Een film van Ryusuke Hamaguchi van wie we recentelijk Drive my car zagen. Deze film is een drieluik van drie los van elkaar staande verhalen. Wat ze met elkaar gemeen hebben is wat toeval en verbeelding met een mens kunnen doen. Hamaguchi neemt de tijd in zijn films en daar houd ik wel van. Hij weet zijn verhalen heel snel 'neer te zetten' en vanaf dat moment ontspint zich het verhaal dat hij ons vertellen wil. In het eerste verhaal toont hij ons twee mogelijke uitkomsten, simpelweg door ons twee varianten op de mogelijke afloop te tonen. In beide gevallen heerst het toeval en de afloop blijft ongewis.
Het tweede verhaal bracht me wat in de war. Een ettertje van een student wil wraak nemen op een professor die hem een te laag cijfer gaf en verlangt van zijn vriendin dat zij de professor in een chantabele positie brengt. Zij lijkt zijn wraaktocht op gang te willen brengen maar uiteindelijk krijgt het ettertje zijn zin doordat zijn vriendin een schrijffout maakt, waardoor de hele zaak aan het rollen wordt gebracht met een onvoorziene afloop. Maar als de pogingen van de vrouw om de professor in een moeilijke situatie te brengen niet waren ingegeven door de wraaklust van haar minnaar, wat waren dan wel haar motieven. Hoe het ook zij, ook hier een hoofdrol voor het toeval.
Het laatste verhaal was wellicht het leukste, het meest liefdevolle in ieder geval. En ook hier start het verhaal met een toevallige ontmoeting tussen twee vrouwen die menen elkaar in het verleden ontmoet te hebben om er al gauw achter te komen dat ze zich vergissen. Ze hadden daar het verhaal kunnen beëindigen door weer ieder huns weegs te gaan maar deze vrouwen kiezen een andere weg. Heel verrassend, innemend ook. Onderhoudend, de films van Hamaguchi. Zoals gezegd, hij neemt er de tijd voor en filmt heel fotografisch haast. Als je je overgeeft aan zijn verhalen, wordt je de diepere lagen gewaar in wat ogenschijnlijk niet meer dan een anekdote is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten