Het is ons niet ontgaan: Thatcher is overleden. Ik herinner mij hoe afschuwelijk ik haar destijds vond. De manier waarop ze de vakbonden omver kegelde stond me absoluut niet aan. En later kwam daar nog eens de almaar stijgende werkloosheid bij en de woningmalaise om maar te zwijgen van die belachelijke oorlog om de Falkland Islands. Waarom deden die Engelsen zo raar en bleven ze maar op die merkwaardige vrouw stemmen?
Nou ja, heel simpel eigenlijk: er was geen alternatief dat voldoende aantrekkelijk was. De tragiek van Neil Kinnock: he never made it. En laten we over Arthur Scargill maar zwijgen, die zou de mijnen nog open hebben gehouden als er meer ponden ingingen dan er kolen uitkwamen.
Pas veel later realiseerde ik me dat de grootste fout die Thatcher maakte de deregulering was. Iedereen herinnert zich vast nog wel die prachtige "Gone with the wind-affiche" waar Thatcher liefdevol in de armen werd gedragen door Ronald Reagan. De deregulering was toentertijd het grote credo, zelfs Alan Greenspan had geen weerwoord tegen Reagan en geloofde daadwerkelijk dat de bomen tot in de hemel zouden groeien. Niets was minder waar en Greenspan beet stof. Wij ervaren juist in deze jaren hoe desastreus die deregulering uitpakte en het einde van de wereldwijde crisis is vooralsnog niet in zicht. Dat is de werkelijke erfenis van Thatcher, niet iets om trots op te zijn.
Nu is ze dood, Margaret Thatcher. Nee, ik mocht haar niet maar mijn bewondering voor haar is desalniettemin met de jaren toegenomen. Want deze vrouw is niet alleen onsterfelijk geworden door een groot aantal prachtige uitspraken en aforismen, zij was natuurlijk vooral zo onverslaanbaar en populair doordat ze oprecht geloofde in wat ze zei en deed. Zij twijfelde nooit en was overtuigd en daarmee haal je kiezers binnen.
Nu zien we mensen feest vieren en de champagnefles openen omdat Thatcher overleed. Dat vind ik ronduit walgelijk en vooral onvolwassen. Alleen hevig gefrustreerde mensen reageren zo. Sterker nog, dit soort berichten en foto's brengen bij mij zonder enig aarzelen een associatie met moslimfundamentalisten naar boven. De Argentijnse media schijnen haar overlijden zelfs geheel te negeren, ook dat is geen toonbeeld van gevoel voor historiciteit.
Hoe het ook zij, Thatcher verdient meer dan slechts hoon of mediastilte. Controverse vraagt om eindeloze discussies en analyses en daar weten de Britse media wel raad mee. I love it!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten