Philomena Cunk vs Dr Ruth Adams

Gaza wordt een tweede Westelijke Jordaanoever! De etnische zuivering door joden gaat gewoon door.

 

In de NRC van vandaag een verontrustend bericht over een conferentie in Jeruzalem over een terugkeer naar de Gazastrook. Nee, dit gaat niet over Palestijnen maar over Israëliërs die kolonies in de Gazastrook willen vestigen om op die manier de Palestijnen eruit te drukken. Hun argument is: "nederzettingen brengen veiligheid". 

Nu zul je zeggen, het staat mensen vrij om ergens een conferentie over te organiseren. Maar aan deze conferentie namen twaalf ministers en vijftien leden van de Knesset deel. Onder de ministers natuurlijk de verderfelijke Ben-Gvir en Smotrich. De leider van de kolonistenbeweging Nachala, Danielle Weiss zei het volgende: "Wij willen onze gijzelaars e]terug. Dus geven we de Arabieren geen eten, we geven ze helemaal niets zodat ze wel moeten vertrekken. De wereld zal hen moeten accepteren". Ben-Gvir riep op tot migratie van van de Palestijnen uit de Gazastrook.

Als ik dan zie hoe volkomen kritiekloos de Nederlandse regering achter Israël blijft staan, hoe Rutte zich in allerlei bochten wringt om zo ondemocratisch mogelijk besluiten door te drukken en andere tegen te houden, dan heb ik niet het gevoel dat deze demissionaire regering mij nog vertegenwoordigt. Maar nog veel meer moeite heb ik met het gegeven dat al deze haatdragende woorden komen van joden die de holocaust instrumentaliseren om hun onfrisse gedachtegoed in de praktijk te brengen. U weet toch hoe we dit noemen? Etnische zuivering, niet meer en niet minder.

Cunk's Best One-Interview Experts - Part 1

White Christian Nationalist U.S. Senate Candidate Calls 9/11 "Mass Human...

Het ontstellende gebrek aan zelfreflectie bij de Israeliërs

 

Michael Walzer (1935) is een internationaal gerespecteerd politiek filosoof die in de NRC van dit weekend twee hele pagina's krijgt om te stellen dat Israël een gerechtvaardigde oorlog op een niet gerechtvaardigde manier voert. Het laatste deel van deze stelling laat ik maar even voor wat hij is, ik heb geen aanleiding om hem daarin tegen te spreken.

Walzer is een jood en hij beschouwt zichzelf als een sympathisant van Israël. Hij is van mening dat de oorlog in Gaza moreel gerechtvaardigd is. De vraag of een oorlog ooit moreel gerechtvaardigd kan zijn is natuurlijk een lastige. Je zou daartoe een studie moeten maken van alle oorlogen die ooit begonnen werden. Gemakshalve ga ik er even van uit dat de aangevallen partij altijd het morele recht op zelfverdediging heeft.

Ha, zult u zeggen, dan zijn we toch klaar? Werd Israël op 7 oktober 2023 niet aangevallen door Hamas. Ja, dat kan ik natuurlijk niet ontkennen. En natuurlijk heeft Israël het recht op zelfverdediging in deze door Hamas bewust uitgelokte oorlog. Het probleem zit hem echter in de achterliggende gedachtegang (ik heb het hier bewust niet over de oorlogsvoering zelf, is die proportioneel, is het genocide, dat zijn andere discussies) Walzer stelt onomwonden: "Israël moest reageren. Maar dit is een oorlog die door Hamas is ontworpen, inclusief schade aan de burgerbevolking".

Vrijwel alle Israëlische intellectuelen, van Harari tot Walzer stellen het Israëlisch-Palestijnse conflict voor als iets wat in een vacuüm is ontstaan. De Israëliërs zijn simpelweg niet meer in staat tot enige zelfreflectie en weigeren in te zien dat zij zelf aan de oorsprong van dit afschuwelijke conflict staan. De Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever worden met geweld weggepest en verdrongen door illegale kolonisten; de meer dan 2 miljoen Palestijnen in de Gazastrook zijn op elkaar geperst in  amper 365 km2. Zelfs als Hamas niet op zo'n verderfelijke manier de eigen burgers opofferde, zouden er net zoveel burgerdoden te betreuren zijn geweest als nu het geval is.

Door Hamas bij voortduring te beschuldigen van het misbruiken van de eigen burgers als menselijk schild, hoeven de Israëliërs zich niet meer te bekommeren om het lot van die burgers. Hun lot werd immers door Hamas bezegeld. Het kost mij moeite om het begrip Israëliërs hier niet te vervangen door joden, zo immers is de praktijk van alledag in dit deel van de wereld.

En dat is dus ook het ernstige verwijt dat ik Walzer maak. Hij stelt wel dat de oorlog door Hamas is ontworpen maar hij doet geen enkele poging die bewering te onderbouwen. Ook blijkt nergens uit dat hij oog heeft voor het aandeel van Israël zelf in dit conflict. Niet alleen de oorlog in de Gazastrook is asymmetrisch, ook de betoogtrant van Walzer is dat in ernstige mate!

Rupsje Nooitgenoeg moet snel de Dodo achterna!

 

Hoogleraar aan de Universiteit van Utrect, Ingrid Robeyns, die zich verzet tegen extreme rijkdom, wijst erop dat een groep miljonairs in Davos zich op het standpunt heeft gesteld dat het huidige economisch systeem met zijn oneerlijke belastingen ons alleen maar stagnerende lonen, een afbrokkelende infrastructuur,m falende openbare diensten en destabilisering van de democratie heeft opgeleverd.

Robeyns publiceerde onlangs haar boek Limitarisme: pleidooi tegen extreme rijkdom, waarin zij een lans breekt voor een bovengrens aan de persoonlijke rijkdom die een individu kan vergaren. De argumentatie hiervoor ligt voor de hand: de grootste vermogens bij de kleinst denkbare groep van topvermogens, de daarmee gepaard gaande politieke macht, de uitholling van de democratie maar ook het aandeel in de klimaatverandering. De jaarlijkse uitstoot per persoon bedraagt voor de armste helft van de wereldbevolking minder dan anderhalve ton CO2 per jaar maar de 1 procent allerrijksten stoten per jaar 101 ton uit.

Robeyns wijst erop dat niemand kan zeggen dat hij het verdient om decamiljonair (een vermogen hoger dan 10 miljoen) te zijn. Anders gezegd: niemand wordt op eigen merites miljonair. Er zijn twee factoren die hierin een grote rol spelen. In de eerste plaats het toeval: waar stond je wieg, wie waren je ouders, welke talenten kreeg je mee, allemaal factoren war je als individu geen invloed op uit kunt oefenen. Maar de tweede factor is minstens zo belangrijk: de instituties die vorige generaties hebben opgebouwd om welvaart te creëren en dat is allemaal verwezenlijkt door voorgaande generaties. Nobelprijswinnaar Herbert Simon schatte dat 90 procent  van alle inkomen terug te voeren is op dergelijk 'sociaal kapitaal'.

De tegenstanders van maatregelen om extreme rijkdom een halt toe te roepen spreken natuurlijk graag van jaloeziebelasting maar jaloezie speelt in deze discussie geen enkele rol. Voor mij persoonlijk weegt de politieke invloed het zwaarst omdat die vooral wordt aangewend om de democratie te ondergraven. Oxfam Novib rapporteert ons jaarlijks hoe groot de ongelijkheid ieder jaar weer is geworden, exponentieel is gegroeid. Criticasters zeggen dan dat die superrijken zoveel doneren maar ook dat is een slecht argument. We willen geen wereld waarin caritas hier en daar wat aalmoezen rondstrooit, wie miljarden heeft kan zich gulheid permitteren, daar word je geen beter mens van. Het is slechts een kwesti8e van tijd dat de eerste biljonair zich aandient. Zoveel rijkdom is pervers en immoreel, daar gaat het om.

Weaponized pastor has complete mental breakdown at Trump rally

God Made a Dictator

De spreidingswet zorgt voor problemen

 

Een pijnlijke nederlaag voor Yesilgöz: de Eerste Kamer gaat de spreidingswet van staatssecretaris van der Burg aannemen. Het is werkelijk onbegrijpelijk wat partijen tegen deze wet hebben. Het enige wat erin geregeld wordt is dat we niet alle asielzoekers naar Ter Apel kunnen schuiven. Een gezonde samenleving kent zoiets als solidariteit, niet alleen tussen individuele burgers waar ze ook vandaan komen maar ook tussen de verschillende bestuurslagen op alle niveaus. 

Dat Yesilgöz haar plaats wordt gewezen kan ik alleen maar toejuichen, ze is zo bang voor een vriendje van asielzoekers versleten te worden dat ze wegvlucht in extreemrechts gedrag. Eerder noemde ik dat al compensatiedwang. Maar ook Wilders blijkt niet intelligent genoeg om te beseffen dat de spreidingswet zijn extreemrechts ambities op geen enkele manier in de weg staat. "We hebben een probleem" verzuchtte hij toen hij vernam dat de VVD voor de wet zal stemmen. De vraag is nu wat hij van zijn tafelgenoten verlangt om aan zijn eisen tegemoet te komen.

Duitsland gedraagt zich steeds merkwaardiger in het Israëldebat

 

In 1908 pleegden de Duitsers als kolonisten genocide in Namibië toen zij tussen de 35.000 en de 100.000 leden van de Herero- en Nama-stam ombrachten in concentratiekampen. Deze moordpartij was de eerste door de VN als genocide aangemerkte misdaad in de twintigste eeuw. Pas in 2021 erkende Duitsland in politieke en morele zin genocide gepleegd te hebben maar niet in juridisch opzicht. Daarmee ontliep het land de verplichting tot herstelbetalingen.

Bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag loopt momenteel een door Zuid Afrika aangespannen zaak tegen Israël dat door de Afrikanen wordt beschuldigd van genocide. De Duitsers hebben nu aangeboden Israël terzijde te staan en, zo lezen we in de NRC van vandaag, zij noemen de beschuldigingen aan het adres van Israël "politieke instrumentalisering" van de genocideconventie van de VN.

De alom (en zeker door mij) gerespecteerde Noam Chomsky is van mening dat Israël geen apartheidsstaat kan worden genoemd terwijl de misdaden die het land in Gaza begaat volgens hem vele malen erger zijn dan enkel apartheid. Ook het woord genocide wil hij niet meer gebruiken omdat die term ernstig onderhevig is aan inflatie. Tja, nauwkeurige definities zijn schier onmogelijk. Toch is het zinvol na te gaan of een staat zich aan zulke ernstige wangedragingen schuldig maakt dat kwalificaties als 'genocide' en 'apartheidsstaat' daarop van toepassing kunnen worden verklaard. Niet dat het in de praktijk zo heel veel uitmaakt, Israël heeft onmiddellijk na de beschuldigingen aangekondigd verder te gaan waarmee het land bezig is: het volledig platgooien van Gaza en het eindeloos bombarderen van gebouwen en locaties aldaar, ongeacht het aantal burgerdoden. Dat noemt Israël allemaal 'zelfverdediging'.

Dat is mijn grootste bezwaar tegen de discussie die nu zo hevig wordt gevoerd: 'genocide' is onderhevig aan inflatie maar 'zelfverdediging' kennelijk niet in het minst. En dat is opmerkelijk en vooral zorgwekkend. En nog erger is de massale internationale steun die Israël voor dit mensonterende beleid krijgt. In de eerste plaats van de Duitsers die in hun haast alles van Israël te accepteren als een soort compensatiedwang voor de Holocaust tot geen enkel kritisch onderscheid meer in staat lijken te zijn. Ik heb de Duitsers altijd bewonderd om hun Vergangenheitsbewältigung maar het lijkt erop dat ze daar nog lang niet klaar mee zijn. Nu beschuldigen zij de anderen van politieke instrumentalisering van de genocideconventie maar daarbij zijn de Duitsers volkomen blind voor de politieke instrumentalisering van de Holocaust door de Israëliërs. Wij leven in een verwarrende wereld.

En voor alle duidelijkheid wil ik hier een lans breken voor de Palestijnse journaliste Rajaa Natour die in een indrukwekkende artikel in de NRC van 13 januari schreef: "En niet alleen 7 oktober heeft me jullie (Israëlische) doden laten zien en me hun eeuwige verlies na aan het hart gebracht, het was en is nog altijd een bewuste ethische, morele en politieke keuze. Die keuze mag niet afhangen van de mate van wreedheid van een bepaalde gebeurtenis en ook niet van het overheersende Palestijnse verhaal dat zijn kompas kwijt is, of van de uitspraken van moreel failliete Palestijnse politici. Het is een doelbewuste, krachtige daad, omdat die de waakhond van de 'moraal' boven het soms verblindende nationalisme plaatst". De titel van haar artikel luidt: Laat me iets bekennen. Palestijnen doden ook.

The old oak

 

Aangekondigd als misschien wel de laatste film van Ken Loach, een cineast die nauwelijks nadere introductie behoeft. De meeste films van Loach, die zich vooral concentreerde op het arbeidersmilieu in Engeland, lieten vooral zien hoezeer het moderne kapitalisme ontspoorde en steeds meer mensen en gezinnen in ellende stortte. In zijn laatste boek Herscht 07769 schreef de Hongaarse schrijver Krasznahorkai als motto voorin: Hoop is een misverstand. Welnu, dat had ook het levensmotto van Loach kunnen zijn. Tot nu, want met The old oak lijkt de cineast te suggereren dat er wel degelijk hoop zou kunnen ontstaan.

Heel ongebruikelijk: de film opent met een kort shot van de cineast waarin hij het publiek vraagt mond-op-mond-reclame te maken voor de film als we het met zijn boodschap eens zijn en onze mond te houden als we het een slechte film vinden. Het verhaal speelt zich af in een stadje nabij Durham. Vroeger was er ook in dit stadje een mijn actief, alle mannen uit het dorp werkten er tot de mijn werd gesloten. Er was duidelijk gemeenschapszin in die jaren en toen de mijn gesloten werd probeerden de dorpelingen die gemeenschapszin in stand te houden door met elkaar te eten. De boodschap was: if you eat together, you stick together.

Nu, zoveel jaren later, worden er Syrische vluchtelingen in het dorp gedumpt en iedereen kan zich voorstellen wat er dan gebeurt. In dit dorp dus ook. Afschuwelijk om naar te kijken omdat de lokale bevolking toch wel snel de neiging heeft de verkeerde vijanden te zoeken. Het zijn niet de vluchtelingen maar de door hen verkozen politici die hun lot bepalen. En laten we helder zijn: de armoede in het Verenigd Koninkrijk is onvoorstelbaar groot. Daar moeten mensen inderdaad kiezen tussen eten of verwarming. En probeer dan maar eens ruimhartig te zijn naar vluchtelingen uit den vreemde.

Wij krijgen in ons land niet voor niets een regering onder leiding van een aartspopulist die niets goeds met ons voorheeft. En het schijnt dat de Engelsen nu spijt voor het merendeel hebben van de Brexit maar ja, in 2016 zijn de jongeren thuis gebleven. En juist zij hadden het verschil kunnen maken. Of je met samen eten daadwerkelijk dat saamhorigheidsgevoel kunt kweken dat nodig is om de samenleving weer gezond te maken? Ik betwijfel het. Maar The old oak is een sympathieke film. Met prachtrollen voor Dave Turner en Ebla Mari. Ik hoop bij god dat ik nu te cynisch ben.

Reporter asks mom going to prison for Jan. 6 if she blames Trump. Hear h...

Perfect days

 

Perfect days is de nieuwste film van Wim Wenders. De film toont het leven van een man van ergens tussen de 50 en 60 jaar oud, Hirayama, een glansrol van Kôji Yakusho. Naar het schijnt heeft de stad Tokio de cineast benaderd om een film te maken over de vele openbare toiletten die de stad rijk is onder de aandacht te brengen. En inderdaad, de toiletten die we in deze film te zien krijgen zijn stuk voor stuk architectonische juweeltjes.

Hirayama heeft zijn eigen plek in de waanzinnige biotoop die een wereldstad nu eenmaal is gevonden. Je zou kunnen zeggen dat hij zich van het gewone leven heft afgekeerd maar dat is nog maar de vraag. Hij voorziet in zijn levensonderhoud door iedere dag weer openbare toiletten in de metropool te reinigen en heeft zijn leven strak ingedeeld, een zich dagelijks herhalende routine, waar hij zich zichtbaar wel bij voelt.

Praten doet Hirayama nauwelijks, hij heeft geen belangstelling voor nietszeggende gesprekjes en voor zijn werk hoeft hij met niets of niemand te communiceren. Wel kijkt hij scherp om zich heen en wordt blij van wuivende bomen op zijn vaste plek ergens in een stadsparkje, ziet hij een zaailing die hij prompt mee naar huis neemt om die daar verder op te kweken. Als zijn van huis weggelopen nichtje hem opzoekt zegt hij haar: "de volgende keer is de volgende keer, nu is nu". Hirayama is alleen in dat nu geïnteresseerd. Dit is hoe zen eruit ziet.

Even raakt hij geëmotioneerd als zijn zus haar dochter bij hem op komt halen. Zij vraagt hem: "maak jij echt toiletten schoon?" Als hij haar ten afscheid omarmt blijkt zij niet in staat ook maar iets van emotie op hem over te brengen. Dat doet hem zichtbaar pijn. Er gebeurt niet heel erg veel in het leven van Hirayama maar ondanks zijn levenshouding heeft hij toch met een zekere regelmaat verrassende ontmoetingen met mede stadsbewoners en dan zie je opeens dat hij ondanks de afstand die hij tot zijn omgeving bewaart er desondanks telkens in slaagt iets essentieels voor die mensen te kunnen betekenen. En dat lukt hem zo wonderwel omdat Hirayama daadwerkelijk in het nu leeft, ieder moment doet zich slechts één keer voor, laat het niet onopgemerkt voorbijgaan.

Dit Perfect days is nu al de mooiste film van 2024. Hirayama is de vriendelijkheid en innemendheid bij uitstek, even denk je, laat hem toch niets naars overkomen maar dit is niet een film waarin Wenders met het noodlot speelt en bovendien: Hirayama zou vast en zeker een weg vinden om met tegenslag om te gaan. Maar het leven, zoals hij dat leidt en waardoor hij zich gelukkig kan voelen, is in zekere zin ook een manier om onheil van buiten ook daadwerkelijk buiten je leven te houden. Hirayama lijkt onthecht maar is dat niet. Wat een schitterende film heeft Wim Wenders gemaakt!

Fallen leaves

 

Fallen leaves is de jongste film van de Finse regisseur Aki Kaurismäki (1957) Kaurismäki zou je enigszins kunnen vergelijken met Alex Warmerdam. Beiden maken vaak droogkomische films in een eenvoudige setting waarbinnen de acteurs heel kaal acteren. Het verhaal blijft relatief simpel met weinig of geen zijpaden. De acteurs zijn doorgaans niet de meest spraakzame mensen en ze spreken doorgaans in korte zinnen van slechts een paar woorden.

Zo ook in dit Fallen leaves dat zich afspeelt in een wat armzalige buitenwijk van een Finse stad, vermoedelijk Helsinki.Arbeiders verrichten dodelijk saaie werkzaamheden tegen een veel te laag loon. Ze beschikken over het hoogst noodzakelijke om in leven te blijven. Ze lijken geen ambities of hoop te koesteren en ondergaan hun lot gelaten, in de wetenschap dat de geschiedenis het nu eenmaal niet al te best met hen voorheeft.

In deze mistroostige mise-en-scène ontmoeten Ansa en Hopalla elkaar in een karaoke-bar. Ze lijken elkaar wel aardig te vinden en zoeken toenadering tot elkaar. Maar dan gaat er van alles mis. En voor de rest moet u deze film zelf maar gaan bekijken. Het is een prachtige film, tragikomisch tot op het bot. Een film over twee mensen die niet veel woorden tot hun beschikking hebben maar uiteindelijk ook niet zoveel woorden nodig hebben. Onvergetelijk is het moment waarop Ansa buiten Hopalla aankijkt en heel eventjes een heel kleine knipoog geeft. Twee prachtrollen van Alma Pöysti en Jussi Vatanen dragen deze innemende film, werkelijk een genot om naar deze twee mensen te kijken. Een heerlijke film, dit Fallen leaves!

BASF-erfgename geeft erfenis grotendeels weg

 

De Oostenrijkse Marlene Engelhorn erfde een fiks bedrag uit de opbrengsten van de verkoop van BASF, u weet wel, dat bedrijf van die casettebandjes en nog veel meer. In Oostenrijk kent men geen erfrecht en dat vindt Engelhorn onbestaanbaar. Maar ze gaat veel verder dan dat en besluit 90% van die erfenis weg te geven: 25 miljoen Euro.

Ook daar heeft ze een bijzondere constructie voor bedacht: ze benadert 10.000 Oostenrijkers op volstrekt willekeurige basis om daaruit een groep van vijftig burgers te kiezen die een redelijke afspiegeling vormen van de Oostenrijkse samenleving. Die "Goede Raad voor Herverdeling" zal dan met behulp van experts de erfenis van Engelhorn uit gaan delen. Zelf zal zij heel nadrukkelijk geen enkele inspraak hebben in hoe het geld zal worden verdeeld.

Velen onder u zullen haar voor gek verklaren maar ik vind het een hartverwarmend initiatief. In Oostenrijk bezit de rijkste 1 procent naar schatting 50 procent van al het vermogen. We weten allemaal dat winst uit vermogen vele malen meer oplevert dan inkomen uit arbeid. In het kapitalisme wordt arbeid zwaar en vermogen minimaal belast. Vindt u dat redelijk?

VoteVets - Buddy Up

De Verenigde Staten staan allang buiten de beschaving en worden met de dag barbaarser!

 

Al vaker schreef ik hier dat Amerika al heel erg lang niet meer tot de beschaafde landen behoort. Voor die stelling pleit een groot aantal overwegingen zoals daar zijn: wapenbezit, religieus fanatisme, Trump, de doodstraf en zo voort. Een ander argument dat daar zeker bij hoort is de cultuuroorlog die rechts en religieus Amerika is gestart en die onder meer heeft geleid tot het verbieden van boeken. Lees onderstaand relaas van PEN America maar eens. Niet alleen het Dagboek van Anne Frank wordt verboden maar zelfs woordenboeken worden in de ban gedaan.

It has come to this: Escambia County, Florida, schools have banned the dictionary.
Five dictionaries are on the district’s list of more than 1,600 books banned pending investigation in December 2023, along with     eight different encyclopedias, The Guinness Book of World Records, and Ripley’s Believe it or Not – all due to fears they violate    the state’s new laws banning materials with “sexual conduct” from schools.
Biographies of Beyoncé, Lady Gaga, Oprah Winfrey, Nicki Minaj, and Thurgood Marshall are on the list, alongside The Autobiography of Malcolm X and Black Panther comics by Ta-Nehisi Coates. The Feminism Book was banned along with The    Teen Vogue Handbook: An Insider’s Guide to Careers in Fashion.
The list obtained by the Florida Freedom to Read Project also includes Anne Frank’s Diary of a Young Girl, The Adventures and the Memoirs of Sherlock Holmes and Agatha Christie’s Death on the Nile. The Princess Diaries and 14 other books by Meg Cabot have been taken from libraries, alongside books by David Baldacci, Lee Child, Michael Crichton, Carl Hiassen,    Jonathan Franzen, John Green, John Grisham, Stephen King (23 of them), Dean Koontz, Cormac McCarthy, Celeste Ng,    James Patterson, Jodi Picoult, and Nicholas Sparks. Conservative pundit Bill O’Reilly’s two books, Killing Jesus and Killing    Reagan, were also banned pending investigation.
PEN America, Penguin Random House, and a diverse group of authors joined with parents and students in Escambia County for    a first of its kind federal lawsuit alleging that an earlier set of book bans and restrictions violate their rights to free speech and equal protection under the law. A hearing in the case is scheduled for Wednesday, Jan. 10.

Wilt u de hele lijst van ruim 1.600 titels (!) zien? Klik dan hier en verbijster u! Wie de Verenigde Staten nu nog een beschaafd land wil noemen is zelf de weg kwijt.

Waarom we niet immuun zijn voor catastrofes | Arnon Grunberg | Buitenhof

LaPalmen heeft zichzelf definitief gediskwalificeerd!

U heeft het ongetwijfeld meegekregen, de tirade die de beroemde schrijfster Conny Palmen afstak over de biografe, Annet Mooij, van haar overleden echtgenoot Ischa Meijer. De beroemde schrijfster liet in een podcast met Gijs Groenteman haar lelijkste kant zien en beweerde dat de biografe als lesbienne simpelweg niet in staat kon worden geacht een zinvol boek te schrijven over een heteroseksueel. Ook meende de beroemde schrijfster dat de biografe lelijk was. En voorts vertelde ze ook nog een paar pertinente leugens over de biografe die die evidente onwaarheden heel fijntjes in slechts één enkele zin onderuit kon schoffelen.

Conny Palmen mag dan heel beroemd zijn maar wat zegt dat nu allemaal?  Ze is vooral bekend als drankorgel naast de notoire Krugtiger Hans van Mierlo. Echt leesbare boeken heeft ze naar mijn mening nooit geschreven ook al moet ik toegeven dat ik haar I.M. destijds niet slecht vond. Maar voor het overige schreef ze vooral quasi intellectuele niemendalletjes. Gauw vergeten, zou ik zeggen.

Haar opmerkingen over Annet Mooij zijn ronduit beschamend zoals het ook behoorlijk gênant is dat haar interviewer, Gijs Groenteman, geen enkele poging ondernam om haar te bekritiseren om haar onaanvaardbaar harde uitlatingen. Maar ja, we zijn van Grijs Groenteman wel gewend dat hij volstrekt kritiekloos is. Kijk maar eens naar zijn omgang met de al even beroemde columnist Marcel van Roosmalen. Met veel genoegen zag ik onderstaande boutade van Micha Wertheim over veelschrijver en door Groenteman bewierookte van Roosmalen.

Ik ben niet van het cancelen in het openbaar maar voor mijzelf heb ik wel enkele schrijvers tot ongewenste vreemdeling in mijn boekenkast verklaard. Dat overkwam Harry Mulisch (die wel heel erg overtuigd was van zijn genie) en Tommy Wieringa (die ooit eens iemand genadeloos meende te moeten afserveren omdat hij het gewaagd ook ook Duitsers te betrekken bij de 4 mei viering en die vervolgens met de vingertoppen tegen elkaar durfde te beweren: "er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan de Tweede Wereldoorlog denk"). Ik heb Connie Palmen nu maar aan dit rijtje toegevoegd!

Amerika is de beschaving allang voorbij!

 

Er worden nergens zoveel doodstraffen voltrokken als in Alabama. Een jury veroordeelde een moordenaar tot levenslang maar de rechter maakte er de doodstraf van. We hebben de beschaving dan allang verlaten. De veroordeelde, Kenneth Smith, belandde in de ruimte waar de doodstraf zou worden voltrokken maar de arts of verpleegkundige kon geen geschikte ader vinden om het dodelijk middel in te spuiten. De procedure werd stopgezet. Nu wil Alabama de veroordeelde Smith gaan inspuiten met pure stikstof. Hoe mensen op zo'n behandeling reageren, weet men niet.

Onafhankelijke deskundigen hebben in opdracht van het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten (OHCHR) vastgesteld, zo lezen we in de Volkskrant, dat er een gerede kans bestaat op een ‘pijnlijke en vernederende’ dood. Dat zou in tegenspraak zijn met zowel internationale verdragen als de Amerikaanse grondwet, die wrede straffen verbiedt.  

Smith heeft beroep aangetekend tegen zijn aanstaande executie. Hoe dat ook afloopt, dit is het zoveelste bewijs van mijn hier wel vaker gedane constatering dat er in de Verenigde Staten allang geen sprake meer is van enige vorm van beschaving. Het is een ongekend wreed land, ongekend gewelddadig, ongekend gestoord en idioot ook nog eens. In 2024 zal, als er geen gekke dingen gebeuren, Trump opnieuw aantreden als president. En dan zal de hele wereld aan den lijve ondervinden wat dat betekent. Ik weet niet hoe het met u is, ik krijg er apocalyptische gedachten bij.

Als een bn-er ziek wordt...

Het zal u niet ontgaan zijn, Herman Koch heeft prostaatkanker. Alle media schrijven erover en zelf is hij er een boek over aan het schrijven. Dat mag natuurlijk maar ik heb er toch altijd moeite mee wanneer een schrijver het persoonlijk leed nadrukkelijk uit gaat venten. Een aantal jaren geleden verloor het echtpaar AFTH hun enige zoon. Een afschuwelijk drama. Je eigen fantasie is ruim toereikend om te proberen je een voorstelling te maken van wat dat betekent: je zoon te verliezen! Maar het echtpaar AFTH ging vervolgens helemaal los: er kwam en roman en nog een boek, er kwam een boek van de echtgenote over het verdriet van de echtgenoot, er kwam zelfs een hele film en er waren talloze interviews te lezen over het drama dat het echtpaar was overkomen. Als je wil weten wat uitventen betekent: kijk dan eens terug naar die geschiedenis van het echtpaar AFTH.

En nu dus Herman Koch. Tja, wat moet je daar toch mee? Ik geloof dat uiteindelijk alle mannen prostaatkanker krijgen maar de meesten weten dat niet eens. Zelfs ik, bij wie ooit eens een PSA-waarde van 0,15 werd gemeten zal er wel niet aan ontkomen. Maar wat te denken van al die andere mensen die ergens aan sterven. Ik zou u genoeg voorbeelden uit mijn eigen omgeving kunnen voorschotelen. Herman Koch leeft inmiddels al drie jaar met zijn 'ziekte'. Mijn zwager waren slechts drie maanden gegund. Niemand die daar een boek over schrijft.

Nee, ik kan niet goed uit de voeten met schrijvers die hun persoonlijk leed zo nadrukkelijk uitventen. Geef mij maar mensen als Ernst Happel. Die zat doodziek bij Feijenoord op de bank, wetende dat er spoedig een eind aan zijn leven zou komen. Maar hij wenste er geen aandacht aan te besteden. Als het zover is: "umfallen und weg wesen". Meer woorden had hij er niet voor over.

Ik weet wel, ook bij schrijvers moet de schoorsteen roken en dat boek van Herman Koch zal zeker te weten uitstekend verkopen. Ik daarentegen, zal niet tot de lezers daarvan behoren. Maar ik wens Herman Koch het allerbeste en nog vele jaren toe, dat dan weer wel.