Dat staatssecretaris Snel opstapte vanwege de onvoorstelbare janboel rond de toeslagen was logisch en onvermijdelijk. Het beeld dat in de afgelopen weken van de belastingdienst ontstond is onthutsend en onbegrijpelijk. Dat de dienst maar bleef blunderen ook nadat de staatssecretaris hierom diep door het stof moest in de Kamer is ronduit verbijsterend.
Snel trok zijn conclusies en accepteerde de uiterste consequentie van de ministeriële verantwoordelijkheid. Volgens sommige commentatoren deed hij dat wat al te laconiek en emotieloos. Maar ik vond het wel plezierig dat hij op een zakelijke toon de Kamer mededeelde dat hij zijn ontslag bij de koning in zou dienen. Ik zie nog de bijkans snikkende Zijlstra, Weekers en van der Steur het politieke toneel verlaten. Dat soort genante beelden bleven ons dit keer tenminste bespaard.
Maar wat ik minstens zo onverteerbaar en vreemd vind is dat er kennelijk voldoende geslachtofferd is met het vertrek van de staatssecretaris. Maar de belastingdienst heeft in Agaath Cleyndert een directeur die verantwoordelijk is voor de uitvoering van het toeslagenbeleid. Zij is daarmee direct verantwoordelijk voor de 'menselijke maat' waarover de politiek het heeft, een eigenschap die de dienst zo node blijkt te missen. Ook is zij direct verantwoordelijk voor de onwaarschijnlijke blunders van de dienst in de achterliggende periode. Ligt het dan niet voor de hand dat zij ook opstapt? Ik snap dat de Kamer daar geen zeggenschap heeft, daar zijn goede redenen voor. Maar het kan toch niet zo zijn dat alleen de politiek eindverantwoordelijke sneuvelt terwijl degeen die hem heeft doen sneuvelen keurig kan blijven zitten?
Het is in dit licht dat u de voorspellingen van de staatssecretaris voor de komende jaren moet interpreteren: de belastingdienst gaat ons nog heel vaak heel onaangenaam verrassen. En dat is volkomen logisch wanneer een directeur die op alle fronten gefaald heeft gewoon mag blijven zitten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten