We hebben gezien hoe Trump op de meest onbeschofte wijze weigerde Angela Merkel de hand te schudden. Zijn overige acties met zijn naar verluidt veel te kleine handjes worden gekenschetst als gedrag van een alfamannetje. Macron heeft daarop het juiste antwoord gevonden door Trump te overtreffen in het handen schudden. De andere redenen waarom ik van Macron gecharmeerd ben zijn overigens vele malen belangrijker. Vervolgens hebben we gezien hoe Trump op een ongekend onbeschofte manier de premier van Montenegro opzij duwde om zichzelf in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen. Het gaat hier natuurlijk slechts om uiterlijk gedrag maar dat gedrag weerspiegelt het universum van Trump, een universum waarin slechts plaats is voor één persoon. Veel ernstiger is natuurlijk het beleid waarvoor deze schuinsmarcherende paljas staat.
Angela Merkel kiest in Duitsland voor een steeds openlijker pro-Europese koers en dat vind ik uiteraard zeer verheugend. Ze ziet haar voorsprong op de SPD van Martin Schulz groeien en weet dat de AfD alle zeilen bij moet zetten om zichzelf te heruitvinden. Merkel realiseert zich dat samenwerking met de VS en de UK niet langer vanzelfsprekend is en dat het er nu op aankomt dat Europa een eigen koers vaart. Macron kiest exact dezelfde positie en heeft aangegeven op Merkel te rekenen om Frankrijk uit het financieel-economische dal te kunnen trekken. Die steun gaat hij vrijwel zeker krijgen.
En daarmee ontstaat dan daadwerkelijk de Frans-Duitse as die nodig is om Europa niet alleen overeind te houden maar vooral ook sterk te maken, zowel in termen van machtspolitiek als - hopelijk ook- in termen van interne democratie. Voorlopig ben ik gematigd positief over deze ontwikkelingen. Ze zijn hoopgevend maar moeten nog wel worden geconcretiseerd.
In juli vindt er in Hamburg een G20 overleg plaats en daar zal Trump vermoedelijk definitief afstand nemen van het Parijse klimaatakkoord. Schandelijk, maar vrijwel zeker de nieuwe werkelijkheid. Een zware nederlaag voor de internationale gemeenschap, inclusief de Amerikanen. Het slechtste wat ons daarnaast nog kan overkomen is een afbrokkelend Europa. Hopelijk krijgen wij hier in Nederland een kabinet dat zich daarvan bewust is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten