Twee grote manifestaties in Spanje in de afgelopen dagen. Eerst een grote manifestatie waarbij iedereen in het wit gekleed ging en waarbij vooral om dialoog gevraagd werd. En gisteren in Barcelona een nog grotere manifestatie van Catalanen (meer dan driehonderd duizend) die zich ook Spanjaard voelen en dat vooral willen blijven.
Daarmee wordt een belangrijk tegenwicht geboden aan de ja-stemmers van vorige week. De voorstanders van onafhankelijkheid moeten zich afvragen of het eenzijdig uitroepen van een Catalaanse staat gerechtvaardigd is als slechts 37,8 procent van de bevolking zich daar een voorstander van getoond heeft. Hoe zou je zo'n actie moeten legitimeren met een beroep op de democratie? Ik vrees dat Puigdemont niet meer terug kan zonder gezichtsverlies. Maar als de vlucht vooruit nog het enig denkbare antwoord is gaat Spanje het nog heel erg moeilijk krijgen. Dialoog dus maar hoe?
2 opmerkingen:
Had het referendum toegestaan, en de uitslag was irrelevant geweest, immers de wetgeving in Spanje kent geen wet die een referendum enige waarde toekent.
Maar nu de opkomst van tegenstanders uitleggen dat aan de stemming geen waarde mag worden toegekend is een drogredenering.
Laat de Catalanen maar een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring uitspreken, dan is het enige middel van de staat wat overblijft, is het Catalaanse parlement te ontbinden, en nieuwe verkiezingen uit te schrijven.
De doos van Pandora is reeds geopend, en als dat de opmaat is voor een ontmanteling van de oligarchie die de Europese Unie is geworden, kan ik het alleen maar toejuichen.
Ook u kunt er niet om heen dat slechts 37,8 procent van de bevolking voorstander blijkt van afscheiding. Dat is niet meer dan een significante minderheid. Niet voldoende om de onafhankelijkheid uit te roepen. En u mag vinden van de EU wat u goeddunkt maar het is bepaald geen oligarchie. Er is in de EU geen enkel besluit genomen zonder de instemming van de regeringen van de lidstaten.
Een reactie posten