...is een wijk in Mexico-stad en Alfonso Cuarón heeft daar een prachtige film over gemaakt. In zwart wit. Met deze film haalt de regisseur jeugdherinneringen op aan de tijd dat hij in deze wijk leefde. De film vertelt in een kalm tempo het verhaal van het dienstmeisje Cleo, een werkelijk schitterende rol van Yalitca Aparicio. Zij werkt in een middenklasse gezin van een arts, zijn vrouw en vier kinderen. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van studentenrellen in het begin van de jaren zeventig in Mexico.
Het is merkwaardig bijna om te zien hoe fraai deze film is, juist omdát ze geheel zwart wit is. En op het grote scherm in ons plaatselijk filmhuis komt dit extra tot zijn recht. Aan de ene zijde toont de film ons de verhoudingen tussen de verschillende klassen in het Mexico van de jaren zeventig en tegelijkertijd van de verhoudingen tussen de machthebbers en een studentengeneratie die heel andere opvattingen over vooruitgang en emancipatie heeft. Maar even zo indringend is de ondertoon die laat zien dat klassentegenstellingen geen rol spelen als het om de positie van de vrouw gaat. Voor Cleo is het verwarrend om te zien hoe haar opdrachtgeefster in de steek wordt gelaten door de arts, juist op het moment dat de vader van haar nog ongeboren kind de benen neemt.
Het verhaal heeft misschien niet veel om het lijf, het is een petite histoire maar o wat is deze vertelling prachtig verteld en schitterend verfilmd. Buitengewoon knap hoe de jaren zeventig hier in herinnering worden gebracht, ook de stadsopnamen en het verkeer geven je het gevoel dat je daadwerkelijk in die jaren bent beland. Ik zou zeggen, doe uzelf een buitengewoon genoegen en ga hem zien, deze onvergetelijk mooie film!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten