Het als een mantra schelden op de mainstream media is een fenomeen waarvan vooral om niet te zeggen uitsluitend populisten zich bedienen. In ons land zijn het vooral Wilders, Kuzu en Baudet die geen gelegenheid onbenut laten om de media te beschuldigen, Baudet koppelt daar gewoontegetrouw altijd het woord kartel aan. Ongeacht hun overig gedachtegoed, politici die de media in een kwaad daglicht proberen te stellen zijn gevaarlijk en verachtelijk.
In de NRC van 15 februari merkt Tom-Jan Meeus terecht op dat zulke schreeuwers kennelijk niet hebben meegekregen dat alle politici die de afgelopen jaren zijn gestruikeld, hun deconfiture te danken hebben aan de traditionele media. Het was Nieuwsuur dat de val van Opstelten, Teeven, Van Miltenburg en Van der Steur inleidde. De NRC stond aan de basis van het opstappen van Marleen Barth. En de Volkskrant verrichte vasthoudend journalistiek werk, zodanig dat Halbe Zijlstra op moest stappen.
En toch durft Kuzu doodleuk te beweren dat "de media de poortwachters van de gevestigde orde zijn", orakelt Baudet dat "de traditionele media een mediakartel vormen dat stuitend eenzijdig is" en sneert Wilders tegenover buitenlandse media: "Jullie moeten je Nederlandse collega's niet geloven".
Zulke populisten schreeuwen alleen maar voor de Bühne, ze weten dat het volk meteen aanslaat op begrippen als 'elite', 'de media' en 'referendum'. Als ze diep in hun hart niet heel goed weten dat ze gewoon staan te raaskallen, zijn ze nog dommer dan het volk dat ze trachten te misleiden. Precies dat maakt ze gevaarlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten