Eigenlijk ben ik republikein. Troonopvolging op basis van geboorte en erfrecht is bizar en niet bepaald van deze tijd. Voor het overige maakt het me niet zo heel veel uit. We hebben een staatshoofd nodig dat de uitdrukking is van de nimmer eindigende geschiedenis, van de continuïteit die de korte bestuurlijke horizon en de waan van de dag enigszins ontstijgt. Zo'n staatshoofd kan een koning(in) zijn of een president(e). Het is in belangrijke mate een symbolische functie maar bepaald geen symbool zonder belang.
Als er iemand is die dat bewezen heeft is het Beatrix. Zij zal worden herinnerd als het staatshoofd dat ons voorhield dat verdraagzaamheid en wellevendheid deugden zijn zonder welke een samenleving niet verder kan. Zij zal worden herinnerd als het staatshoofd dat er keer op keer op wees dat openstaan voor invloeden van buitenaf ons rijker maakt. En zij zal worden herinnerd als het staatshoofd dat zei dat haar keuze voor haar echtgenoot Claus wellicht het beste besluit was dat ze ooit nam.
Als ik terugkijk dan mag ik wellicht een republikein zijn, maar het koningschap van Beatrix zou ik zonder enige terughoudendheid indrukwekkend willen noemen. En haar ode aan Claus onvergetelijk ontroerend. Het lijkt mij ondenkbaar dat enig president haar ooit zou hebben kunnen evenaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten