Groningen revisited

 

Groningen ligt alweer achter ons. Een week lang hebben we de omgeving van Oudeschans verkend waarbij de Ruiten Aa voortdurend ons pad kruiste. Deze streek is voorlopig ingekleurd door de verhalen van Lammert Voos. En die beelden kwamen wel heel dichtbij toen een overbuurman - die kennelijk van mening was dat wij onze auto hadden geparkeerd (overigens op aangeven van de verhuurder van het huisje waar wij verbleven) op iets wat geen officiële uitrit was - zijn auto op de  openbare weg parkeerde, frontaal voor de onze en verlengd met een fikse aanhanger. En vervolgens was de overbuurman met onbekende bestemming vertrokken. Wij hadden geluk dat naast ons de auto van de buurvrouw stond geparkeerd zodat we uiteindelijk alsnog konden vertrekken nadat zij ons daartoe in de gelegenheid had gesteld. Aan beide zijden hadden we nog ongeveer twee centimeter ruimte. Ik liet een kort briefje achter op de voorruit van de overbuurman met de tekst "Fijn hè, zo alleen op de wereld. U bent een ongelooflijke aso". En ondertekende met mijn naam en telefoonnummer.

Tot mijn verrassing belde de snoodaard (verschillende buren aldaar hadden ons uitvoerig verteld van al zijn wandaden, nu al tien jaar lang) zowaar terug maar al snel bleek dat hij volledig overtuigd was van zijn eigen gelijk. Hij erkende dat wij het slachtoffer waren geworden van zijn dispuut met zijn buren en dat hij inderdaad ook pas op maandagochtend had kunnen terugkeren. Maar hij wilde graag uit de doeken doen hoe de situatie werkelijk in elkaar stak. Ik liet hem weten geen enkele belangstelling te hebben voor die achtergrondinformatie. Het simpele feit dat hij het nodig had gevonden ons volledig te blokkeren terwijl wij in het geheel niets van doen hadden met zijn ruzie met zijn buren, maakte mij duidelijk - zo liet ik hem weten - dat hij een heel naar karakter had en ik noemde zijn gedrag onbeschoft. Hij meende dat ik die kwalificatie beter achterwege liet. Enfin, zinloos gesprek natuurlijk dat ik vervolgens maar beëindigde.

Dit alles neemt niet weg dat wij heel erg graag in Groningen komen. We bezochten ook nog Bourtange maar dat bleek geen aanrader. Een leuk vestingstadje hoor maar volledig verpest door volkomen nieuw straatmeubilair zoals ophaalbruggen en wachthuisjes die de sfeer van de Middeleeuwen terug moeten brengen in een dorpje waar het centrale plein in beslag is genomen door enkele horecazaken met terrasjes en een fotozaak die blijkens het uithangbordje nog steeds Kodak verkocht! Dat Kodak allang niet meer bestaat, was daar nog niet doorgedrongen. Als u wilt weten wat het woord 'fake' betekent, bezoek dan eens Bourtange.

Wat er allemaal wél de moeite waard is aan Groningen heeft u in de achterliggende dagen al kunnen lezen. Mocht u belangstelling hebben voor de volledige fotoreportage, klik dan hier.