Er zijn drie oorzaken aan te wijzen voor de ellendige staat waarin zich de hedendaagse menselijke gemeenschap bevindt: olie, de eeuwige strijd tussen soennieten en sjiieten en de positie die het westen hierin kiest. En die laatste keuze wordt weer volledig bepaald door de olie. We mogen er gerust van uit gaan dat er weinig of niets zal veranderen zolang de wereld nog afhankelijk is van olie.
Door onze strategische keuze ten gunste van Saudi Arabië - een van de meest verderfelijke regimes op aarde - zijn we mede verantwoordelijk voor alle misdaden die door en namens de soennieten worden gepleegd. Wijzelf hebben Al Qaida en IS gecreëerd.
Door de afschuwelijke aanslagen in Parijs dreigt nu een proces op gang te komen dat zijn weerga niet kent in de contemporaine geschiedenis.Opeens praat iedereen over oorlog en lijkt er brede consensus te bestaan over de noodzaak van het vernietigen van IS.
En dat betekent hoe dan ook westerse militairen naar de brandhaard sturen. Obama wil er niet aan maar met bombardementen alleen zal het niet lukken IS te verdrijven uit het gebied van Eufraat en Tigris. Maar wat veel erger is: we houden onszelf voor de gek te denken dat we met het vernietigen van IS het probleem van islamterreur hebben opgelost. Er zullen nieuwe fanaten opstaan en het geweld zal opnieuw oplaaien.
Natuurlijk moet de islamterreur een halt worden toegeroepen. De grote vraag is hoe we dat zouden kunnen realiseren. In de Volkskrant van vandaag noemt Ayaan Hirsi Ali drie stappen om dit doel te bereiken: leer van Israël, bereid je voor op een langdurige ideeënstrijd en ontwerp een nieuw immigratiebeleid.
Ik heb eerlijk gezegd niet het gevoel dat we erg veel zinnigs van Israël kunnen leren. Bovendien is de vergelijking van de Palestijnse kwestie met het Kwaad van IS niet juist. Zelfs Hamas heeft de aanslagen in Parijs afgekeurd. De contraterreur-expertise uit Israël waar Hirsi Ali het over heeft plaatst een 'licence to kill' tegenover stenengooiers. De Palestijnen verzetten zich met stenen en messen tegen het nederzettingenbeleid van Netanyahu en vechten voor een klein stukje eigen grond.
IS daarentegen is op zoek naar de eindstrijd en lokt de hele Westerse wereld uit om die strijd uit te vechten in de Levant, op leven en dood.
Ayaan Hirsi Ali heeft gelijk als ze ons een langjarige ideeënstrijd voorhoudt. Die strijd is pas te beslechten als die volstrekt idiote soennieten en sjiieten hun verantwoordelijkheid nemen en een einde aan het mateloze bloedvergieten overeenkomen. Zolang deze twee bloedgroepen elkaar op leven en dood bevechten zal ook de Westerse wereld niet in vrede leven. Des te meer reden om verstandige keuzes te maken over wie we tot onze vrienden rekenen.
Ook het nieuwe immigratiebeleid waarover Hirsi Ali spreekt kan ik onderschrijven. Maar we moeten er niet al te veel van verwachten. Natuurlijk moeten we van nieuwkomers verlangen dat ze zwerend op hun god verklaren onze waarden en normen te zullen respecteren maar uiteindelijk is ook zo'n verklaring een dode letter wanneer wij niet tegelijkertijd ruimte maken in onze gemeenschap voor zulke nieuwkomers. En tot slot: hoeveel moeite wij ons ook getroosten om immigratie zo onaantrekkelijk mogelijk te maken, de immigratiedruk zal er niet door afnemen. En we moeten ons realiseren dat we vroeger of later ook nog eens geconfronteerd zullen worden met nog veel grotere groepen klimaatvluchtelingen.
Maar ondertussen praten we hier over oorlog, terwijl we zouden moeten weten dat we die oorlog niet kunnen winnen, terwijl we ons zouden moeten realiseren dat eerst en vooral de burgerrechten hier in ons eigen huis zullen sneuvelen. Aan het einde van de dag zullen we vaststellen dat het middel erger was dan de kwaal. Oorlog voeren is materieel uitdrukking geven aan onvermogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten