De hoge luchtvochtigheid en de relatief hoge temperatuur van ruim 27 graden joeg ons al snel het bos uit. Te laat weliswaar, de muggen hadden me helemaal lek gestoken. Wat doen die muggen als ik daar niet rondloop? Kunnen ze daar niet gewoon mee doorgaan als ik het bos betreed?
Enfin, we kwamen bij het schuivenhuisje dat de toevoer van water van de Dinkel naar een kanaal reguleert. Een idyllische plek midden in het Twentse land. Er liggen hier heel wat stuwen bij elkaar. Het land is groen, donkergroen. Gelukkig toch ook nog wel wat bloemen. Op de terugweg zag ik het eerste koolwitje van deze reis. Zo'n vlinder moet zich toch ok tamelijk eenzaam voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten