De meeste mensen weten nog wel waar ze waren op 13 mei 2000, de dag van de vuurwerkramp in Enschede, 23 doden, 950 gewonden, 200 woningen geheel verwoest, meer dan 1200 bewoners geëvacueerd. Inmiddels is de wijk geheel vernieuwd, op een indrukwekkende en prachtige manier nog wel. Maar niet alleen dat Roombeek is fraai, net als eerder Oldenzaal (waar ik in mijn jeugd vaak kwam omdat mijn grootouders daar woonden, ook Enschede, waar ik tussen mijn vijfde en negende woonde, is een zeer aangename stad, ruim van opzet met veel stadsvernieuwing. Naar het zich laat aanzien in de oorlog nauwelijks beschadigd. Zelfs de synagoge bleef ongedeerd.
Maar het gehele kwartier rond Roombeek is een fraai staaltje van stadsvernieuwing. Enschede kon dat ook wel gebruiken, ik vond het vroeger maar een gemeente van niks. Hoe anders is dat nu. In de aanloop naar de nieuwe wijk, vanaf het onvolprezen Rijksmuseum aan de Lasondersingel, tref je veel woningen gebouwd onder architectuur aan. Onbetaalbaar vermoedelijk maar wel zeer fraai!
Maar ook het voormalige Balengebouw met aan Jan Cremer gewijde gevels en het appartementencomplex de Eekenhof zijn imposant en prachtig. Dan volgen al snel de Museumfabriek, het AKI-complex en de voormalige watertoren. En tot slot de in Delfts blauw betegelde warmte kracht centrale die de wijk Roombeek van warmte voorziet. De vuurwerkramp was natuurlijk een afschuwelijke gebeurtenis maar heeft de stad uiteindelijk wel iets heel moois en duurzaams opgeleverd: een prachtige nieuwe wijk, ruim van opzet, veel groen, veel cultuur, niet helemaal volgeplempt met horeca en volgens mij een heel aangename plek om te wonen. Ik zou wel kunnen aarden in dat Enschede. Maar ik heb dan ook wel iets met Twenthe en Tukkers. Het waren maar vier vijf jaar dat ik er woonde maar wel in die jaren waarin zich voor het eerst herinneringen vast zetten in je geheugen. En het waren de jaren vijftig, ik heb er alleen maar mooie herinneringen aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten