donderdag 11 april 2019

Brexit: opnieuw uitstel


In mijn vorige post ziet u Patrick O'Flynn die ons waarschuwt: "Lock us in and we'll be your worst nightmare". Altijd fijn, zulke politici. Dit is geen onverholen maar een direct dreigement dat de Britten alles zullen doen om de EU te frustreren wanneer ze gedwongen worden mee te doen aan de Europese verkiezingen in mei aanstaande. Een schande, zulke politici. Applaus kreeg hij dan ook slechts van een handjevol jaknikkers uit eigen gelederen.

May verzocht opnieuw uitstel en sloot haar smeekbede af met de fijne woorden: so that we can go on into our brighter future. Wat mij betreft had de EU haar verzoek om uitstel af mogen wijzen. De Britten willen echt van ons af, donder dan maar op. Maar tegelijkertijd wil de EU koste wat het kost voorkomen dat iemand ooit de EU ervan kan beschuldigen de Britten eruit gegooid te hebben. En dat is terecht en dus werd er opnieuw uitstel verleend.

Nu moeten de Britten dus gedwongen meedoen aan de Europese verkiezingen voor een EU waar ze geen deel van uit willen maken. Volkomen terecht dat de Fransen hier lang verzet pleegden. Dat verzet heeft geleid tot een extra voorwaarde in het verleende uitstel, namelijk dat de Britten geen enkele actie zullen ondernemen die de EU in gevaar zou kunnen brengen. Want er zijn genoeg Britten die klaar staan om zoveel mogelijk zand in de Europese machine te gooien, denk aan Johnson, zie O'Flynn. Wat mij betreft hadden die extra voorwaarden veel zwaarder en explicieter geformuleerd mogen worden.


Intussen denkt May nog steeds dat ze uiterlijk 22 mei aanstaande overeenstemming in het Britse parlement heeft bereikt over de Brexit, zodat die Europese verkiezingen aan hen voorbij kunnen gaan. Ik hoop het, niet voor haar maar voor de EU. Ik heb echt meer dan schoon genoeg van die Britten en hun arrogantie. Ik kom graag in Groot Brittanniƫ en zal er rond blijven reizen en voor de Britten zal ik altijd wel een merkwaardig soort sympathie blijven koesteren. Maar ze zijn als Europeanen definitief door de mand gevallen. We zijn terug in 1946 toen Churchill al een verenigd Europa aankondigde, maar wel zonder de Britten. De arrogantie van die woorden heeft dat volk nooit verlaten.

Geen opmerkingen: