De conservatieve filosoof Roger Scruton is op 75 jarige leeftijd overleden. In de NRC van 14 januari staat een uitstekende necrologie van Sjoerd de Jong. Scruton bezorgde Baudet (onder andere) diens beruchte boreale Minerva. U weet dat vast nog wel. Enfin, ook Baudet krijgt een hele pagina van de NRC om zijn loftrompet over zijn vriend, leermeester, promotor en kortstondige schoonvader af te steken.
Een dag later schrijft Dr. Max van Duijn uit Leiden een ingezonden brief in de NRC die me uit het hart is gegrepen. Ik hoop maar dat hij er geen bezwaar tegen heeft dat ik hem hier even aan het woord laat:
Scruton's leven en werk vormden een zoektocht vol twijfel, afwegingen en soms spijt. Zijn stjl van argumenteren was vurig en vaak eenzijdig, maar altijd transparant en zonder pretentie van objectiviteit. Hoe anders is dit in de belevingswereld van Baudet. Hier staat het gelijk al aan zijn zijde, waardoor geen plaats is voor argumenten.laat staan twijfel. Wat overblijft is de verering van datgene waardoor zijn belevingswereld zou zijn gevormd - Roger Scruton voorop. Door te benadrukken hoeveel hij zelf gemeen heeft met zijn bronnen, slaat die verering ook weer terug op zichzelf. Zo gebruikt Baudet het stuk over Scruton's dood om zijn eigen ijdelheid te strelen en en passant nog even het imago van zijn partij op te poetsen. Als hij zijn leermeester echt wil eren moet hij beginnen twijfel, aan zijn gelijk en aan zichzelf, binnen te laten in zijn universum.Need I say more?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten