In de Volkskrant van gisteren staat een prachtig interview met Claudio Magris (1939), schrijver, filosoof, vertaler en recensent. Waren er maar meer van zulke interviews, en dat is natuurlijk ook te danken aan de interviewer, in dit geval Edwin Krijgsman.
Magris is een man van taal, van nadenken en vooral van nieuwsgierigheid. Hij haalt Umberto Eco aan die ergens stelt "dat het de kunst is geen apocalittico te worden, een doemdenker die jeremieert over de teloorgang van de oude, vertrouwde wereld, maar ook geen integrato, een passieveling die alles ondergaat en vergoelijkt omdat het nu eenmaal hoort bij de moderne tijd. We lezen vandaag de dag geen Erasmus meer, maar ook belangrijke schrijvers uit het nabije verleden zijn al volkomen vergeten. Alzheimer is tegenwoordig een ziekte van jonge mensen, het is blijkbaar niet erg meer als je niet weet wat de Tweede Wereldoorlog is. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat nieuwsgierigheid geen slechte eigenschap is."
Ik heb zijn prachtige boek Donau hier weer uit de kast getrokken en inmiddels ook Blindelings, Het museum van oorlog en het zojuist verschenen Momentopnamen besteld. Dat worden weer heerlijke leesuren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten