Lang uitgekeken naar het optreden van de Amerikaanse jazztrompettist Ambrose Akinmusire (1982) met een van mijn favoriete jazzgitaristen Bill Frisell (1951) en drummer Greg Hutchison (1970) Het werd een prachtig concert in een spaarzaam verlichte zaal in Tivoli Utrecht. Akinmusire stelde zich bescheiden op en roemde vooral zijn medespelers waarvan Bill Frisell, zoals wel vaker de laatste jaren, vooral een dienende rol speelde en Hutchinson uitblonk in creatief en muzikaal drumspel.
Akinmusire speelde het werk van zijn jongste plaat Owl Song, een werkelijk schitterend palet waarin hij heel zijn kunnen toont en dat is niet gering. Soms fel uithalend maar noit meer dan een enkele noot, dan weer fluisterend spel of hese schorre tonen om naadloos over te gaan in hemelse klanken. Dit is trompetspel waar ik van houd en het samenspel tussen de drie topmuzikanten verliep als organisch.
Heel fraai was het moment dat Frisell zijn gitaar als het ware aanbood aan de trompet en de beide muzikanten interferentie tussen de twee instrumenten lieten ontstaan. Dat leidde tot een schitterend klankbeeld met bijna psychedelische tonen. Het album Owl Song is buitengewoon fraai maar deze live uitvoering overtrof die registratie in ruime mate. Dat krijg je als topmuzikanten er zin in hebben en zich door elkaar laten inspireren. Het werd een prachtige avond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten