Vice

Een biopic, een docu, satire? Vice is een film van Adam McKay over het leven van Dick Cheney. We leren hem aanvankelijk kennen als stuurloze losbol, die al gauw door zijn ambitieuze echtgenote getemd en in het gareel gebracht wordt.Een voice over geeft voortdurend feitelijk of ironisch commentaar bij de loop der geschiedenis. We zien Cheney zijn inmiddels bekende tocht maken door de kabinetten van Nixon en Ford om via Reagan te eindigen bij George W. Bush.
Waar McKay hem in de eerste helft van de film laat zien als een zwijgzaam, enigszins enigmatisch karakter en vooral als liefhebbend vader en echtgenoot, gaande de film laat hij steeds meer zien waar Cheney echt op uit is: absolute macht. Ook al beseft hij dat hij niet over de kwaliteiten beschikt om ooit POTUS te worden, er zijn andere wegen die naar die gecentraliseerde machtspositie leiden.

Kern van de zaak is of er een juridisch argument te leggen is onder het uitgangspunt dat de president van de USA nooit vervolgd kan worden omdat hij alles wat hij doet, doet in het belang van het land en daarmee zijn zijn daden per definitie niet als laakbaar uit te leggen. Dergelijke constructies zijn, ook al waren het geitenpaadjes, realiseerbaar gebleken en het duo Rumsfeld-Cheney was daar uiterst bedreven in. En zo toont McKay ons met ingelaste scenes uit de werkelijkheid van toen, hoe de wereld de oorlog met Irak in werd gerommeld, hoe Guantanamo Bay ontstond en Abu Ghraib, hoe een martelprogramma werd ontwikkeld en ten uitvoer gebracht. En zo trekt de geschiedenis van de periode Nixon tot en met Bush jr nog eens aan onze ogen voorbij.

Ik heb genoten van deze boeiende film en had voortdurend het gevoel dat McKay een Cheney liet zien zoals ik hem mij herinnerde uit die jaren, hoe bevooroordeeld ik ook geweest mag zijn. Met name de casting in deze film was voortreffelijk: Christian Bale als Cheney, onvergetelijk, Steve Carell zette een heerlijk cynische Donald Rumsfeld neer, Tyler Perry een al even herkenbare Colin Powell (hoe heeft die man zich ooit over kunnen laten halen zijn leugenachtige verhaal voor de VN te houden?) en Sam Rockwell laat een uiterst geloofwaardig George W. Bush zien.

Laten we het houden op een ironische biopic waarin we Dick Cheney uiteindelijk leren kennen als een man die niets moest hebben van de democratie en die een uiterst persoonlijke en even twijfelachtige moraal ontwikkelde. Zijn verdediging?: jullie hebben mij gekozen om op jullie veiligheid te letten. Zeur dan niet als ik dat naar eer en geweten gedaan heb.
En nogmaals: een uitstekende cast!