In de jaren dat Erdogan nog heel onschuldig slechts burgemeester van Istanbul was heeft hij zich eens laten ontvallen: "Voor ons islamisten is democratie als een tram. We rijden mee tot we zijn waar we moeten zijn en dan springen we eraf".
In de NRC van 24 augustus vinden we een uitstekend artikel van Marcel Kurpershoek over het opportunisme van Poetin en Erdogan waarin hij gedetailleerd schetst hoe deze beide machtspolitici elkaar vonden ondanks dat ze in het Syrische conflict bepaald niet overal parallel lopende belangen hebben. U vindt het artikel op de volgende link en ik kan het u ten zeerste aanraden: Opportunisme bindt Erdogan en Poetin
De uitspraak van Erdogan over de democratie, waarvan hij bij een andere gelegenheid al eens zei dat democratie geen doel maar een middel was, is bijna profetisch gebleken. Een schoolvoorbeeld van een selffulfilling prophecy. En het zoveelste voorbeeld van moslims die alleen maar in democratie geïnteresseerd zijn om een theocratie te kunnen vestigen.
Er komen tenminste twee momenten aan waarop het Westen Erdogan ondubbelzinnig kan laten merken en voelen dat hij niet ongestraft kan doen wat hem goed dunkt. In de eerste plaats zijn eis dat de Verenigde Staten Gülen uitleveren. We weten inmiddels uit ervaring dat in het land van Erdogan een beschuldiging zwaarder weegt dan wettig bewijs. De Gülen-beweging is door Erdogan c.s. tot een terroristische organisatie bestempeld en er zijn in Turkije genoeg rechters te vinden die deze charismatisch leider ter dood willen veroordelen. Nu is ook deze Gülen geen voorstander van een seculier Turkije maar vergeleken bij Erdogan is hij een buitengewoon verlicht politicus. De door Erdogan ingezette demonisering is dan ook grotesk en kwaadaardig.
In de tweede plaats de Turkse eis dat Turken visumvrij door Europa kunnen reizen. Ook dat mag natuurlijk nooit gebeuren. De Turken houden zich aan geen enkele afspraak met de EU en zijn ook niet bereid aan alle gestelde eisen tegemoet te komen.
In de eerste kwestie moeten we beducht zijn voor de geopolitieke verhoudingen en de situatie in Syrie in het bijzonder. We moeten erop vertrouwen dat de Amerikanen Gülen niet zullen opofferen. In de tweede kwestie ligt natuurlijk de vluchtelingendeal tussen de EU en Turkije op tafel. De Turken hebben gedreigd die overeenkomst op te zeggen wanneer ze hun zin niet krijgen en we kunnen alleen maar hopen dat de EU zich niet door Erdogan laat chanteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten