Soms kom je opeens een gedicht tegen dat je meteen aanspreekt. Zoals dit verbluffende gedicht van Gerrit Kouwenaar. Vooral de tweede en de zesde regel vind ik fantastisch, ik had ze zelf wel willen bedenken. Maar ik ben geen dichter en moet geen ambities koesteren die mij niet passen. Afin, ik kwam dit gedicht tegen in het dagboek van Gérard van Eyk dat je hier in de linker kolom aan kunt klikken.
Het is laat zoals ieder jaar
de tijd zit krap in zijn heden,
vandaag is steeds weer geweest
steek dus het licht aan dat de toekomst nog uitspaart,
spreek het brood aan dat nog niet doof is,
maak de taal waar achter zijn tekens,
spel het vlees, stil de tijd, leef nog even -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten