maandag 26 augustus 2019

Dit zijn pas echt moedige mensen

                                               Joshua Wong

De laatste tijd worden we geconfronteerd met hardnekkige protestbewegingen in Hong Kong en Moskou. Het gaat steevast om burgers die zich verzetten tegen de machthebbers die uit zijn op totale controle in een samenleving waar het individu van nul en generlei waarde is. In Hong Kong weet je dat het regime eindeloos veel groter en machtiger is dan de relatief kleine groep burgers die volharden in hun protesten. In de Chinese samenleving is het individu in alle opzichten ondergeschikt aan het collectief. Dat is sinds Mao niet veranderd. Ondanks de overmacht van het regime durven individuele burgers het aan te blijven protesteren tegen diezelfde overheid die zich aan hen niets gelegen wil laten liggen. In mijn ogen zijn dat echt moedige mensen maar het stemt zo treurig te bedenken dat ze vermoedelijk geen enkele kans van slagen hebben.


Minstens zo moedig zijn de burgers die in Rusland en meer specifiek in Moskou de straat op gaan. Poetin en Lavrov zijn in hun eerste leugens niet gestikt. Waarheid is voor hen een volstrekt onzinnig en leeg begrip. Zij zijn slechts geïnteresseerd in die weergave van de werkelijkheid die hen in staat stelt hun macht te consolideren. In zekere zin is het Russische regime kwaadaardiger want leugenachtiger dan de Chinese dwangbuis.

                                               Aleksej Navalny

Het is ronduit afschuwelijk te lezen op welke wijze de Russische regering met de waarheid aan de haal gaat, leugens verspreidt en politieke tegenstanders valselijk beschuldigt en keer op keer na showprocessen achter de tralies zet. Beangstigend is vooral natuurlijk dat de rechterlijke macht exact doet wat het regime van hen verlangt. Hoe vaak heeft Navalny niet achter de tralies gezeten?

                                              Jegor Zjoekov

Maar ook de nieuwe gezichten van het Russisch protest, Jegor Zjoekov, Miron Fjodorov en Ljoebov Sobol worden op de meest verachtelijke manier dwars gezeten door Poetin en Lavrov. Ze worden met de dood bedreigd en daarmee wordt werkelijke democratie in Rusland een droom die maar geen werkelijkheid kan worden. Waarom toch trapt het grote publiek steeds maar weer in de leugens van het regime? Hoe diep moeten de machthebbers zinken, wil het volk er echt genoeg van krijgen?

                                            Ljoebov Sobol

Geen opmerkingen: