De affaire rond Khadija Arib en Vera Bergkamp is een jammerlijk fiasco geworden, dat alleen maar grote vraagtekens oproept. Er komen twee anonieme klachten binnen bij het Presidium en de landsadvocaat adviseert nader onderzoek, een advies dat door het Presidium unaniem onderschreven wordt. Het ligt al op straat voordat het leidend voorwerp van dat onderzoek, voormalig Kamervoorzitter Khadija Arib daarover werd geïnformeerd.
Sinds wanneer zijn twee anonieme klachten genoeg om iemand voor een tribunaal te brengen? Want dat is wel de uitwerking van zo'n onafhankelijk onderzoek. Waarom heeft Henk Nijboer ingestemd met deze hetze tegen zijn partijgenoot? Op basis van anonieme aantijgingen nog wel! En wat bezielt Vera Bergkamp, naar inmiddels ruimschoots gebleken is een voorzitter zonder enig charisma en zonder enig gezag, die haar positie uitsluitend te danken heeft aan een politiek spelletje?
Arib heeft zich tijdens haar voorzittersperiode niet bijzonder geliefd gemaakt in haar ambtelijk apparaat. Dat was tijdens haar voorzitterschap allang duidelijk geworden maar daar is nooit verder onderzoek nar gedaan. Nu zijn twee klagers zo lafhartig om alleen anoniem hun visie op een en ander met de buitenwacht te delen. We zullen dus nooit weten of hun motieven om uitgerekend nu met hun klachten naar buiten te treden wel zuiver waren. Dat Arib deze handelswijze ervaart als een mes in haar rug is volstrekt invoelbaar.
Nu is ze opgestapt en dat is doodzonde want ze was, in mijn ogen althans, een uitstekend politica. En een rolmodel buitendien. Het aanzien van de politiek heeft hiermee een klap in het gelaat gekregen. Ook Bergkamp is verliezer, ze heeft met haar dolle acties een totaal averechts effect bereikt. Van haar statuur als Kamervoorzitter is nu helemaal niets meer over. Ze gaat in rap tempo Anouschka van Miltenburg achterna. En ook Henk Nijboer mag zich nog wel eens afvragen waarom hij twee anonieme klachten aanleiding genoeg vond voor een nader onderzoek. Het zou om ernstige klachten gaan, zo verdedigde hij zich. Reden te meer om die anonimiteit niet te aanvaarden! Het grootste slachtoffer is natuurlijk Khadija Arib, wier carrière vroegtijdig eindigde, wier reputatie ernstig beschadigd werd en die nu met een persoonlijk drama wordt geconfronteerd.
En de Nederlandse kiezer? Die heeft het nakijken en kan zich alleen maar verbazen over wat er in dat verre Den Haag allemaal gebeurt. Persoonlijke kinnesinne viert hoogtij terwijl het land aan alle kanten geconfronteerd wordt met complexe en serieuze problemen, waar de regering maar geen passend antwoord op weet te formuleren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten