Tussen 1950 en nu zijn er naar (voorzichtige) schatting door circa 3.000 Franse priesters en prelaten tenminste 216.000 slachtoffers gemaakt: door hen aangerande of verkrachte kinderen. Dat betekent dat iedere dader gemiddeld 72 kinderen heeft kunnen misbruiken. De werkelijke getallen zijn vermoedelijk nog veel schokkender.
Slechts 22 van deze misbruikzaken kunnen voor het gerecht worden gebracht. Daarnaast zijn er nog 40 daders in leven maar is hun vergrijp verjaard. In deze gevallen wordt het aan de katholieke kerk overgelaten wat er met hen dient te gebeuren. U en ik weten dan wel hoe laat het is. In het ergste geval wordt hun het priesterschap ontnomen of worden ze geëxcommuniceerd, uit de kerkgemeenschap gezet.
Wat nog onduidelijk is, is hoeveel de kerkelijke autoriteiten wisten en wat ze hebben gedaan om de verantwoordelijken te straffen. Maar het getuigt van meer realiteitszin te onderzoeken in hoeveel gevallen dat kerkelijke autoriteiten hun best hebben gedaan om de misdaden te verbloemen, te verbergen of dood te zwijgen.
Natuurlijk heeft de kerk zich niet in de geringste mate bekommerd om de slachtoffers. Zij stonden in de kou en hen werd nooit recht gedaan. Een van de verdedigingslinies van het instituut is dat het misbruik in de kerk niet groter zou zijn geweest dan in andere sectoren van de maatschappij. Dus zo erg is het allemaal niet. De kerk gaat daarbij geheel voorbij aan haar zelfverklaarde autoriteit op het gebied van de moraal. Schijnheiliger is niet denkbaar! Als je leest hoe de katholieke kerk met de slachtoffers is omgegaan dan zou deze kerk tot een criminele vereniging moeten worden verklaard en net als de Hells Angels en andere motorbendes verboden moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten