Fallen leaves is de jongste film van de Finse regisseur Aki Kaurismäki (1957) Kaurismäki zou je enigszins kunnen vergelijken met Alex Warmerdam. Beiden maken vaak droogkomische films in een eenvoudige setting waarbinnen de acteurs heel kaal acteren. Het verhaal blijft relatief simpel met weinig of geen zijpaden. De acteurs zijn doorgaans niet de meest spraakzame mensen en ze spreken doorgaans in korte zinnen van slechts een paar woorden.
Zo ook in dit Fallen leaves dat zich afspeelt in een wat armzalige buitenwijk van een Finse stad, vermoedelijk Helsinki.Arbeiders verrichten dodelijk saaie werkzaamheden tegen een veel te laag loon. Ze beschikken over het hoogst noodzakelijke om in leven te blijven. Ze lijken geen ambities of hoop te koesteren en ondergaan hun lot gelaten, in de wetenschap dat de geschiedenis het nu eenmaal niet al te best met hen voorheeft.
In deze mistroostige mise-en-scène ontmoeten Ansa en Hopalla elkaar in een karaoke-bar. Ze lijken elkaar wel aardig te vinden en zoeken toenadering tot elkaar. Maar dan gaat er van alles mis. En voor de rest moet u deze film zelf maar gaan bekijken. Het is een prachtige film, tragikomisch tot op het bot. Een film over twee mensen die niet veel woorden tot hun beschikking hebben maar uiteindelijk ook niet zoveel woorden nodig hebben. Onvergetelijk is het moment waarop Ansa buiten Hopalla aankijkt en heel eventjes een heel kleine knipoog geeft. Twee prachtrollen van Alma Pöysti en Jussi Vatanen dragen deze innemende film, werkelijk een genot om naar deze twee mensen te kijken. Een heerlijke film, dit Fallen leaves!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten