Neem er ook eens een rustige dag voor: Flevoland Land Art. U krijgt dan een goed zicht op Flevoland en de zuidelijke strook van de Noordoostpolder zodat u met eigen ogen kunt zien hoe fraai die streken zijn. Het is er groen en in de Noordoostpolder zie je nog de boerenschuren zoals ze destijds werden opgeleverd, vlak nadat de polder was drooggelegd. De bomen in de Noordoostpolder zijn al volwassen en zichtbaar ouder dan de bomen in Flevoland. Je moet er van houden, van de vlaktes, de einders, de eindeloze wolkenluchten.
Kijk voor je gaat even op de website over Land Art in Flevoland. Maar zorg ervoor dat je vooraf de adressen even op een rijtje zet want de routeaanduidingen op deze site zijn helaas ronduit slecht. Ook de aanduidingen onderweg zijn niet altijd even logisch maar met wat zoeken kom je er wel. Ook is het jammer dat de website er geen melding van maakt dat Riff van Rob Gramsma under construction is, je kunt er voorlopig niet meer bij. Had best even op de site mogen staan. Deltawerk van RAAAF hebben we niet kunnen vinden, pas achteraf kwamen we erachter dat je daarvoor in het Waterloopmuseum moest zijn. Ter plaatse geen enkele aanduiding. Dat is een gemiste kans.
Maar we vergeten die schoonheidsfoutjes en herinneren ons nu een prachtige dag in de Flevopolder en de Noordoostpolder. Het gaat er natuurlijk niet om de kunstwerken met elkaar te vergelijken. Niet alles vind je even indrukwekkend. Ik ben geen liefhebber van het werk van Libeskind, ook niet van de Garden of love and fire die hij vlak bij Almere realiseerde. We kennen Libeskind natuurlijk van het Joods museum en het Holocaustmonument in Berlijn. Onontkoombare statements, waar geen enkele ruimte over is om eens rustig na te denken, Libeskind stuurt je dwingend in de richting van slechts dat ene gevoel, die ene interpretatie. Van deze Garden heb ik niet veel begrepen en de verklarende tekst bij deze sculptuur hielp ook al niet.
De Groene kathedraal van Marinus Boezem is ronduit fraai en in zekere zin zelfs imposant. Maar je mist de opname van een drone, van bovenaf is pas echt goed te zien hoe dit kunstwerk in het land staat. Maar de kathedraal ligt er prachtig en krijgt alle ruimte in de omliggende natuur.
Piet Slegers ontwierp midden in de polder Aardzee, een glooiend landschap, dat doorkruist werd door schelpenpaadjes en dat je door een landschap in een landschap voert. Het is wellicht en welbewuste keuze dit landschap aan zichzelf over te laten. Maar dat brengt wel met zich mee dat er van het oorspronkelijk ontwerp steeds minder zichtbaar is. Het meeste indruk maakten nog de talloze door kleine (knaag)dieren aangebrachte paadjes die duidelijk dagelijks in gebruik zijn.
Anthony Gormley plaatste een reuzenbeeld van een op zijn hurken zittende persoon (ik denk toch een man) op een uitstekende pier bij Lelystad. Hij noemde dit werk Exposure. Een imposant beeld, dat werkelijk schitterend in de omgeving past. Verbazingwekkend om te zien hoe het geconstrueerd is, het ontwerpen moet al geen sinecure zijn geweest, nog ingewikkelder lijkt me de constructie on site. Het is echt een magisch werk, net zoals zijn verbluffende beelden aan het strand tussen Liverpool en Blackpool.
Op naar het Observatorium dat Robert Morris bouwde ten oosten van Lelystad. Een soort plantaardig Stonehenge, bestaande uit twee concentrische cirkels met diverse uitsnedes waardoor je de opkomende zon kunt zien bij het begin van de lente en het begin van de herfst, de zonnewende en de winterzonnewende op 21 juni en 21 december. Dat zijn eigenlijk de dagen waarop je beslist dit observatorium zou moeten bezoeken.
We trokken voort naar die prachtige Noordoostpolder waar we bij Kraggenburg bij het absolute hoogtepunt van deze dag aankwamen: Pier+Horizon van Paul de Kort. Op een werkelijk verbluffend mooi punt treffen we afdalend van een dijk met schitterend uitzicht over het Ketelmeer, een pier aan met daar omheen in het water drijvende bakken met begroeiing (kraggen) die alle aan één zijde vastliggen aan in het water geplaatste palen. De stroming en de wind bepalen vervolgens hoe deze kraggen zich in het water bevinden. En daaromheen zien we alleen maar horizon, lucht en wolken zonder dat je ervoor omhoog hoeft te kijken en ook nog eens weerspiegeld in het water. En we zien aalscholvers en honderden zwanen. Het is een feest. En een werkelijk schitterend toneel! Een onvergetelijk mooi stuk Land Art.
Omdat we Deltawerk van RAAF niet vonden en Riff van Bob Gramsma under construction was, eindigden we bij Sea Level van Richard Serra in een fraai park in Zeewolde. Een denkbeeldige lijn bestaande uit twee betonnen muren die uit het landschap oprijzen, doorkruisen een vaart diagonaal. Serra maakt inzichtelijk hoe land aan zee werd onttrokken, hoe land op water werd bevochten en hoezeer dit deel van ons land zich beneden de zeespiegel bevindt. Twee lange betonnen muren en toch een subtiel monument als het ware.
Kortom, Land Art in Flevoland is een heerlijke en verfrissende ervaring. Ja het kost je een hele dag maar het is zo de moeite waard! Gun uzelf een onvergetelijk dagje uit, u krijgt er geen spijt van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten