zaterdag 29 oktober 2016

Wilders en dictatuur


Bij het eerste proces tegen Wilders riep hij al dat het geen wonder was dat mensen hun geloof in de rechtsstaat verloren. Later dreigde hij dat er een revolte zou komen als hij na verkiezingswinst niet (mee) zou kunnen regeren. En nu durft hij te beweren dat we in een dictatuur leven als hij verooordeeld wordt vanwege zijn minder Marokkanen uitspraak. Het is precies vanwege dit soort populistische roeptoeterij dat ik Wilders een gevaarlijk politicus vind.

Hij beroept zich op zijn status als politicus en dat hij als parlementarier alles moet kunnen zeggen. Die absolute vrijheid van meningsuiting geldt inderdaad in het parlement. Het parlement dat door diezelfde Wilders als een nepparlement wordt betiteld.

Maar laten we niet vergeten dat Wilders zijn gewraakte en ook in mijn ogen schandalige uitspraken niet in het parlement deed maar in een kroeg. Niet in een parlementair debat maar in een opgefokte sfeer,  waarbij hij alle nuanceringen die hij later aanbracht doelbewust achterwege liet, goed geregisseerd inclusief het gescandeerde minder minder van zijn redeloze stemvee.

Ik hoop inderdaad dat de rechter hem uiteindelijk vrij zal spreken. Een politicus moet in beginsel alles kunnen zeggen wat hij noodzakelijk acht om zijn boodschap helder en coherent over te brengen. Maar dat neemt niet weg dat Wilders een walgelijke boodschap te brengen heeft. Hij is redenaar genoeg om zich niet te hoeven bedienen van discriminerende uitlatingen. Wilders maakt geen gebruik van zijn talenten maar zet ze in voor een kwade zaak.

Die dictatuur die hij roeptoetert komt een stuk dichterbij als Wilders ooit aan de macht komt. Voorlopig is een van de gunstigste bijwerkingen van zijn abjecte gedrag dat hij zich zodanig vervreemdt van zijn medeparlementariers dat politieke samenwerking met zijn eenmanspartij (over dictatuur gesproken) nagenoeg onmogelijk is geworden.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Er is geen verleiding aanwezig om inhoudelijk op deze dogmatische een eenzijdige retoriek in te gaan. De schrijver bedient zich namelijk consequent van zelf bedachte waardeoordelen, en
kwalificaties van personen. Hij meent de absolute waarheid te bezitten. De vrijheid van meningsuiting gaat bij hem niet verder dan zijn zelfverklaarde absolutisme, en de daaruit vloeiende onverdraagzaamheid. Samengevat de schrijver moet welhaast een Socialist zijn.

Enno Nuy zei

U komt niet in de verleiding te reageren maar desondanks reageert u. Het zijn inderdaad zelfbedachte waardeoordelen. Ik denk niet de absolute waarheid te bezitten, die bestaat immers niet. Ik noem mijzelf geen socialist maar ik beschouw mijzelf wel als iemand die gewoon nadenkt.