Iedereen weet nog wel waar hij of zij was, die dag in mei 2000 toen bijna een hele wijk in Enschede weggevaagd werd als gevolg van een vuurwerkramp. Een wonder dat er slechts 23 doden vielen. Nu veertien jaar later is er een geheel nieuwe wijk uit de grond gestampt. Bij de ontwikkeling van dit nieuwe Roombeek werden de oorspronkelijke wijkbewoners nauw betrokken. En zo ontstond een prachtige wijk waarin het textielverleden van de stad was terug te vinden en waar alle koopwoningen niet door projectontwikkelaars maar door architecten van internationale naam en faam werden ontworpen.
Tussen het Rijksmuseum Twente - een erfenis van de textielbaronnen van Heek en De Stadshaard van ESSENT is in de achterliggende jaren een juweel van een woonwijk ontstaan. Verrassende architectuur, een doordacht ontwerp en talloze functies en voorzieningen samengebracht in een open wijk met centraal een bescheiden monument ter nagedachtenis aan de vuurwerkramp van 2000.
Net als de Roombeek, de Stroinksbleek en de watertorens doet ook Het Cremer nog sterk denken aan het textielverleden van de stad. Nu ondergaat het gebouw een transformatie en is het opgedragen aan de roemruchte stedeling Jan Cremer (geheel terzijde: één rode-oortjes-roman, een aantal verdienstelijke schilderijen maar voor de rest een grote bek en volgens mij een onaangenaam mens) en alles wijst erop dat hier een mooi complex ontstaat. Maar absolute blikvanger - althans wat mij betreft - in deze wijk is het buurgebouw, de zogeheten Eekenhof, een zorgcomplex dat werd ontworpen door Claus en Kaan Architecten. Wat een prachtig gebouw, lijkt me heerlijk daar te kunnen wonen.
En midden in het gebied Museum Twentse Welle, een verrassend gebouw, geheel omgeven door stalen gordijnen die opbollen in de wind en zo stukje bij beetje iets van het interieur van het gebouw laten zien. Een leuk museum ook, zeker voor wie van streekgeschiedenis houdt. De door Herman Finkers ingesproken audiotour is uiterst vermakelijk. Maar hoogtepunt in dit museum is toch de huiskamer waarin op een leunstoel op één autochtone Tukker na, allochtone stadsbewoners worden geprojecteerd die ieder hun eigen geschiedenis vertellen en uitleggen wat de stad Enschede voor hen is gaan betekenen. Stuk voor stuk indrukwekkende documenten waar iedereen een voorbeeld aan kan nemen. Heel innemend en vaak ontroerend!
Wat een verrassing, dit Enschede waar ik een belangrijk deel van mijn jeugd woonde maar waarvan ik altijd dacht dat er niets te beleven viel. Ga er eens heen en maak die stadswandeling, het is meer dan de moeite waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten