dinsdag 24 december 2019

The Rise of Skywalker


De nieuwe Star Wars, nummer negen onder de titel The Rise of Skywalker. Natuurlijk heb ik hem gezien. "Opa, moet ik alle vorige delen gezien hebben om deze te kunnen begrijpen?" "Nee jongen, dat hoeft echt niet". We hebben ervan genoten.


Ik heb nog nooit pogingen gedaan een verhaallijn te ontdekken, laat staan vast te houden. Dat Rey nu eindelijk haar komaf heeft begrepen, het zal me wat. En vaag weet ik wel hoe Darth Vader, Luke Skywalker, Leia, Han Solo en Ben a.k.a. Kylo Ren in het verhaal passen. Maar meer hoef ik niet te weten.


Star Wars gaat over de strijd tussen het goede en het kwade en het goede wint altijd. Het zijn gewoon feel good movies die zich in een verre toekomst afspelen tegen een interstellaire achtergrond. De mens blijkt in staat sneller dan het licht te kunnen reizen en - o wonder - zelfs zonder beschermende kleding in de kosmische ijlte rond te kunnen lopen. Dat dit laatste per definitie onmogelijk is, ach wie stoort zich daar aan?


Deze door George Lucas geschreven serie met de bij tijd en wijlen verpletterende muziek van John Williams is in bijna alle opzichten spectaculair. Ik ga languit in mijn bioscoopstoel hangen en laat het over me heen komen. Drie D natuurlijk, de enige manier om van dit soort films werkelijk te kunnen genieten.


En dan voltrekt zich - alsof je er deel aan neemt - een meer dan spectaculair epos vol fabeltastisch technisch kunnen in een wereld van sterren, zwarte gaten, melkwegstelsels, mensen, talloze mutanten, androids en robots, het ene moment nog verbluffender dan het andere, je weet werkelijk niet waar je moet kijken, soms zou je filmbeelden stil willen zetten om ze eens uitgebreid te onderzoeken en bekijken, zoals een in een ongekend stormachtige oceaan vergaan ruimteschip waarin zich de Wegvinder bevindt die de goede mens de weg zal wijzen naar de Sith onder leiding van het intens kwade Palpatine, tevens de grootvader van Rey. Maar vergeet die namen maar, je hebt geen tekst nodig om deze films te kunnen volgen en begrijpen.


Het is - gek genoeg - allemaal behoorlijk eendimensionaal, die verhaaltjes van Star Wars. En het acteerwerk is dat al evenzeer. Dat is geen verwijt aan de acteurs en actrices, het format en het gegeven waarop het is gebaseerd verdragen geen acteurs of actrices die iets anders in kunnen vullen dan strikt de bedoeling is, die iets extra's toe zouden kunnen voegen. Datgene wat je te zien krijgt, wat je voorgeschoteld wordt, is dermate overdonderend en verbluffend dat ook nog eens uitzonderlijke acteerprestaties erin zouden verdrinken. Die personages doen er ook helemaal niet toe, sommigen vertegenwoordigen het kwade, sommigen het goede. Meer hoef je niet te weten.

Maar wat heb ik ervan genoten, net als van alle voorgangers. En met evenveel gretigheid zal ik ook de nog komende episodes bezoeken. Ik hoef ze niet twee keer te zien, één keer is genoeg maar ze zijn dan ook echt adembenemend spectaculair!

Geen opmerkingen: