We waren in het Rijksmuseum Twente waar een prachtige tentoonstelling is te zien van de jonge kunstenaar Philip Vermeulen. Een zestal installaties waarin hij speelt met beweging, licht en geluid. En waarmee hij je zintuigen compleet op zijn kop zet. Kijk maar, er staat niet wat er staat. Het is verbluffend om te ervaren dat je waarnemingen in de war geschopt worden.
Kern van deze tentoonstelling is Chasing the dot, waar je als kijker in een gemakkelijke bank plaats neemt vlak tegenover een enorm wit scherm, gebogen aan de beide uiteinden. Ik heb bijna de gehele cyclus op video gezet, kijk hieronder maar, duurt nog geen drie minuten. Het gaat om de laatste video, vooral het gehele scherm benutten natuurlijk en bedenk dat ik hier slechts het middelste deel van het enorme scherm kon filmen.
Wat je onmiddellijk ervaart is dat de camera iets heel anders registreert dan jij zelf denkt te zien. En het is vooral leuk om deze installatie te ondergaan samen met iemand anders. Ook dan zul je ervaren dat je beiden naar een andere voorstelling zit te kijken. De bijbehorende geluidscollage lijkt je waarnemingen ook nog eens te sturen, je krijgt er maar geen grip op. Maar het is een overdonderende ervaring!
In een andere installatie, Pulse, kijk je naar een donker scherm waarop in nagenoeg volledige schemering kijkt naar een continu in- en uitbewegend iets, een doek? een stuk textiel? een anus? een poliep? Je weet het niet, het 'ding' is ook maar net te onderscheiden. Het bijbehorende geluidsbeeld is intrigerend en uitermate verrassend.
Als je klaar bent heb je onmiddellijk de neiging nog maar een rondje te doen. Dit is ronduit spectaculair terwijl het de maker daar in het geheel niet om te doen is. Hij lijkt er zelf ook versteld van te staan, zie je in de video aan het einde van de zes zalen. Vermeulen timmert flink aan de weg in binnen- en buitenland. Geen wonder ook, hij heeft iets te tonen, te vertellen. Gaat dat zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten