Een uiterst interessant en leerzaam interview met Frans de Waal in de NRC van dit weekend. Naar aanleiding van diens jongste boek Mama's laatste omhelzing. Over het gegeven dat vrijwel alle menselijke emoties ook bij mensapen voorkomen. Én bij andere dieren for that matter, zoals bijvoorbeeld olifanten en wolven. Emoties horen bij complexere samenlevingsvormen waarin een moeder oog moet hebben voor de emoties van haar jonggeborenen. Een voorwaarde om de soort in stand te houden. Daarom, aldus de Waal, zijn vrouwen doorgaans empathischer dan mannen. Hij wijst erop dat in de psychologie weliswaar een aantal basisemoties worden benoemd maar dat zulke veel voorkomende emoties als liefde en hoop, jaloezie en dankbaarheid daar niet in voorkomen.
De Waal: "Eigenlijk is er geen enkele emotie die ik uniek menselijk zou willen noemen". Hij spreekt met opzet niet van gevoelens. Gevoelens zijn eigenlijk in taal gevatte emoties. Letterlijk zegt hij dat gevoelens innerlijke ervaringen van emoties zijn en lang niet alle emoties worden gevoelens.
De Waal verwijst nog eens naar het filmpje waarin zijn oude leermeester Jan van Hooff afscheid neemt van een stervende chimpansee, het alfa-vrouwtje Mama van de apenkolonie in Arnhem waar Van Hooff en De Waal veel onderzoek deden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten