Op 2 november berichtte ik over de rechtszaak tegen een Amsterdamse boekverkoper die Mein Kampf van Adolf Hitler verkocht aan belangstellenden. Onder andere Federatief Joods Nederland (u weet wel, de familie Loonstein die in achterkamertjes ook kleine joodse jongetjes besnijdt) voegde zich in het proces dat kans van slagen zou kunnen hebben omdat Mein Kampf nog steeds verboden is en niet verkocht mag worden.
De rechter deed gisteren uitspraak, handhaafde het verkoopverbod maar sprak de boekhandelaar vrij. Hij had het boek weliswaar verkocht maar het lag niet openlijk in de etalage en bovendien kan iedereen het boek gratis downloaden van Internet. Een salomonsoordeel of toch eerder een wat hybride uitspraak? Ik houd het op het laatste maar kan er verder wel mee leven. Opheffing van het boekverbod, daar waagde de rechter zich niet aan maar dat was dan ook niet de inzet van deze rechtszaak.
Op TV mocht Gert-Jan Segers van de Christen Unie het boekverbod verdedigen en - zoals wel vaker gebeurt - legde hij een verband tussen Mein Kampf en de Holocaust dat er in de praktijk niet was. Dat wil zeggen: het gewraakte boek (dat Segers zelf overigens nooit las, verklaarde hij) vormde niet de opmaat tot de Holocaust. Het antisemitisme is oneindig veel ouder en eeuwen geleden al schreef ene Maarten Luther antisemitische stukken vergeleken waarbij Hitler een kruimeldief was.
Hulde aan Pauw overigens die in een discussie passages liet voorlezen uit Mein Kampf, de bijbel en de koran. Voor de meesten is wel helder dat het verschil tussen het wel verbieden van het ene maar niet van de beide andere boeken niet uit te leggen is. Behalve voor Segers dan, want hij volhardde in zijn mening over het boek dat hij nooit gelezen had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten