Hoezo vissen?

Waarom treft u hier opeens twee video's over vissen aan? Ik ben geen liefhebber van vissen, heb geen aquarium en bedrijf evenmin de hengelsport. Wel eet ik graag vis maar realiseer me daarbij dat vis eten net zo bedenkelijk is als vlees verorberen.

Eerder kocht en verslond ik al boeken over de aarde, insecten en planten en onlangs viel mijn oog op Het geheime leven van vissen van Jonathan Balcombe. En dat blijkt een fenomenaal boek! Centraal daarin staat de vraag waarom wij de neiging hebben vissen buiten ons moreel engagement te houden.

Ik kom er spoedig op terug zodra ik het helemaal uit heb gelezen. Maar als u belangstelling heeft voor de evolutie en er net als ik van overtuigd bent dat een antropocentrische benadering van onze wereld en leefomgeving ons he-le-maal niets brengt, dan mag dit boek niet op uw leestafel ontbreken.

Het staat werkelijk vol met wetenswaardigheden die u nooit zou hebben vermoed en Balcombe is erin geslaagd daarover op een enthousiasmerende manier te vertellen, waarbij hij voldoende afstand tot zijn onderwerp behoudt en zo objectief mogelijk verhaalt van de wondere wereld van vissen. Vissen die de aarde vijftig keer langer bewonen dan wij, homo sapiens; en wij zijn nu twee miljoen jaar oud!

Vissen kunnen vliegen, zien, ruiken, communiceren, horen, navigeren, plannen, geluid maken zonder strottenhoofd, smaken en proeven, samenwerken, pijn voelen (ook al wil menigeen u anders doen geloven), vissen hebben bewustzijn en een enorm goed geheugen, ze kunnen op talrijke manieren leren, alternatieve strategieën bedenken en gereedschap hanteren. En nog veel meer. Enfin, zoals gezegd, ik kom er spoedig op terug. Maar koop dit boek vooral, u zult er geen spijt van krijgen!

The Shark Whisperer - Cristina Zenato

Archer Fish Water Pistol | Weird Nature | BBC

Is Griekenland de volgende in de rij?

In Polen, Tsjechië en Hongarije hebben de aan de macht zijnde politici niet zo veel op met een vrije, diverse en onafhankelijke pers. In Nederland hebben we ook een paar politici die geregeld roepen dat de pers niet deugt. Om maar te zwijgen van de voortdurende oorlog die Trump voert tegen de mainstream media.

In Griekenland kunnen ze er ook wat van. Een krant, Fileleftheros, publiceert een groot artikel over vermoedelijk gesjoemel met Europese subsidiegelden door het ministerie van defensie. De minister, Kammenos, wordt zo kwaad dat hij onmiddellijke arrestatie van drie journalisten eist. Het openbaar ministerie luistert naar de minister en arresteert de drie journalisten. De minister wil hen aanklagen voor laster en smaad. Dat laatste mag natuurlijk. Maar arrestatie van journalisten omdat ze een jou onwelgevallig artikel publiceren is natuurlijk onvergeeflijk.

Hoofdredacteur Panayiotid Lampsias hierover: "Er is iets aan de hand met de democratie als de politici denken dat ze journalisten die hen niet aanstaan kunnen laten vervolgen". De drie journalisten werden na een dag detentie weer vrijgelaten door het openbaar ministerie.

Zelfreflectie bij banken?

In een uitgebreid artikel in de NRC van 21 september verzet Henk Arnold Sijnja, partner bij Baker McKenzie, zich tegen de strenge regelgeving voor banken. Hij erkent nog wel dat de zorgplicht van banken jegens klanten zeer belangrijk is maar voor het overige vergroot al die regelgeving alleen maar de kans op ongelukken.

In plaats van deze rule based regelgeving moet er principle based-regelgeving komen, zegt Sijnja. In plaats van lijstjes met voorschriften afvinken, zouden banken moeten handelen naar wat de bedoeling is van de regelgeving. Anders gezegd: niet naar de letter maar naar de geest handelen.

Zelfreflectie van banken is een veel beter instrument, zegt deze partner bij Baker McKenzie. Tja, in welk universum leeft hij dan? Zeker Joris Luyendijk nooit gelezen? Kunt u mij één voorbeeld geven, mijnheer Sijnja, van succesvolle zelfreflectie en zelfregulering?

Sijnja geeft een naar zijn zeggen goed voorbeeld van wat hij bedoelt: als de banken volgens de regels handelend hun bestuurders astronomische salarisverhogingen en bonussen toekennen blijkt de publieke verontwaardiging zo groot dat ze die salarisverhogingen en bonussen weer terug moeten draaien. Zegt hij dit echt? Ja, echt, dit is wat er staat, lees het zelf maar. En wat zegt hij er achter aan? "In dit geval heeft de regel dus een omgekeerd effect van wat werd beoogd".

Regels zouden richtinggevend moeten zijn en moeten aansturen op zelfreflectie en normbesef. Maar beste mijnheer Sijnja, waren waren normbesef en zelfreflectie toen de ING geld witwaste voor criminelen? Waar waren zelfreflectie en normbesef toen Jeroen Veerman Ralph Hamers 50 procent salarisverhoging toezegde? Waar waren normbesef en zelfreflectie toen de ING-top meende de witwaspraktijken af te kunnen doen met het intrekken van een paar bonussen?

Henk Arnold Sijnja schreef een zeer slecht artikel zonder ook maar de geringste serieuze onderbouwing. Een artikel dat alleen maar bedoeld is om zijn clientèle te pleasen.

What you see is what you get?

Al heel snel zullen we dat niet meer kunnen zeggen. Een interessant interview in de NRC van 21 september met informatiegoeroe Aviv Ovadya, nepnieuws onderzoeker in de VS. Tot nog toe, stelt Ovadya, werden we geconfronteerd met nepnieuws via nieuwe distributievormen. Met name de social media spelen daarin een cruciale rol. (Des)informatie kan zich door fb, twitter en instagram veel sneller verspreiden dan ooit tevoren en dat is een zeer bruikbaar instrument gebleken in het verspreiden van nepnieuws om daarmee de publieke opinie te beïnvloeden.

Hoe irritant en kwalijk ook, dit is nog een relatief onschuldige vorm van nepnieuws. Er is een veel gevaarlijker middel in aantocht en dat is gecreëerde informatie waarmee ogenschijnlijk live-beelden kunnen worden bewerkt en mensen woorden in de mond gelegd kunnen worden die ze nooit uitgesproken hebben. 'Deepfake' noemt Ovadya dit.

Er is weinig fantasie voor nodig om je een beeld te vormen van welke gevolgen deze technologische ontwikkeling kan veroorzaken. Als mensen niet meer kunnen vertrouwen op wat zij zien als de 'werkelijkheid' dan is een open en vrije samenleving niet meer mogelijk. Een debat is geen debat meer en het vertrouwen in de politiek zal nog veel sneller dalen dan nu reeds het geval is.

Een terechte waarschuwing van Ovadya die spreekt van een 'informatie-apocalyps'. En hij voegt er aan toe: "Wantrouwen is een basisingrediënt voor autoritaire samenlevingen. Voor een democratie heb je een minimaal niveau van onderling vertrouwen nodig. Ee gezamenlijk begrip van wat waar is en wat niet, is cruciaal. We móéten boven die ondergrens blijven".

Trial by media

Gisteravond bij Pauw een interessante confrontatie tussen advocaat Roethof en de onvermijdelijk alom aanwezige grootmoralist Peter R. de Vries. Roethof is een wat merkwaardige man. Meestal vertrekt hij geen spier en klinkt hij al snel verongelijkt. Met zijn krassende stem en strenge blik in de ogen lijkt hij vaak snel heel erg boos te worden maar hij weet zich telkens weer net te beheersen. Als hij glimlacht is het meestal een wat hautaine grimlach. Gisteren zag ik hem bij andere Pauw-onderwerpen overigens wel glimlachen en hier en daar zelfs het begin van een heuse lach tonen.

Zijn argumentatie in het kort: Jos B. is verdachte van een misdrijf van 20 jaar geleden maar er zijn geen harde bewijzen dat hij iets met dat misdrijf van doen heeft. Er is weliswaar DNA op de onderbroek van het slachtoffer aangetroffen maar er zijn ook andere DNA-sporen, niet van de verdachte aangetroffen. Niet vast is komen te staan hoe het slachtoffer is overleden en of er daarbij geweld is gebruikt door een dader. Ook zijn er geen aanwijzingen voor een seksueel vergrijp, er is geen bloed of sperma op het lichaam van het slachtoffer aangetroffen.

Roethof erkent dat de ouders van het slachtoffer een afschuwelijke tijd doormaken en recht hebben op de waarheid. Zijn cliënt zal een verklaring afleggen als hij daar aan toe is maar zal dat niet doen omdat Peter R. de Vries dat zo graag wil. Tot slot wijst Roethof erop dat de verdachte in de publieke opinie allang veroordeeld is en dat waarheidsvinding wel erg naar de achtergrond is gedrongen.

Peter R. de Vries stelt hier niets tegenover, behalve verontwaardiging en moralisme. Dat is een zwaktebod. De Vries stelt zich op als familiewoordvoerder, eigenwijze speurder, aanklager en rechter tegelijk. Terwijl hij donders goed weet dat een verdachte niet hoeft mee te werken aan zijn eigen veroordeling.

Had de politie destijds maar adequater opgetreden en wat meer research gedaan naar de achtergronden van de verdachte. Waarom weet de politie nu binnen een paar weken tal van details over de verdachte die toen, 20 jaar geleden, buitengewoon relevant waren? Maar die toen niet boven tafel kwamen? Waarom werd de crime scene destijds veel te snel opgedoekt zodat tal van eventuele sporen vernietigd werden? Ik vermoed zo dat er direct na het afschuwelijke voorval door de politie heel slecht recherchewerk is verricht, met alle gevolgen van dien.

Maar hoe het ook zij: Jos B. is nog steeds slechts een verdachte, hij is nog niet veroordeeld. Dat doet de rechter in ons land. Dat er nu kinderporno is aangetroffen op de computer van de verdachte zegt niets over het voorval uit 1998, dat verdachte een pedofiel is, was al bekend. Er is hier geen sprake van een nieuw feit en bovendien, stelt Roethof, moet nog wel worden vastgesteld dat verdachte degene was die de kinderporno heeft gedownload. Misschien hadden ook anderen toegang tot zijn computer.

Tot zover ontdek ik slechts één zwakke redenatie in het betoog van Roethof: hij stelt dat het DNA van verdachte als gevolg van contaminatie op de onderbroek van het slachtoffer terecht gekomen moet zijn. Maar dat kan alleen als er kleding of een voorwerp van verdachte samen met het ondergoed van het slachtoffer is gearchiveerd. Ik geloof niet dat er ooit kleding of een voorwerp van verdachte in beslag is genomen.

Oei, de Britten zijn kwaad

In het Verenigd Koninkrijk struikelen de voor- en tegenstanders van de Brexit over elkaar. Bij de komende partijzitting begin oktober zullen de fundamentalisten (de leugenachtige volksmenner Boris Johnson voorop) uit het leave-kamp zich tot het uiterste inspannen om May onderuit te halen. Met een beetje pech is het dan al voorbij voor Theresa May. De schitterende foto hierboven spreekt boekdelen (auteursrechten IBTimes UK Leonhard Foeger)
De Britse pers spreekt over "NEIN, NEIN, NEIN" (natuurlijk geven ze daar Angela Merkel de schuld van alles!) of van "Your Brexit's broken" of, iets geestiger "The Salzburg distaster". The Sun gaat nog een stuk verder maar dat doen ze daar wel vaker en kopt: "EU DIRTY RATS".

Maar denken die idiote Britten nu werkelijk dat ze wel de lusten en niet de lasten kunnen krijgen? Zouden ze zelf tot zulk een lankmoedigheid bereid zijn als zij in de schoenen van de EU zouden staan? Natuurlijk niet. De EU kan zich absoluut niet veroorloven het Checquers-voorstel van May te accepteren. Nog dezelfde dag zullen tal van andere EU lidstaten aankloppen om een identieke voorkeursregeling te verlangen. Dan is de EU in een klap over en uit, history.

Nog even los van het feit dat de Britten achter de EU-rug om lidstaten afzonderlijk hebben benaderd om hun Chequers-voorstel aan te prijzen. Er is iets in de Britten gevaren waardoor ze zichzelf in een noodtempo van het Europese vasteland hebben vervreemd. En die geest is niet meer terug in de fles te krijgen. Daar zorgt de Britse pers (lees voor een belangrijk deel: Murdoch) wel voor. Ze waren altijd al een buitenbeentje en hebben al zoveel privileges verkregen, het lijkt wel alsof ze niet meer ontvankelijk zijn voor rationaliteit. Laten we hopen dat het gezond verstand toch mag zegevieren, dat May niet onderuit geschoffeld wordt door haar partijgenoten en dat er in oktober toch een deal met de EU komt. Dat is in ons aller belang, niet in het laatst in het belang van de Britten zelf.

The Doors - Indian Summer

In the heath of the moment, een ode aan de wadden

De afgelopen zomer brachten wij deels door direct onder de waddendijk in Friesland en Groningen. Iedereen herinnert zich nog de hitte van deze indian summer. Er gebeurt iets wonderlijks als je met een telelens foto's neemt over grote afstanden. De lucht trilt en vervormt het beeld aan de horizon dat je in je zoeker hebt. Daaruit ontstaan soms de prachtigste foto's. Klik op de foto's om alle details te kunnen zien.

En tot slot nog een paar foto's die de schoonheid van die noordelijkste strook van ons land laten zien.

En als laatste dan nog een fraaie commercial voor een fietsmerk.

Maggie

Trump ‘doesn’t understand the basics,’ says 'Fear' author Bob Woodward

Garrett T. Capps - In the Shadows (Again)

Inspirerende en geestige uitspraken van Stephen Hawking

Stephen Hawking Interview: Last Week Tonight with John Oliver (HBO)

Over democratie

In een voortreffelijk artikel in de NRC van dit weekeinde schrijft journalist Marcel ten Hooven over onze democratie. Waar ging die ook alweer over, waarvoor en voor wie is die bedoeld? Wat mankeert eraan? Moet ons bestel gewijzigd worden? Hieronder citeer ik ruimhartig uit dat artikel dat me uit het hart gegrepen is, ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden:

"Overal waar tegenstellingen in de samenleving harder of zelfs onverzoenlijk worden, winnen politici die een onderscheid maken tussen vriend en vijand veld. Anoniem gemaakt als bijvoorbeeld 'elite', 'immigrant', 'moslim', 'kosmopoliet' of 'grootkapitaal' fungeert die vijand als zondebok, tegen wie alle wrok over wat niet goed gaat gericht wordt. Zo versterken maatschappelijke spanningen en polarisatie elkaar.".

"'De sterke man' is de centrale figuur in autocratische politiek. Hij pretendeert dat de wil van het de meerderheid, de 'volkswil', kenbaar is en dat hij die wil politiek tot uitdrukking brengt. Dat is ook zijn grote bedrog. Waarom? Omdat de 'volkswil' altijd een constructie zal zijn. Een autocratisch leider creëert naar eigen voorkeuren een beeld van een homogeen volk, om die creatie vervolgens woorden in de mond te leggen. Daarmee is het gelijk van dat 'volk' ook zijn eigen gelijk. De impliciete boodschap is dat als de leider zijn zin niet krijgt, het volk zijn zin niet krijgt en dat het systeem dus niet deugt".

"Met zijn dichotomie tussen 'wij' en 'zij' ordent de autocraat weer en creëert hij overzichtelijkheid in een complexe maatschappij met poreuze grenzen en  vervaagde sociale structuren. De loyaliteit die hij van de kiezers vraagt is aan hem: de sterke man, de leider die weet waar al hun tegenslag vandaan komt, wie er schuldig aan is en hoe het weer goed kan komen".

"De autocraat maakt het je gemakkelijker. Hij zegt dat mensen die anders zijn dan jij culturele chaos veroorzaken, een crisis van de 'nationale identiteit', en dat ze jouw manier van leven ondermijnen. Ook hier geldt dat in onzekere tijden het verhaal over zondebokken en schapen gemakkelijker over het voetlicht is te brengen dan dat over tolerantie en de realiteit van multiculturalisme".

"In haar formele gedaante is de democratie een praktische methode om een meerderheid achter politieke besluiten te krijgen. In haar morele gedaante - dan spreken we over de democratie als beschavingsvorm - is zij er veeleer om minderheden te beschermen. Minderheden waartoe wij allen behoren: ieder voor zich heeft zo zijn diepe overtuigingen, waarnaar hij zijn leven wil inrichten".

"Anders geformuleerd: het democratische en rechtsstatelijke gehalte van een natie is af te lezen aan de mate waarin je 'anders' kunt zijn zonder dat anderen jou als een bedreiging gaan zien. (---) De democratie is dus pas een volwaardige als zij is vastgeklonken aan burgerlijke rechten en vrijheden die minderheden tot hun recht laten komen. Niet de wil van de meerderheid is de kernwaarde van de democratie, maar de bescherming van minderheden".

"Uit de opvatting dat de meerderheid altijd gelijk heeft kan een grote ravage voortkomen, zoals de Brexit. Na de meerderheidsuitspraak in het Brexitreferendum hebben de Britten zich overgeleverd aan een nationale fantasie over een onafhanklijk, welvarend land, hoewel ze in werkelijkheid op het punt staan zich van de kliffen van Dover te storten".

"Het referendum is een domme vorm van democratie. Het kleedt de democratie uit tot enkel het stemrecht en reduceert haar daarmee tot de simpele gedachte dat een kwestie is afgedaan zodra de kiezer heeft gesproken. Die uitspraak krijgt dan, zoals in het Brexitdrama, de status van een soort volmacht om de wil uit te voeren van degenen die bij het referendum de winnende stem uitbrachten".

Koninginneoffer

We zijn tot de conclusie gekomen dat het passend is dat er verantwoordelijkheid wordt genomen. Dixit Hans Wijers, president-commissaris van de ING. Wijers was ooit politicus, minister nog wel. Net als die andere commissaris bij de ING, Jan Peter Balkenende.

Die politici weten ook al jarenlang dat het goed fout zit bij de bank. Er kwamen immers voortdurend signalen van DNB, De Nederlandse Bank. Er werd niet ingegrepen. Wel had men het gore lef het salaris van de CEO Ralph  Hamers met 50 procent te verhogen, wetende dat er een veroordeling voor witwassen aan zat te komen.

De commotie die daardoor ontstond had men bij de bank niet aan zien komen en dus moest Jeroen van der Veer, de voorganger van Hans Wijers, diep door het stof. En ook nu, nadat de witwaspraktijken van de ING publiek zijn geworden, heeft de bank niet voorzien dat de samenleving daar wel eens over kon struikelen. En dus deed men het "ruiterlijke" voorstel dat de Raad van Bestuur af zou zien van de jaarlijkse bonus.

Enfin, de Raad van Commissarissen mag dan wat traag van begrip zijn, na dagen van publieke opwinding realiseert men zich dat er een offer moet worden gebracht. De hoogste baas van ING Nederland moet verdwijnen. Op zich is dat een besluit met een zekere logica. Immers, de witwaspraktijken deden zich voor bij ING Nederland en Koos Timmermans was daar de hoogste baas.

Maar Ralph Hamers moet van Hans Wijers blijven zitten. Hamers is immers degene die schoon schip moet maken bij de ING en dat is een hele klus en dat doet hij nu al een paar jaar en ook heel erg goed. Dixit Wijers. Waar Hamers was toen die witwaspraktijken schering en inslag waren, dat vertelt hij er niet bij. En misschien kan Wijers ook eens uitleggen waar de rest van die absurd verdienende commissarissen mee bezig waren toen crimineel Nederland zijn zwart bijeengeroofde geld keurig wit kon wassen bij de bank waar voormalig parlementariërs,minister én minister-president, toezicht zouden houden op het reilen en zeilen van de bank.

Deze hele geschiedenis is pervers en beschamend. De minister van financiën noemt het vertrek van Timmermans passend maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. We zien met deze affaire, een uit een heel lange lijst, een paar zaken bewezen: banken zijn criminele verenigingen en politici zijn het algemeen belang onmiddellijk vergeten zodra ze zich buiten de politiek begeven.

Maar het meest droevige vind ik wel dat de heren uit deze elites zich kennelijk maar niet realiseren dat hun uitwerking op de samenleving er een van gif is. Daar, aan de top van die elites, speelt moraal geen enkele rol, bestaat er niet zoiets als ethiek. Dat de burger de indruk krijgt dat er daar aan die top vooral gegraaid wordt is niet alleen begrijpelijk, die indruk is gewoon juist. En als zulk gedrag aan de top van die elites normaal is en gedoogd wordt, waarom zou de gewone burger zich dan nog sociaal gedragen, zich nog iets gelegen laten liggen aan zoiets als solidariteit? Het is ieder voor zich en god voor ons allen. ING heeft in haar eentje de solidariteit begraven.

En weer blijkt Rutte een pathologisch leugenaar

Iedere keer dat Rutte met de hand op het hart beweert zich iets niet te kunnen herinneren, kun je er zeker van zijn dat hij glashard staat te liegen. We zien dat nu wederom in de discussie over de vermaledijde dividendbelasting. Trouw heeft achterhaald dat de VVD al sinds 2011 het schrappen van die belasting bepleit en in de zoektocht van het dagblad zijn nu ook memo's tevoorschijn waaruit zulks onomstotelijk blijkt. Rutte en Wiebes konden zich zulke memo's niet herinneren, weet u nog?

Nu is vast komen te staan dat Rutte al sinds 2010 regelmatig contact had met Nederlandse multinationals over de dividendbelasting. En maar blijven beweren dat daarvan geen enkele sprale was. Niemand in Nederland is voorstander van deze dwaze, ongelooflijk kostbare en volstrekt zinloze en amorele maatregel.

In het FD lezen we dat de invloedrijke club van Amerikaanse bedrijven in Nederland, de AmCham) zijn steun aan deze maatregel intrekt. De maatregel is immers alleen bedoeld voor Nederlandse multinationale met Britse aandeelhouders. Bovendien signaleert AmCham - terecht - het ontbreken van enig draagvlak in de samenleving.

We moeten als samenleving massaal protesteren tegen deze perverse ingreep van Rutte. Hij verwaarloost de publieke sector en geeft twee miljard structureel weg, aan een handjevol multinationals dat er niets beters mee doet dan het spectaculair verhogen van de bonussen voor de mannen aan de top. Is het raar dat de gewone burger politici als graaiers beschouwt? Men zorgt goed zichzelf en elkaar maar dat elkaar, dat zijn er maar een paar. Rutte: je bent geen knip voor de neus waard!

Exclusive: Listen to Trump’s conversation with Bob Woodward

Gelijke monikken gelijke kappen?

Je bent parlementslid en je raakt verliefd op een medewerkster tegenover wie je een gezagsverhouding inneemt. Dat gaat niet goed, de verhouding wordt beëindigd en er worden afspraken gemaakt hoe hiermee om te gaan. Jaren later komt het verhaal alsnog naar buiten. Er zijn altijd collega's te vinden die graag de vuile was buiten hangen en er zijn altijd media te vinden die daar gretig bovenop springen. Het parlementslid treedt alsnog af. Persoonlijk vind ik dit ver gaan, zo heel veel onoirlijks lijkt er immers niet voorgevallen. Maar er komt altijd een boel gedoe van en dan kun je maar beter de politieke schade proberen te beperken. Ik ben benieuwd hoe Alexander Pechtold uit zijn buitenechtelijke affaire tevoorschijn komt.

Je bent CEO van een grote internationale systeembank. In tegenstelling tot wat je formele taak is, let je niet op wie je klanten zijn. Vervolgens blijkt op zeker moment dat jouw bank gebruikt wordt om crimineel geld wit te wassen. De zaak is dermate ernstig en groot dat er een schikking wordt getroffen met het OM: meer dan 600 miljoen boete en een terugbetaling van 100 miljoen.Het OM konkludeert dat de bank zich heeft schuldig gemaakt aan een groot aantal strafbare feiten, lees ik in de NRC.

Terecht schrijft Menno Tamminga in diezelfde NRC: "Een bank die haar klant niet kent is een risico voor zichzelf, voor medewerkers, voor haar aandeelhouders en voor het financiële stelsel als geheel".
Intern zijn er straffen uitgedeeld, zegt de bank. En de bestuurders zien bij voorbaat af van hun bonus over 2018. Nou, nou, dat is nogal wat.

Maar hoe zit het nu met de eindverantwoordelijkheid? Tamminga: "Het gebrek aan eindverantwoordelijkheid schuurt met de hiërarchie bij een grote bank, die tot uitdrukking komt in de functietitel en de beloning van de chief executive officer. Hier is dat Ralph Hamers". Inderdaad, en denkt u dat Hamers moet wijken? Welnee. Zelf verklaart de man doodleuk dat zijn bank is te prijzen omdat er werd ingegrepen. Maar zijn eigen verantwoordelijkheid? Oorverdovende stilte, sterker nog de bank diende zonder dralen een voorstel in om zijn salaris met 50 procent te verhogen.

Dit alles is zo verschrikkelijk pervers. Het sterkt mij in de overtuiging dat banken criminele verenigingen zijn waarvan de bestuurders volkomen los gezongen zijn geraakt van de gewone samenleving. Banken zijn een kankergezwel.

ennonuy.com

Even reclame maken: mijn website ennonuy.com is geheel vernieuwd en vanaf vandaag live. De site is nog wel under construction in die zin dat alle boekbesprekingen nog moeten worden toegevoegd. Dat is een forse klus die ik in de loop van de komende maanden hoop te klaren. Ook de kleur van het lettertype wordt nog gewijzigd.