In een groot interview in de NRC afgelopen weekend pleitte minister Schippers weer eens voor de kiesdrempel. Ik ben altijd een tegenstander van zo'n drempel geweest omdat je het daarmee vrijwel onmogelijk maakt om nieuwe politieke bewegingen - kleine partijtjes worden niet voor niets als de koortsthermometer van de samenleving beschouwd - toegang tot het parlement te doen verkrijgen.
Bovendien is het probleem in Nederland niet zozeer dat we zoveel kleine partijtjes hebben maar vooral dat we geen grote partijen meer kennen. Dat is de werkelijkheid van ons hedendaags politieke landschap. En bovendien, geen kiesdrempel betekent maximale democratie.
Veel zinvoller zou het zijn om Kamerleden die hun fractie verlaten te dwingen hun zetel op te geven. Ik geloof dat er momenteel vijf spijtoptanten in de Tweede Kamer zitten. En dat is maximaal ondemocratisch.
Kortom, Schippers moet niet zeuren dat ze het zo vermoeiend vindt om wetsvoorstellen door het parlement te loodsen. Want wat je ook van dit kabinet vindt, het is er toch maar in geslaagd ondanks het geringe draagvlak van de coalitie, ondanks de vele partijen en ondanks de ongelukkige verhoudingen in de Eerste Kamer heel wat verstrekkende wetsvoorstellen en akkoorden door het parlement geaccepteerd te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten