Remkes heeft gesproken, het kabinet heeft besloten. Remkes creëerde een momentum en het kabinet besloot er geen gebruik van te maken. De reden voor dit bizarre gedrag: ze durven niet. Eerst wordt er bij hoog en bij laag beweerd dat er geen lijstje met piekbelasters zou zijn. Zo'n lijst bestaat natuurlijk wel degelijk. Waarom ook hier weer over gelogen moet worden? U mag het zeggen.
Remkes zegt, niet zonder reden: koop de piekbelasters rond Naura2000 gebieden binnen maximaal twaalf maanden uit. Als het niet vrijwillig gaat, dan moet het gedwongen. Wat besluit het kabinet: die twaalf maanden mogen er ook wel achttien worden en een goed verstaander begrijpt prompt dat die achttien ook wel vierentwintig mogen worden.
Over gedwongen bedrijfsbeëindiging durven de politici al helemaal niet meer te praten en er worden prompt juridische mistgordijnen opgetrokken. De rechter zou zulke gedwongen bedrijfssluitingen wel eens heel lastig kunnen maken. Onzin natuurlijk, het was uiteindelijk de Hoge Raad die de politiek hield aan de consequenties van de eigen besluitvorming (het Urgenda-arrest). Inmiddels heeft het RIVM laten weten dat het intrekken van de vergunning van piekbelasters juridisch zonder meer haalbaar moet worden geacht en ook dat lijkt mij geen rocket science.
Maar het kabinet durft het niet aan e n geeft de boeren alle ruimte die ze maar willen. Men vertrouwt ioop vrijwillige bedrijfsbeëindiging terwijl de praktijk al jarenlang leert dat die benadering geen enkel succes oplevert. Dit kabinet maalt niet om klimaat, natuur en milieu. Dit kabinet voelt zich niet verantwoordelijk voor de wereld die wij voor onze kinderen en kleinkinderen achterlaten. Dit kabinet bestaat uit angsthazen en maakte het mogelijk dat onze democratie verwerd tot een boerenvrijstaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten