Kennelijk is er reuring ontstaan over de nieuwe single van Rammstein: Deutschland. De ophef gaat dan met name over de videoclip die bij dit nummer hoort. Nu ben ik bepaald geen liefhebber van het genre maar er is weinig mis met de nieuwste plaat en videoclip van deze Duitse band. Hier de Nederlandse vertaling van de laatste strofen van het lied:
Duitsland - mijn hart in vlammen
Wil je liefhebben en vervloeken
Duitsland - de adem koud
Zo jong - en toch zo oud
Duitsland
Duitsland - mijn hart in vlammen
Wil je liefhebben en vervloeken
Duitsland - je adem koud
Zo jong - en toch zo oud
Duitsland - jouw liefde
Is vloek en zegen
Duitsland - mijn liefde
Kan ik je niet geven
Duitsland
Tja, die video is net als de muziek van deze immens populaire Duitsers: van dik hout planken zagen. Je kunt ervan vinden wat je wil maar over de intenties kunnen geen misverstanden ontstaan. Ik vind die clip knap gemaakt en je vliegt in ijltempo door de Duitse geschiedenis. En ook de heren van Rammstein voelen zich geraakt door hun vaderlandse historie: alsof zij er een extra erfzonde bij hebben. De Duitser is meer dan gemiddeld schuldbewust en van mij mogen ze dat schuldcomplex zo langzaamaan wel eens afleggen. Het kwaad relativeren zoals je in kringen van de AfD telkens weer tegenkomt is onterecht en misleidend: voor je het weet leidt het tot een vorm van Holocaustontkenning. Maar dat zie ik bepaald niet terug in de beelden en de woorden van Rammstein, integendeel. Geen Duitser kan zich aan die vaderlandse geschiedenis onttrekken. Ze is er, onomstotelijk en niet te ontkennen. En niet zelden leidt ze ertoe - zoals bij Rammstein - dat de Duitser een haat-liefde-verhouding tot zijn land inneemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten