De Fransen hebben een heuse minister van economische zaken. Hij heet Emmanuel Macron. Hij ziet de controverse over begrotingsdiscipline in Europa als een strijd tussen de zuinige want protestante noordelingen en de rekkelijke want katholieke zuiderlingen.
De man is gek hoor, ook al zegt hij zich te baseren op Amerikaans onderzoek door Rene Stulz en Roban Williamson. Twee economen die hebben becijferd dat als het katholieke aandeel in de bevolking van een Amerikaanse staat groeit met 1 procent, de schulden stijgen met 0,39 procent. Als het protestante deel van de bevolking met 1 procent groeit, dalen de schulden met 0,41 procent.
Wat voor fluteconoom is die Emmanuel Macron? Leuk hoor, zo'n filosofietje met de benen op tafel. Maar wat hebben we eraan? Een regering vertegenwoordigt niet enkel de katholieken of de protestanten. Er zijn nog wel een paar geloofsrichtingen te bedenken die ongetwijfeld ook particuliere opvattingen over begrotings- en bezuinigingsdiscipline hebben.
Maar we begrijpen hem wel. De diepere lading van zijn opmerkingen is natuurlijk gelegen in het feit dat de Fransen zelf zich nog nooit aan de Europese regels hebben gehouden. Ben - ook om andere redenen trouwens - blij dat ik niet in Frankrijk woon. Dat ik nog eens zou zeggen: "Geef mij dan die steile Kamp maar" had ik eerder niet kunnen bevroeden.
Bron: Volkskrant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten