Wij waren een prachtweekend in de mooiste stad van Nederland, met afstand, Rotterdam. Er zijn er die zweren bij oude steden met veel authentieke details maar Rotterdam heeft zijn voordeel gedaan met de gevolgen van de bombardementen destijds door de Duitsers. Ik bezoek Rotterdam vrijwel jaarlijks en heb er eind jaren negentig ook een aantal jaar gewoond, aan de Coolhaven.
Voor wie ervan houdt - en ik ben er zo een - is Rotterdam een feest om in rond te lopen en dat hebben we dan ook uit volle overtuiging gedaan, mijn voeten herinneren mij er nog steeds aan. We bezochten wederom veel van de iconische gebouwen, iedere keer weer met verbazing en plezier. Maar wat zo opvalt aan deze stad is dat je je er nooit ontheemd voelt, ondanks de wijdsheid en de hoogbouw. Bekende bouwputten van de achterliggende jaren werden opgeleverd maar overal in de stad worden weer nieuwe projecten ontwikkeld.
De stad wemelt van prachtige torenflats maar overal is nog de oude laagbouw te vinden, soms classicistisch, soms nadrukkelijk uit de jaren vijftig en zestig. Elke wijk heeft zijn eigen hart, zo lijkt het en overal is enorm veel bedrijvigheid te zien - behalve een thuishaven voor big corporate is Rotterdam een broeinest van kleine bedrijfjes op alle denkbare fronten - en zijn er legio horecabedrijfjes. Eten en drinken kun je werkelijk overal in Rotterdam en er zijn ontelbaar veel uitstekende restaurants te vinden. Een aanrader: wij aten bij De matroos en het meisje, wel reserveren anders klop je er vergeefs aan. Maar ook het Afrikaans eten bij Mama Essie is ons uitstekend bevallen.
We bezochten de overzichtstentoonstelling van Co Westerik en de prachtige Bauhausexpositie, beide in Boymans, waarnaast het tot de verbeelding sprekende nieuwe depot in aanbouw is. Ik verheug me nu al op een bezoek aan dit ongetwijfeld opnieuw iconisch gebouw! Het is nog lang niet af maar wat zal het prachtig zijn. De Bauhausexpositie is echt geweldig, zij het dat de tentoonstelling wel wat meer ruimte had verdiend en hier en daar beslist een betere belichting maar een kniesoor die daarover struikelt. In 1933 verboden de nazi's Bauhaus definitief en dat was een daad van ongekend politiek geweld. Het verbieden heeft overigens veel minder effect gehad dan zij zelf veronderstelden want de invloed van Bauhaus is nog steeds op talloze plekken n Europa en in ons indusrtrieel design zichtbaar en merkbaar.
Lopend door Rotterdam realiseer je je hoe gevaarlijk en bedreigend het is als politici zich gaan afzetten tegen kunstenaars, journalisten en architecten. Als één stad de architecten toebehoort, dan is het wel Rotterdam. En wie met een open en nieuwsgierige blik rondkijkt, verbaast en verwondert zich over de schier eindeloze fantasie van de architecten die met elkaar vorm geven aan een prachtige en tot de verbeelding sprekende metropool. Rotterdam is een multicultureel feest, telkens weer, en laat politici alstublieft met hun poten afblijven van de geest van creatieve vakmensen die in Rotterdam een ultramoderne en uiterst leefbare stad hebben gecreëerd, een proces dat nooit tot stilstand mag worden gebracht. Al helemaal niet door cultuurpolitiek! Laat de politiek zich bezighouden met de randvoorwaarden voor een leefbare samenleving, niet door mensen of ideeën uit te sluiten maar door rekening te houden met iedereen, inclusief vooral de minderheden.
O, er zal best het nodige fout gaan, waar niet. We zijn nu eenmaal mensen en daarmee o zo feilbaar en gebrekkig. Maar het enthousiasme dat je overal in Rotterdam tegemoet straalt is een feest voor al je zintuigen. Op de zondagochtend woonden we een werkelijk voortreffelijk concert bij van Sambeek, Stotijn en Eijsackers, respectievelijk fagot, contrabas en piano. Zij hadden een heerlijk programma samengesteld dat naarmate de componisten van recentere datum waren steeds avontuurlijker werd. Hoogtepunten waren de Motivi voor contrabas solo van Tabakov, de Harlem Nocturne van Earle Hagen en Invierno en Verano Portneño van Piazolla. Onvergetelijk mooie muziek en werkelijk schitterend gespeeld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten