Terwijl de eilandbewoners zich verslikken in hun zinloze en misplaatste droom ooit weer eens 'to rule the waves' hebben de Fransen beter nagedacht. De socialisten hebben het presidentschap van Hollande volledig verprutst. Hollande wilde wel maar kreeg niets voor elkaar. En rechts Frankrijk raakte meer en meer verstrikt in het klassieke graaiwerk en bleek stijf te staan van corruptie.
Macron heeft dat sentiment onder de Franse bevolking heel goed begrepen en presenteerde zich als een kandidaat van noch links, noch rechts maar wel met een heldere visie over de noodzaak van hervormingen en de noodzaak van Europa. De Fransen hesen hem op het schild maar de commentatoren geloofden er niet in. Macron zat immers niet in het parlement en hij zou dus zijn snode plannen nooit door kunnen voeren. Het zou op een cohabitation uitdraaien waardoor hoogstens een verwaterde versie van zijn mooie ideeën werkelijkheid zou kunnen worden.
Maar kijk naar wat Macron deed: hij vroeg een conservatief om zijn eerste premier te worden en stelde in tien dagen tijd een uiterst divers kabinet samen. Maar wat veel belangrijker is, Macron liet zich zien als een leider die bereid bleek, omwille van de politieke noodzaak, ferme standpunten in te nemen. Hij won een potje armpje drukken met Trump glansrijk en was de enige politicus die de Amerikanen in een tv-spotje voorhield dat hun president hen voor de gek hield en hij nodigde Amerikaanse klimaatwetenschappers uit naar Frankrijk te komen om van daaruit hun belangrijke werk voort te zetten.
En kijk nu eens naar de Franse parlementsverkiezingen. Ook hier stevent Macron af op een monsteroverwinning. In Frankrijk voltrekt zich dus een heuse revolte en het meest verheugende feit is dat de Fransen uiteindelijk niet zijn gezwicht voor puur nationalisme. Natuurlijk kleven er grote risico's aan de onstuitbare opmars van LREM. Ongetwijfeld gaat ook deze nieuwe partij geplaagd worden door LPF- of PVV-toestanden en ook hier zullen gelukzoekers en gelegenheidspolitici opduiken. Er is nog geen partijprogramma en al helemaal geen partijcultuur.
Maar die Macron bevalt me wel. En voorlopig krijgt hij van mij enthousiast het voordeel van de twijfel. Give the guy a chance, zou ik zeggen. En dat geldt bepaald niet de joker aan de andere kant van de grote plas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten