In het rijk van de diarree beschermen we cultuurgoed met racisme

Een rapper die vanwege zijn huidskleur wordt aangehouden, een moslima met een hoofddoek als columniste krijgt de meest treurige commentaren toegevoegd en een showbizzdame die de politiek ingaat wordt op de meest groffe manier bejegend, uitgescholden en bedreigd.
Waar ik zelf nooit het gevoel heb gehad dat we in Nederland nog last zouden hebben van racisme, moet ik dat beeld nu toch drastisch bijstellen. De zwarte piet discussie vormde min of meer de aanzet en ik heb er van meet af aan voor gepleit om deze cultheld een snelle en pijnloze dood te gunnen, uit hoffelijkheid jegens de zwarte landgenoten. Maar dat verdraagt de main stream kennelijk niet, opeens voelen we ons massaal in de kuif gepikt en beklagen we ons erover dat nieuwkomers ons van ons cultuurgoed willen beroven. Jazeker, opeens hebben we gevoel voor cultuur!

Ik ben geen fan van Typhoon maar dat hij op basis van etnisch profileren van de weg wordt gehaald is even ongelooflijk als onaanvaardbaar. Van de gehoofddoekte columniste Hanina Ajarai heb ik (nog) niets gelezen maar ik ben geschokt als ik lees wat men (Jan Roos c.s. voorop!) haar toe meent te mogen voegen. En Sylvana Simons heeft natuurlijk het volste recht zich aan te sluiten bij welke politieke beweging dan ook. Ik vind dan misschien dat ze een dramatisch verkeerde keus maakt door Denk uit te zoeken als politiek vehikel maar wat zou het? Die keus is aan haar. Maar ik word door schaamte overvallen als ik lees hoe zij in de pers en op sociale media wordt behandeld. Terecht besloot ze aangifte te doen.

Nederland is in een hoog tempo veranderd, voorgoed lijkt het wel. Onder het mom van behoud van het door ons gekoesterde cultuurgoed zijn we inderdaad een racistisch volk geworden. Zodra een moslim of een zwarte Nederlander iets zegt wat ons niet aanstaat, gaan we helemaal los, laten we ons totaal gaan, lopen we leeg en we bedienen ons bij voorbaat van de meest rabiate vooroordelen, insinuaties, ongepaste woordspelingen, prototyperingen en ga zo maar door.

Nederland is een naar land aan het worden waar de belangrijkste bestanddelen van ons cultuurgoed definitief verloren dreigen te raken: verdraagzaamheid en solidariteit. Nederland gidsland? Ja, daar waar diarree de scepter zwaait en voor het overige is het een sprookje! Een wrang sprookje. Onze nieuwe gidsen heten Geert Wilders, Martin Bosma, Jan Roos, Jan Dijkgraaf (en nog een hele colonne erachteraan) en het is dit soort naarlingen dat van dit land een karikatuur van zichzelf maakt en we noemen dat cultuurgoed?!

Friesland

Wij brachten het weekend door in Friesland en bleken de enige gasten op een uitstekende boerencamping in Swichum, een plaatsje onder de rook van Leeuwarden met een prachtig kerkje en voor de rest niets dan horizon overal om je heen. En groen, in eindeloze schakeringen. En ofschoon buienradar het ene weeralarm na het andere gaf, zaten we van 's morgens acht tot 's avonds acht buiten. In Leeuwarden bezochten we de exposities van het werk van Abe Gerlsma, een Friese schilder die als geen ander in staat was om licht te schilderen. En licht is het in Friesland.

We kochten uiteindelijk een monumentaal schilderij van Gerlsma, Jouswier getiteld, een klein gehuchtje in de buurt van Dokkum. De autodidact Gerlsma, techneut van beroep, had begenadigde ogen, hij wist precies wat hij wilde etsen of schilderen en hij beschikte over een feilloze materiaalkennis naast natuurlijk dat onontbeerlijke talent om wat je ziet ook daadwerkelijk met schildersgerei en verf over te kunnen brengen op linnen of papier. Weissenbruch konden luchten schilderen? Ja hoor en dat is prachtig werk. Maar Gerlsma steekt hem naar de kroon. Ik ken geen schilder die in staat bleek tegenlicht te kunnen schilderen zoals hij dat kon. Er is een fenomenaal schilderij van Gerlsma van een botter die hij in tegenlicht schilderde. Dat hangt nu elders, helaas, in Amsterdam naar verluidt.

De zaterdag benutten we voor een urenlange fietstocht in de omgeving van Swichum, het bleek de pontjesroute te zijn die ons door onvergetelijk mooi Fries landschap voerde waarbij we drie keer gebruik moesten maken van kleine veerpontjes om de tocht te kunnen vervolgen. Weidevogels en grassen, horizonten en wolken en altijd weer dat helle noordelijke licht. Dan zie je wat Gerlsma zag en is het een feest om je zijn schilderijen en etsen weer voor de geest te halen. Nog groter feest nu dat waanzinnig mooie schilderij hier aan de muur hangt.

De laatste foto toont het kerkje in Jouswier zoals het er nu bij staat. Gerlsma moet positie hebben gekozen in het weiland achter de kerk, gezien vanuit dit perspectief. Wie meer foto's van dit korte verblijf in Friesland wil zien: Friesland, mei 2016

Trump als voorbode van een Amerikaans fascisme

Een uitstekend artikel van Robert Kagan in de NRC van 25 mei. Robert Kagan is een Amerikaans historicus en schrijver, verbonden aan het Brookings Institute in Washington. De titel van zijn  artikel luidt: Met Trump komt het fascisme naar Amerika. Dat is nogal wat. Kagan constateert dat Trump iets heeft aangeboord waarvoor de grondleggers bij de stichting van de democratische republiek het meest bevreesd waren: de ontketende hartstochten van het volk in een 'democratie van de straat'.
Maar, stelt Kagan, het is een andere bedreiging die zich nu aandient en Alexis de Tocqueville en de oude filosofen waarschuwden hier al voor: dat het volk in een democratie, opgewonden, boos en onbeheerst, zelf wel eens korte metten zou kunnen maken met de instellingen die zijn geschapen om zijn vrijheid te bewaren.

En met voorbeelden uit de geschiedenis laat Kagan ons zien dat geslaagd fascisme niet draait om beleid en politiek, maar om de sterke man, de leider, aan wie het lot der natie kan/kon worden toevertrouwd. Zulke bewegingen nemen de democratie over dor in te spelen op alle angsten, ijdelheden, ambities en onzekerheden die onderdeel zijn van de menselijke psyche. Politieke massabewegingen zijn een angstaanjagend wapen. Als ze worden beheerst en geleid door één enkele leider, kan ze haar pijlen op iedereen richten die de leider kiest.

Trump heeft op dit moment nog maar een bescheiden aanhang. Maar, zegt Kagan, als hij de verkiezingen wint, zullen zijn legioenen vermoedelijk een meerderheid van het volk beslaan. En ligt het voor hand dat een man als Terump, met oneindig veel meer macht tot zijn beschikking, bescheidener, verstandiger, grootmoediger, minder wraakzuchtig zal worden dan hij nu is?

Kagan sluit zijn onheilspellend artikel af met de volgende woorden: "Zo komt het fascisme naar Amerika, niet met laarzen en gestrekte armen, maar met een praatjesmaker op tv, een nepmiljardair, een schoolvoorbeeld van een egomaan die de wrok en onzekerheid van het volk 'aanboort', en met een hele politieke partij die - uit ambitie of blinde partijtrouw of gewoon uit angst - de rijen achter hem sluit".

Je mag hopen dat Robert Kagan de plank mis slaat. Maar hij is niet de eerste de beste en is een gerenommeerd historicus en commentator. Je mag hopen dat de Amerikanen zijn woorden ter harte zullen nemen.

Winter in het Midden-Oosten

Het zat er aan te komen en nu is het dan zo ver. Avigdor Lieberman is de nieuwe minister van defensie in Israel. Deze ultranationalist is toegetreden tot het kabinet Netanyahu en heeft daarover stevig onderhandeld. In de komende weken zal zichtbaar worden welke prijs Netanyahu heeft moeten betalen.

Lieberman is een ultranationalist, die de doodstraf in wil voeren voor Palestijnse terroristen. Het commentaar van de vertrekkend minister Ya'alon: "Gevaarlijke en extreme elementen hebben het land en de Likudpartij overgenomen". En Derk Walters schrijft in de NRC: "De pragmaticus Netanyahu heeft zich tot het populistisch-nationalistische kamp bekeerd".

We kennen de hardliner Lieberman natuurlijk al langer, onder meer van de tijd dat hij minister van buitenlandse zaken was, in welke functie hij er geregeld in slaagde de internationale gemeenschap te schofferen en bruuskeren.

Er is een eeuwige winter over Israël nedergedaald. En daarmee ook in het Midden-Oosten.

Zak Ebrahim

Een mooi interview in de NRC van vandaag met de Amerikaanse ex-moslim Zak Ebrahim (1983), wiens vader door een aantal voorvallen in zijn leven plotseling radicaliseerde  en betrokken raakte bij de eerste aanslag op het WTC in 1993. Hierbij kwamen zes slachtoffers om het leven. De vader werd tot levenslang veroordeeld.

Eén passage wil ik hier citeren waarin Zak Ebrahim op de vraag welke ervaringen maakten dat hij van zijn geloof viel, antwoordde:

Eigenlijk had dat meer te maken met de geschiedenisles op school. Religie bleek veel jonger dan de mensheid zelf. Bij nader inzien leek het ook een bij uitstek menselijke uitvinding. Ik concludeerde dat de mensheid god heeft geschapen en niet andersom. Alleen mensen hebben het vermogen tot dit soort irrationele gevoelens en gedachten. Maar religie kan ook heel inspirerend zijn. Mijn moeder heeft juist altijd veel kracht gehaald uit haar geloof. Toen ze zich realiseerde dat mijn vader niet onschuldig was, concludeerde ze dat hij van zijn geloof was afgedwaald.

Zak Ebrahim reist als vredesactivist de wereld rond. Lees dit interview, het zal u goed doen.

Geen doofpot, wel politieke onwil

De commissie Oosting heeft voor de zoveelste keer een lijvig rapport uitgebracht over de bonnetjesaffaire. Een paar zaken hieruit zijn cruciaal:

• De belangrijkste ambtenaar (Cloo) zegt zich niet te kunnen herinneren waarom geen opdracht is gegeven het bonnetje op te sporen zodra bekend was dat de tapes waarop dat bonnetje te vinden was boven water waren gekomen.
• De nieuwe bewindslieden verdedigden zich met de mantra dat er nooit een probleem was geweest als er maar goede ict-ers op het ministerie hadden gezeten.
• De minister-president heeft verklaard zich niet met deze zaak bemoeid te hebben.

Wat blijkt nu uit het jongste Oosting-rapport?De commissie accepteert dat een secretaris generaal in het meest brisante onderzoek van de laatste jaren zich bepaalde zaken niet meer kan herinneren. Dat is stuitend, onaanvaardbaar en volstrekt ongeloofwaardig.

• De bewindslieden trappen naar beneden en geven de ict-ers volkomen ten onrechte de schuld. De commissie Oosting pleit deze ict-ers nu vrij.
• De Minister-president is wel degelijk geraadpleegd in de interne afstemming over deze zaak.

Wat moet je (wat mij betreft) konkluderen?

• Voormalig secretaris-generaal Cloo zit hardop te liegen en komt ermee weg.
• De bewindslieden hebben de Kamer feitelijk onjuist geïnformeerd en dienen op te stappen.
• De minister-president is wel degelijk bij deze kwestie betrokken.

Er zal naar aanleiding van deze zaak niets gebeuren, vrees ik. Maar het is evident dat ook de nieuwe bewindslieden dienen op te stappen. Maar minstens zo belangrijk is dat vaststelling dat het Ministerie van Veiligheid en Justitie zo snel mogelijk weer gesplitst dient te worden. De duurst betaalde mensen uit ons land zijn niet in staat gebleken van dit ministerie een soepel en transparant functionerende organisatie te maken. Dat is fnuikend voor het imago van een overheid die zegt de democratische grondbeginselen te bewaken. Het tegendeel is hier gebeurd.

De belediging en de vrije meningsuiting

Het is me al jaren een doorn in het oog dat de vrijheid van meningsuiting synoniem is geworden voor verbale diarree. De sociale media zijn hier in zoverre debet aan dat ze een podium vormen waar iedereen vrijelijk zijn gang kan gaan zonder dat men er ooit tot verantwoording kan worden geroepen.

Ook zijn er steeds meer quasi-journalistieke bewegingen die zich niet bekommeren fact finding of meningsvorming maar al hun pijlen richten op vermeende politieke tegenstanders, veelal samengevat in termen als 'elite', 'links', 'graaiers', 'politieke correctheid' of 'fatsoensrakkers'.

In de NRC van dit weekend staat een analyse van de vrijheid van meningsuiting van Bas van Stokkum, socioloog aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Waar het vrije woord lange tijd werd gezien als voertuig voor rechtvaardigheid en emancipatie van zwakkere partijen, staat meningsuiting nu veeleer in het teken van provocerend nieuws, aldus van Stokkum.

Natuurlijk verdienen dictators als Erdogan stevige kritiek volgens hem. Vrijmoedig spreken is vanouds gericht tegen machtige partijen die uitingen in de taboesfeer willen houden, censuur uitoefenen en het volk opzette tegen andersgezinden.

Maar dat betekent niet dat het zinvol of nuttig zou zijn onbeperkt satire te bedrijven. Wanneer je onbeschoft uithaalt naar mensen met minder macht, houdt satire op en beland je in de sfeer van treiteren. Het inperken van het domein van uitingen betekent nog niet dat de democratie daarmee veren laat, aldus van Stokkum. En hij citeert H.L. Mencken die zei: "Journalism is about conforting the afflicetd and afflicting the comfortable".

Op 17 mei schreven Jan Brouwer, hoogleraar algemene rechtswetenschap aan de RU Groningen en Jon Schilder, hoogleraar staats- en bestuursrecht aan de VU dat de vrijheid van meningsuiting te allen tijde hartstochtelijk verdedigd moet worden, zelfs wanneer het bijna zeker is dat iemand en strafbare mening gaat verkondigen. Preventief ingrijpen, bijvoorbeeld het verbieden van haatimams, is uit den boze. De politie kan immers altijd ingrijpen, maar dan wel onder de verantwoordelijkheid van de officier van justitie. En beledigden kunnen altijd de rechter om een oordeel vragen wanneer zij zich slachtoffer van de vrijheid van meningsuiting voelen.

Brouwer en Schilder hebben gelijk en toch heb ik moeite met die haatimams. Zij wijzen vrijwel alle waarden en normen uit de vrije Westerse samenleving af en komen uitsluitend hier naar toe om onze wereld te destabiliseren en ontregelen. Ze maken gebruik van de democratie teneinde die democratie om zeep te helpen. Erdogan is het meest recente en meest sprekende voorbeeld. Moet je bijvoorbeeld zulke haatimams alle ruimte geven om hun boodschap van verderf en onverdraagzaamheid in de hoofden van getroebleerde jonge moslims te planten? Wie bij dat soort boodschappers te rade wil gaan heeft Internet en YouTube tot zijn beschikking. Moeten we echt ruim baan maken op Nederlandse podia voor zulke lieden?

Erdogan ontmantelt Turkse democratie

Het Turkse parlement heeft inmiddels de eigen onschendbaarheid geschrapt. De bedoeling hiervan is dat parlementsleden nu vervolgd kunnen worden wanneer zij zich uiten op een manier die de Grote Roerganger onwelgevallig is.

Meer specifiek gaat het erom parlementariërs van de HDP te kunnen vervolgen. De HDP is voortgekomen uit de Koerdische beweging. Tegen 50 van de 59 HDP-parlementsleden is door het parlement  onderzoek ingesteld omdat zij zich in of buiten het parlement schuldig zouden hebben gemaakt aan het aanzetten tot geweld of soortgelijke vermeende vergrijpen. Op deze manier kan Erdogan dat kleine beetje oppositie dat nog in het parlement zit eruit werken. Wie de oppositie monddood wil maken verdient nog slechts de kwalificatie dictator. Bij deze dus.

Het is natuurlijk schandalig dat een parlement op deze wijze omgaat met de parlementaire democratie. Het Turkse parlement heeft zichzelf voorgoed gediskwalificeerd. Maar de Turken vinden het kennelijk allemaal goed. En ik vrees dat ook de EU deze geplande en georkestreerde afbraak van de Turkse democratie zonder morren zal accepteren. 't Is wat met die Turken!

Dan maar geen medaille

Erik-Jan Zuercher is hoogleraar Turkse talen en culturen aan de Universiteit van Leiden. Jaren geleden bepleitte hij de toetreding van Turkije tot de EU en ontving voor zijn inspanningen de Medal of High Distinction van de toen nog seculiere republiek Turkije. Maar zo seculier is Turkije niet meer, zoals we weten en ook Zuercher kan hier niet langer omheen. In een uitgebreid artikel in de NRC van 10 mei licht hij toe waarom hij besloten heeft deze erepenning terug te sturen naar de Turkse ambassadeur in Nederland. Hij somt nog eens op welke overwegingen daarbij een rol speelden:

• Erdogan heeft de oorlog met de Koerden weer laten ontbranden omdat hem dat electoraal succes opleverde.
• Toen de uitslag van de verkiezingen hem niet zinde heeft Erdogan een coalitiekabinet verhinderd.
• Academici die hem niet zinnen worden door Erdogan vervolgd of ontslagen.
• De media zijn door Erdogan volledig aan banden gelegd.
• Journalisten worden vervolgd en veroordeeld omdat zij hun beroep uitoefenen.
• Erdogan verklaart geen respect te hebben voor de rechters van het Turkse constitutionele gerechtshof.
• Erdogan ontslaat zijn premier Davutoglu, die een minder harde lijn voorstaat.
• Duizenden burgers worden vervolgd wegens belediging van de president.
• Europese burgers die zich negatief over Erdogan uitlaten worden door hem juridisch vervolgd.
• Islamitische normen en warden dringen steeds meer door in het openbaar bestuur waardoor de Turkse samenleving haar seculiere karakter geheel dreigt te verliezen.
• En ongetwijfeld zal dit lijstje nog veel langer worden in de komende maanden.

Zuercher is er door al deze ontwikkelingen van overtuigd geraakt dat hij zijn pleidooi van destijds niet langer kan volhouden en stelt onomwonden en terecht dat er geen sprake van kan zijn dat dit Turkije toe zou mogen treden tot de EU. Turkije heeft zich immers sinds 2007 steeds meer van de EU af ontwikkeld.

Een terecht besluit van Zuercher om zijn medaille terug te sturen en laten we hopen dat de EU het niet in haar hoofd haalt om de Turken het visumvrij reizen toe te staan, nu Erdogan klip en klaar heeft verklaard er niet over te pikeren de anti-terreurwetgeving aan te passen aan de Europese norm. Daarmee voldoet Turkije definitief niet aan de voorwaarden voor het visumvrij reizen. Dan maar geen vluchtelingenovereenkomst met de volstrekt onbetrouwbare Turken. Wanneer de EU zich nu laat chanteren, is het hek van de dam. En dat zullen we toch niet laten gebeuren?

Oh, to be in England

Yorkshire was het reisdoel dit keer. Alweer twintig jaar geleden dat ik er was, destijds op een kleine camping in Robin Hoods Bay, dit keer in een klein cottage in West Barnby, een paar mijl ten noord-westen van Whitby. Een stralende week dit keer met The Angel of the North als startpunt, dat prachtige iconische beeld van Antony Gormley, dat ruim twintig meter hoog en met een spanwijdte van 54 meter waakt over het noordelijk deel van Engeland.

Whitby en de Abbey zagen we echter enkel in de mist maar de wandeling was schitterend en de Whitby Whaler smaakte naar veel meer. Bij een volgende wandeling tussen Ravenscar en Robin Hoods Bay zagen we gelukkig veel meer van die prachtige Yorkshire kust, die overigens geregeld wordt belaagd door het geweld van de zee. Jaarlijks verdwijnt ruim vijf meter van de kust in zee en op het volgende filmpje is te zien hoe spectaculair zich dat soms voltrekt: Afbraak Engelse rotskust

En natuurlijk reisden we per trein van Goathland naar Pickering, voortgetrokken door een kolengestookte loc, bediend en bemand door Britse pensionado's bij wie ik mij meteen zou aanmelden als collega, als ik in dat heerlijke land zou wonen. Voorlopig houd ik het bij de status van reiziger en we trokken voort via Helmsley naar Rievaulx waar we een prachtige middag tussen de ruïnes van een ooit majesteitelijke abdij doorbrachten.

En natuurlijk bewandelden we de moors met Goathland als startpunt dit keer. Een stevige klim langs de oevers van de West Beck en de Mallyan Spout bracht ons uiteindelijk op de beheide hoogvlaktes van dat prachtige Yorkshire landschap, waar schapen de dienst uitmaken.

Naar York vervolgens, een heerlijke, rustige stad met veel fraais uit lang vervlogen tijden met de York Minster als trots middelpunt. En een hernieuwd bezoek aan het Railway Museum kon niet uitblijven en opnieuw raakte ik geïmponeerd door die prachtige locs en wagons uit de begintijd van het vervoer per spoor. Geheel gratis dit museum, ga erheen als u in de buurt bent, u zult er geen spijt van krijgen.

Op de terugweg naar het noorden een kort bezoekje aan het havengebied van Scarborough, zo'n typisch Engelse badplaats met twee prachtige stranden en de boulevard geheel in beslag genomen door goktenten en ander vermaak en eindeloze gelegenheden om het ongekend populaire junkfood tot je te nemen. Het is er werkelijk schitterend en het volksvermaak stoort geen moment, integendeel. Je kijkt je ogen uit en je waant je al spoedig in een Coronation Street decor beland.

Tot slot verbleven we enkele dagen in Newcastle, een stad die aanvankelijk een wat ontheemde indruk maakt maar waarin je na een dag of twee toch iets van samenhang ontdekt. Een arbeidersstad maar meer dan dat en je word je daarvan bewust zodra je afdaalt naar de Tyne en een werkelijk adembenemend zicht krijgt op de bruggen van Newcastle: een gewone blauw gekleurde brug, vervolgens een hoge high level bridge, dan volgt als snel daarop een lage weak bridge, een draaibrug, die direct gevolgd wordt door de van oudsher bekende gietijzeren Tyne Bridge en dan aan het einde of het begin, het is maar van waar je begint, de Millennium Bridge, de eerste kantelbrug ter wereld. Werkelijk een genot om langs dit gebied heen en weer te slenteren, de bruggen blijven je verbazen.
En ondertussen kun je op dezelfde plek genieten van het prachtige door Norman Foster gebouwde The Sage, een werkelijk schitterend complex van theater- en muziekzalen; en even verderop the Baltic House, een vrij toegankelijke expositieruimte voor hedendaagse kunst. Het is af en toe even zoeken maar Newcastle is in weerwil van de eerste indruk wel degelijk de moeite waard. Ook nog twee maal voortreffelijk geluncht in Chinatown! Oh, to be in England, ik krijg er nooit genoeg van en keer er jaarlijks weer, de volgende reis ligt alweer vast.

Wie in meer foto's geïnteresseerd is klikt op de volgende link fotoreportage Yorkshire

Jehova's Getuigen & homo's

We kennen de vrijheid van meningsuiting en het verbod op discriminatie op grond van bijvoorbeeld geloof maar ook op grond van seksuele geaardheid. Het komt natuurlijk geregeld voor dat met name die laatste twee discriminatieverboden met elkaar in botsing komen.

Nu hebben de Jehova's Getuigen een ronduit walgelijk animatiefilmpje op internet gezet waarin een moeder een haar dochtertje uitlegt dat Jezus niet van homo's houdt en dat alleen die mensen in het paradijs worden toegelaten die geen dingen doen waar Jezus niet van houdt.

Dochtertje verdrietig want ze wil dat alle mensen in het paradijs komen waarop de o zo gelovige moeder, die voortdurend naar allerlei verzen uit de bijbel verwijst, haar dochtertje uitlegt dat alle mensen in de hemel kunnen komen omdat mensen kunnen veranderen, ook homo's.

Ik vind het een walgelijk filmpje, overtuig uzelf en klik op deze link: anti-homofilmpje JG. Deze jehovagetuigen maken misbruik van de Grondwet om te zeggen wat ze vinden en claimen ongegeneerd hun recht op godsdienstvrijheid. Hier zien we dat die rechten en vrijheden met elkaar in botsing komen. Dit soort gelovigen is dus van mening dat hun vrijheden en rechten zwaarder wegen dan die van mensen met een andere seksuele geaardheid.

Je wordt hier verdrietig en woedend van. Dit soort gelovigen verdienen geen vrijheden of rechten, zij plaatsen zichzelf buiten de rechtsorde. Dit is het zoveelste bewijs dat we de vrijheid van godsdienst moeten clausuleren. Het is onaanvaardbaar dat kleine kinderen op deze schandalige manier worden geïndoctrineerd met denkbeelden die in onze Grondwet verboden zijn.

Het COC spreekt terecht haar afkeuring uit maar ik zou graag zien dat het COC naar de rechter stapt en een toetsing van dit walgelijke gedrag van jehovagetuigen aan de Grondwet eist.

Prof. dr. Ruud Koopmans...

...is als socioloog gespecialiseerd in migratie en integratie en verbonden aan het Wissenschaftszentrum Berlin en de Humboldt Universiteit. Dat klinkt gezaghebbend nietwaar? Ruud Koopmans is van mening dat Angela Merkel op moet stappen omdat ze niet meer geloofwaardig zou zijn. Hij noemt haar Fluechtlingsmutti in een uitgebreid artikel in de NRC van 30 april.
Merkels oproep tot een Europese oplossing van het vluchtelingenvraagstuk noemt hij een gotspe "omdat zij het zelf is die de bestaande Europese oplossing - het Verdrag van Dublin - eenzijdig terzijde had geschoven".

Ruud Koopmans denkt dat hij wegkomt met zo'n simplistische redenering maar hij kraamt wartaal uit. Het was juist dat Verdrag van Dublin, dat een Europese oplossing in de weg stond. In het verdrag wordt immers geregeld dat een asielzoeker asiel dient aan te vragen in het eerste Europese land dat hij betreedt. Daar wenst Ruud Koopmans niet over uit te weiden. En dus gaat hij er ook volledig aan voorbij dat Merkel de enige was die de Europeanen volkomen terecht smeekte om solidariteit met de Grieken. Want het waren de Grieken die werkelijk álle ellende op hun dak kregen.

Ruud Koopmans heeft een kwaadaardig artikel geschreven en krijgt er ruim baan voor in de NRC. Fijn voor hem maar laten we er op vertrouwen dat de kritische lezer geen genoegen neemt met al te simplistische redenaties. Werkelijk ieder besluit van Merkel weet Koopmans op de meest negatieve wijze uit te leggen. 't Is zijn goed recht natuurlijk maar ik raak er niet van onder de indruk. Hij zou zich wat meer om zijn eigen geloofwaardigheid moeten bekommeren en niet met zulke beroerde argumentaties aan moeten komen zetten.

Dat Merkel niet langer geloofwaardig zou zijn geldt in ieder geval niet voor mij. Ik heb van mijn leven nog nooit rechtser dan PvdA gestemd en voel mij dus niet thuis in de politieke woning van de Duitse bondskanselier.Maar zij is de enige Europese politicus die moraliteit uitstraalt en die onwrikbaar in haar ethische normen blijft geloven.

Vossius

In de NRC van 30 april lezen we over een in 2010 verschenen boek Oneigentijds getiteld van de hand van ene Vossius. De hoofdpersoon van deze roman heet eveneens Vossius, waarmee we gevoeglijk aannemen dat Vossius de ideeënwereld van zijn hoofdpersoon goed kent en van harte onderschrijft. In het boek, ik citeer hier uit het artikel in de NRC, wordt de huidige maatschappij beschreven als een decadente, doelloze, energieloze catastrofe. Vossius de hoofdpersoon en schrijver van deze roman hamert op de noodzaak van geweld en discriminatie, onderdrukking van vrouwen en het afschaffen van mensenrechten.

Ik weet het, met zo'n korte samenvatting doe ik boek en schrijver onrecht maar desondanks ben ik niet van plan deze roman te gaan lezen. Ik wil er de tijd niet voor vrij maken. Veel belangrijker is het gegeven dat achter deze nom de plume SCP-ambtenaar Pepijn van Houwelingen schuil gaat. Wie? Inderdaad, een van de initiatiefnemers tot het Oekraïne-referendum. U weet wel dat groepje getroebleerde idioten dat geen ruk om Oekraïne geeft en er alleen maar op uit was en is om zand te strooien in de machine die EU heet. Dat groepje dat het Nederlandse volk besodemieterde om hun eigen obscure politieke idealen na te jagen.

De laatste zin van deze "roman" eindigt aldus: "Tenslotte dient, zodra deze mogelijkheid zich voordoet, de burgerij zich zo snel mogelijk te bewapenen omdat in laatste instantie alleen een bewapende en georganiseerde burgerij voldoende zekerheden biedt tegen hypercentralisatie, staatsterreur en onderdrukking". Het is maar dat u het weet.

En door dit soort volk heeft u zich naar het stemhokje laten verleiden?