Het is verontrustend te moeten toezien hoe steeds meer burgers en groeperingen zich van de democratie afkeren. Ik durf wel te beweren dat de meeste Nederlanders wel een opfriscursus Hoe Werkt Een Parlementaire Democratie kunnen gebruiken. Boeren en bouwers trekken samen op tegen de overheid, mede aangevoerd door de meest regenteske onder de politici van de laatste decennia: Maxime Verhagen. Als ik die man weer op het scherm tegenkom voel ik diepe afkeer.
Maar tegelijkertijd moet ik niets hebben van boeren die het verkeer in het hele land lam leggen door met hun tractoren lukraak blokkades op te werpen. Tot mijn ergernis en stomme verbazing merk ik dat wel heel erg veel mensen alle begrip voor de boeren zeggen te hebben en zich dus niet storen aan de hinder die de protesterende boeren opleveren.
Nog meer erger ik mij aan het feit dat wel heel erg veel boeren zich van de Engelse taal menen te moeten bedienen: Farmers Defence Force (geef toe, dat klinkt als een knokploeg) of de leus 'No farmers, no food, no future', de FDF verklaart dat het kabinet uit is op een 'civil war' en zo voort. Ideeënarmoede, meer is het niet.
Maar denk nu niet dat ik de boeren ergens de schuld van geef, integendeel. Uiteindelijk zijn wij, consumerende burgers, verantwoordelijk voor de voedselproducten die we nuttigen en van de toeleveranciers (de supermarkten) verlangen tegen de laagste kosten. De supermarkten voeren een nadrukkelijk prijsbeleid en stille reclame door producten op een zekere schaphoogte uit te stallen en aan te bieden. Het zijn de supermarkten die hun toeleveranciers - waaronder de boeren - onder druk zetten en tegen elkaar uitspelen om de laagste prijs af te dwingen.
Het zijn de banken en dan vooral de van oudsher boerenbank RABO die de boeren stimuleren om steeds grotere stallen te bouwen, het zijn de banken die schaalvergroting en monoculturen afdwingen tegen - u begrijpt het al - steeds hogere rentes. Een rente van 13 procent op landbouwinvesteringen is heel gewoon. En tot slot is het de politiek die zo laf is geen keuzes te maken, uit angst voor verlies van electoraat. De problemen waar we nu keihard tegen aanlopen zijn niet van gisteren maar konden we jaren geleden al op ons af zien komen. De politiek koos ervoor niets te doen. Heel recent zien we dat bij het CDA in de provincie Noord Brabant. Deze hypocriete partij besloot de coalitie op te blazen omdat ze het overeengekomen beleid niet meer aan de boeren durfde uit te leggen.
De boeren zijn dus alles, behalve schuldig. Zij zijn een speelbal van de voorkeuren van ons consumenten die altijd en alleen maar voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten, van de schaamteloze financiering door banken, van de supermarktketens die alleen maar een race to the bottom kunnen lopen en tot slot van de lafheid van politici. Maar schuldig of niet, er zijn teveel boeren en teveel dieren in dit land en de boeren putten het land uit met hun monoculturen waardoor we in noodtempo enorm veel biodiversiteit verliezen, waaronder vogels en insecten met alle desastreuze gevolgen van dien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten