dit stemt niet vrolijk. Wedden dat de PVV er garen bij spint?
Ben benieuwd naar de konklusies van het CPB naar aanleiding van de regeringsplannen. En minstens even benieuwd naar de uitslag van de eerste ronde in de Franse verkiezingen! Er staat ons nog wat te wachten als Hollande president wordt.

Max Pam vliegt uit de bocht

In een artikel van vandaag in de Volkskrant gaat Max Pam tekeer tegen Guenther Grass. Hij beweert dat Grass in de top van de Waffen-SS piramide zou hebben gezeten maar dat zuigt hij gewoon uit zijn duim. Een 17-jarige komt niet bij eerste aanmelding in de top van een organisatie terecht. Ook zegt Pam: "Het zou wel zo rechtvaardig geweest zijn als hem, meteen bij de eerste stap op Tsjechische bodem, een kogel door de kop was geschoten". Tja, rechter Pam heeft Grass dus al veroordeeld voordat getuigen à charge en à decharge gehoord konden worden. Veroordeeld tot de dood door standrechtelijke executie nota bene!
Ook meent Pam zeker te weten dat Grass in 1944 een echte nazi was. Het wordt wel heel erg gemakkelijk allemaal, als je op zo'n schandalige wijze iemand mag veroordelen en als je je daarbij niet om bewijslast hoeft te bekommeren. En dat allemaal alleen maar omdat iemand het lef heeft kritiek op Israel uit te oefenen.
Grass heeft nooit zijn mond gehouden en omdat hij ervoor koos een duidelijk politiek standpunt in te nemen, partij te kiezen, wordt hem nogal eens verweten zich als een moralist te gedragen. Ik vind het wel plezierig wanneer een schrijver duidelijk maakt waar hij staat, ik heb nog nooit meegemaakt dat ik diens literatuur daardoor meer of minder ben gaan waarderen. Denk in dit verband eens aan Jorge Semprun, een groot schrijver, tevens communist. Of wat te denken van Céline, ook een groot schrijver maar wel een antisemiet! In ons eigen taalgebied komen we - sinds Mulisch zich vergaloppeerde aan Fidel - helaas maar weinig schrijvers tegen die je op een heldere politieke stellingname kunt betrappen. Ik vind dat een gemis, maar Max Pam duidelijk niet.
Betekent een jeugdzonde begaan dat je je de rest van je leven koest moet houden? Natuurlijk kan Grass verweten worden dat hij wel erg laat met die bekentenis is gekomen maar dat maakt hem nog niet tot een nazi en dus antisemiet. Max Pam schaart zich in het koor van verongelijkten dat geen kritiek op Israel duldt en is ook niet te beroerd om dan meteen de diskwalificatie antisemiet voor in de mond te hebben liggen. Wat een bedroevend niveau, Max Pam! Schaam je.

Frits Bolkestein is de weg kwijt

In een artikel in de Volkskrant van vandaag doet Bolkestein een fikse poging om uit te leggen waarom ze het bij de VVD allemaal beter zien dan bij de concurrentie. Vooral links moet het daarbij ontgelden en Bolkestein schaart zich hiermee in en steeds langer wordende rij van links-bashers. Van mij mag het hoor, links heeft de laatste tijd nu niet bepaald het juiste antwoord klaar op maatschappelijke problemen (rechts trouwens ook niet), dus zo vreemd is dat bashen niet. Maar anders dan we van Bolkestein gewend zijn, maakt hij in zijn argumentatie gebruik van een bij elkaar geraapt zootje van vooroordelen en onbewezen aannames. Bolkestein is de weg kwijt.

Hij begint met de mededeling dat de overgrote meerderheid van de journalisten links stemt. Hoe weet hij dat? Beschikt hij over cijfers die die bewering ondersteunen, zijn er harde gegevens betreffende het stemgedrag van het journaille beschikbaar? Natuurlijk niet, maar Bolkestein weet het zeker. Vervolgens beweert hij dat de arbeidsmarkt alleen kan functioneren bij de gratie van inkomensverschillen. Dat is wel erg kort door de bocht en op deze wijze geformuleerd, creeert hij meer vragen dan antwoorden.
Het CDA moraliseert per definitie, gaat Bolkestein verder. De VVD doet dat niet, zegt hij, want de kernwaarde van de VVD is vrijheid en die is objectief waarneembaar. Ja, het staat er allemaal echt en het doet mij denken aan een van die prachtige aforismen uit het boek Het verdriet van de engelen van Jón Kalman Stefánsson: "Alleen voor mensen zonder moraal is het leven makkelijk, ze redden het wonderwel en wonen in grote huizen".
Ook het kapitalisme is niet populair bij journalisten, aldus Bolkestein. Ook dit lijkt mij een onzinnige bewering. En dat de VVD alle heil van de markt zou verwachten, ontkent hij vervolgens. Bovendien, zegt Bolkestein, er is geen markt zonder regels. Hij gaat er dan gemakshalve maar aan voorbij dat het ongebreidelde kapitalisme van Reagan en Bush alle regelgeving voor de financiele sector om zeep heeft geholpen, waardoor de huidige financiele en economische crises konden ontstaan. De graaizucht van de beter betaalde werknemers (let op, het gaat hier niet om ondernemers, het zijn allemaal loonslaven die nul risico lopen) is ook zo'n onuitroeibaar virus dat uit de regelloze markt is voortgesproten. Maar als ik dat zeg, beschuldigt Bolkestein mij vast van moraliseren.
Aan het einde plaatst Bolkestein zichzelf buiten de discussie als hij durft te beweren dat de linkse orientatie van journalisten is terug te vinden in de beoordeling van literatuur. Toen Mulisch overleed, verschenen er veel meer artikelen over hem dan over W.F. Hermans bij diens overlijden! Ja, ook dit staat er echt, het is van een ongekend droevig niveau.
Bolkestein is echt de weg kwijt hoor.

Grass kan niet dichten

Veel commotie in Duitsland en elders over het oerlelijke gedicht van Guenther Grass "Was gesagt werden muss". Ik mag mijzelf geen kenner van gedichten noemen maar ik meen dat een gedicht bij uitstek een beroep zou moeten doen op de verbeelding en de verbeeldingskracht van de lezer. Het gedicht van Grass doet geen enkel beroep op mijn verbeeldingskracht, ieder woord betekent precies wat het betekent volgens de definities uit het woordenboek. Kortom, dit is een lelijk gedicht, het is geen gedicht maar een politiek pamflet.

Netanyahu vindt het een schandalig gedicht omdat hij meent dat een vergelijk tussen Israel en Iran op morele gronden niet mogelijk is. Hij stelt dat Iran de Holocaust ontkent en uit is op de vernietiging van Israel. Zelf leidt hij daar uit af dat Israel het recht heeft op een "pre-emptive strike".
Het meest gehoorde verwijt aan het adres van Grass is - hoe kan het ook anders? - antisemitisme. Dat is een soort natuurlijke reflex bij veel mensen die kritiek op Israel gelijk stellen aan jodenhaat. Daar is geen kruid tegen gewassen maar het verwijt is onzinnig en onzindelijk.

Wat Grass feitelijk zegt is dit: "Israel wil een preventieve aanval op Iran uitvoeren terwijl het bestaan van een Iraanse atoombom nog niet onomstotelijk is bewezen; dat terwijl Israel zelf zich onttrekt aan internationale nucleaire afspraken; bovendien wordt Israel gesteund door Duitsland dat nucleaire onderzeeers aan Israel levert; in Duitsland is kritiek op Israel nog steeds moeilijk of zelfs 'not done' vanwege 40-45; maar nu zwijg ik niet langer en ik maak bezwaar tegen deze ontwikkeling; er moet internationaal toezicht komen op zowel het Israelische als het Iraanse atoompotentieel". Lees het gedicht er nog eens op na, meer staat er niet.

De felheid van de reacties in Duitsland verbaast mij, ook daar is het meest gehoorde verwijt "Antisemitismus" en men meent daar dat Grass wel de laatste is die zijn mond mag opendoen sinds hij in zijn laatste grote werk De rokken van de ui onthulde dat hij in de laatste dagen van de oorlog op ongeveer 18-jarige leeftijd lid werd van de Waffen-SS. Tja, dan kun je al zijn literaire werk wel aan de straat zetten.

Kom kom, kritikasters, leer eens zindelijk discussieren. Ook Duitsers mogen een mening hebben over Israel en mogen die mening ook ventileren. Wij moeten dat zelfs van hen verlangen. Maar laten we de discussie wel een beetje zakelijk houden. Je hoeft het met Grass niet eens te zijn maar ontzeg hem niet het recht op een mening. En tegen degenen die menen hem tegemoet te moeten treden met het verwijt van antisemitisme zou ik willen zeggen: u kunt geen groter zwaktebod uitbrengen dan het hanteren van deze kwalificatie. U heeft er kennelijk behoefte aan te kunnen doen wat u goeddunkt zonder daarbij de plicht te voelen uw handelen te toetsen aan het oordeel van anderen; ook lijkt het u te ontgaan dat de antisemitisme-reflex niets anders is dan het vast blijven houden aan de slachtofferrol; de holocaust is icoon van het ultieme kwaad maar geen vrijbrief.

Burgemeester Leers slachtoffer van eigen ambitie

Ik vond die Limburger Leers altijd maar een rare kwiebus, tot hij burgemeester in Maastricht werd. Hij kwam op voor stad en regio, bedreef het dualisme met een ferme houding en hij werd op handen gedragen door de plaatselijke bevolking, buitendien door vriend en vijand geprezen. Dat doet wat met een mens en dus ook met Leers. Als ik dit kan, kan ik nog wel meer, dacht Leers en hij dong naar de positie die uiteindelijk door Aboutaleb zou worden ingenomen. Streep door de rekening, tot er een kabinetsformatie kwam waarbij de lastigste portefeuille overbleef. Die wilde niemand hebben, behalve Leers, want hij brandde van ambitie en het voor hem hoogste podium lonkte.
Anderhalf jaar is Leers nu minister en hoe spijtig het ook voor hem is: geen beste. Leers leutert zich de blaren op de tong om maar te bewijzen dat het echt wel kan, minister van uitzetting zijn na zo'n ambstperiode in Maastricht waar hij zich tegen diezelfde minister verzette.
Leers is duidelijk geen politiek dier, anders had hij niet zulke onverstandige woorden gezegd tegen een verslaggever. En ondanks een volstrekt heldere transcriptie maar blijven beweren dat hij niet gezegd heeft wat anderen hem hoorden zeggen. Het probleem met Leers is dat hij zich niet heeft gerealiseerd dat de positie minister van uitzetting hem karakterologisch niet past. Maar Leers brandde van ambitie en begon aan zijn tour de force: het maken van de ene mentale salto mortale na de andere om maar minister te kunnen blijven.
Voor mij blijft Leers tot in lengte van dagen die burgemeester van Maastricht. Dat podium was zijn natuurlijke biotoop. Hij had niet hoger moeten stijgen. Heeft niemand hem daarvan kunnen overtuigen? Kennelijk niet. Nu wordt er - ook al wordt dat in alle toonaarden ontkend - om zijn kop gevraagd. Mij lijkt de positie van Leers onhoudbaar.
Stel dat hij aanblijft, dan zal hij toch de zaak Giessendam op een nette manier moeten oplossen. Hij moet zijn gezag doen gelden en de burgemeester aldaar passeren. Maar hoe kun je een gezin uit elkaar trekken en de vader uitzetten omdat hij kennelijk als gevolg van een groepsgewijze bestuurlijke procedure wordt verdacht van oorlogsmisdaden, terwijl er nooit een individuele toets heeft plaatsgevonden en de beste man nooit in de gelegenheid is geweest zich te verdedigen; alsof je je ueberhaupt kúnt verdedigen tegen zo'n bestuurlijke uitspraak. Hoe kun je overwegen zo iemand uit te zetten en te denken dat dat geen dramatische gevolgen zal hebben voor hen die achterblijven. Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als hier een persoonlijke tragedie uit voortvloeit.
Maar Leers, brandend van ambitie, beschuldigt Mauro van liegen en Naibzai van oorlogsmisdaden. Hoe ver is deze minister bereid te gaan om zijn gezag te doen gelden en zijn machtspositie te behouden?
Geachte CDA-ers: haal deze ijdeltuit weg, neem hem tegen zichzelf in bescherming. Ik was onlangs nog een weekend in Limburg, het is er prachtig, stuur Leers terug naar zijn eigenlijke biotoop en laat hem er nooit meer vandaan komen. Burgemeester van Gulpen of Meerssen is ook een mooie positie.

Macht en onmacht

We hebben een gedoogkabinet, dat weten we onderhand wel. We denken dat we in een democratie leven maar er worden toneelstukjes opgevoerd om het electoraat te bedotten. We kunnen wel denken dat open en eerlijke verkiezingen het toppunt van democratie zijn maar wanneer onze volksvertegenwoordigers er een geregisseerde (overigens beroerde)slapstick van maken, moeten we ons over dat democratisch gehalte weinig illusies maken.
De VVD offert al haar ethische beginselen op aan de SGP, u weet wel, die christenfundamentalistische partij die te klein is om de mond open te mogen doen maar toch heel veel macht heeft gekregen (er zijn volgens mij maar weinig politieke partijen die zoveel binnen hebben gehaald). En de PVV krijgt ook alle ruimte om maximaal te kunnen scoren. De vraag is hoe het met het ethisch normbesef van het CDA is gesteld. We zullen het spoedig horen.
Ofschoon ik in een paar opzichten wel van Rutte gecharmeerd ben, valt hij wat mij betreft uiteindelijk wel door de mand. Alles wat inhoudelijk van enig gewicht is wordt weggewoven of van tafel gelachen. Het landsbelang is voortdurend in het geding maar dat speelt zich uitsluitend nog af in een draaglijke lichtheid van het bestaan. Crisis met een glimlach, crisis met een grimlach.
In plaats van serieus onze economie te hervormen, wordt nu vrijwel zeker bot gesneden in begrotingen die ons hier in eigen land geen pijn doen. Rutte blijkt uiteindelijk ook een politicus die eerst en vooral aan de VVD denkt (hoe blijven we in het zadel en hoe worden we herkozen?). Geen man met een brede visie, die ons de weg wijst. Alle hervormingen die door vrijwel alle economen van harte worden aanbevolen, blijven op de plank liggen. De VVD wil er niet aan omdat de PVV er niet aan wil. Hoezo, landsbelang? En bij de SGP is het al niet anders: daar zijn ze wel voor serieuze hervormingen maar ze zullen er hun mond over houden omdat ze een paar ethische kwesties in hun voorlopig voordeel hebben kunnen uitonderhandelen. Hoezo landsbelang?
En dus gaan we snijden op ontwikkelingshulp waarmee wij Nederlanders te kijk worden gezet als een stelletje egoisten. Dom bovendien, want ontwikkelingssamenwerking is het beste instrument om immigratie in te dammen. Je kunt best vraagtekens plaatsen bij de effectiviteit van de ingezette middelen. Ook de opgetuigde infrastructuur om de gelden te verdelen mag best onder de loep genomen worden. Kijk daar serieus naar en organiseer het anders, als dat nodig blijkt. Maar hou in vredesnaam die 0,7% overeind. Het gaat niet gebeuren.

Wat staat ons te wachten op middellange termijn: of de PVV of de SP krijgt de overhand. Ik weet wel waar mijn voorkeur naar uitgaat maar uiteindelijk zal blijken dat het niet uitmaakt of je van de hond of de kat gebeten wordt. Ook van de SP mogen we geen serieuze hervormingen verwachten om maar te zwijgen over de euroscepsis in hun gelederen. Het gaat nog lang duren eer het gezonde verstand hier weer door zal klinken in het politieke debat.