Wij zitten weer eens in het door ons zo geliefde Groningen, in Oudeschans om precies te zijn, een klein vestingdorp waar ooit eens - in 1593 - een verdedigingsschans tegen de Spanjaarden werd opgericht. Destijds sprak men van de Bellingwolder schans maar toen het vestingwerk werd gesloopt omdat de schans steeds verder van de kust af kwam te liggen, werd de schans verplaatst en het dorp omgedoopt naar de naam die het vandaag de dag nog heeft.
Het is groen hier, zeer groen. En lieflijk ook. De oude graven op het kerkhof worden steeds minder leesbaar. Wij betalen nu grafrechten, anders wordt het graf geruimd. Ergens heeft men kennelijk eens een grens getrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten