Over Europa raken we
maar niet uitgediscussieerd. Ik las een interessant interview met de politiek
filosoof Larry Siedentop in de Volkskrant van dit weekeinde. Siedentop schreef
al in 2000 dat er spanningen tussen Noord en Zuid Europa zouden ontstaan als gevolg
van verschillende politieke culturen. Ook voorspelde hij een afnemend draagvlak
voor de eenheidsmunt en een desondanks voortschrijdende centralisatie vanuit
Brussel. En, niet de minst belangwekkende toekomstschets: afwezigheid in het
politieke midden van serieuze euro-kritiek, waardoor de fatsoenlijke scepsis
moet uitwijken naar het populisme. Hij schetst een Europa dat werd gegrondvest
in tijden van te grote welvaart waardoor we ons nooit druk hebben hoeven maken
om problemen van herverdeling. Europa ontbeert een gezamenlijkheid, instemming,
een maatschappelijk contract á la Tocqueville. Europa heeft ook geen ethisch en
moreel raamwerk, een eenvoudige grondwet ontbreekt. Giscard d’Estaing schreef
ooit eens een boekwerk van 300 pagina’s en dat was natuurlijk rampzalig.
Buitendien hebben we momenteel, of we het leuk vinden of niet, te maken met een
strijd tussen religies. De combinatie van islam en liberale democratie is juist
zo problematisch omdat de islam het individu niet kent en ook niet uit de voeten
kan met de individuele vrijheid. In landen als Turkije en Egypte werd het
overwegend seculiere karakter van de staat bewaakt door het leger. Daar is nu
een einde aan gekomen en je ziet in alle landen van de Arabische lente dat de
individuele vrijheid sneuvelt als gevolg van een in wezen democratisch proces.
Juist omdat de notie van het individu niet bestaat, zal democratie in
islamitische landen altijd ontaarden en de dictatuur van de meerderheid. Ik kan
tegen deze redenatie niets inbrengen. Toch hebben wij de plicht jegens onszelf
de multiculturele samenleving te verenigen met onze principes van de liberale
democratie. (Zonder een senaat, maar dit geheel terzijde).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten