Sinds een paar jaar is voor studenten het leenstelsel ingesteld. Op basis van dat stelsel kunnen studenten hun studieloopbaan bekostigen door laagrentend te lenen bij de overheid. Als ze eenmaal gaan werken hoven ze maximaal 4 procent van hun inkomen boven het minimumloon te besteden aan aflossing. Na 35 jaar wordt de restschuld kwijtgescholden.
Een onredelijke regeling? U weet hoe ik erover denk. Natuurlijk is dit geen onredelijke regeling, ze is fair, billijk en logisch. Bij een inkomen tot € 40.000 betaalt een voormalig student € 65 per maand aan aflossing. Bij een inkomen van € 80.000 bedraagt die aflossing € 77 per maand. Vindt u dat nog steeds onredelijk?
In dit artikel in de NRC kun je lezen hoeveel de overheid per jaar per student betaalt. Dat wordt betaald uit de belastingopbrengsten, de collectieve middelen, geld dat door u en mij bij elkaar gebracht is. Ruim 80 procent van een studie wordt dus door ons allemaal betaald. En dan zouden we van studenten geen solidariteit mogen verlangen?
Nu lijkt het draagvlak onder het leenstelsel helemaal te verdwijnen omdat de minister van onderwijs de rente op de studieschuld wil verhogen. Momenteel wordt een vijfjaarsrente van 0 procent gerekend. Dat zou kunnen oplopen naar 0,5 of misschien zelfs wel 1 procent. Kamerleden reppen van studentje pesten. Wat een verbijsterende lariekoek is dat toch. Politieke partijen zijn bang voor het leenstelsel omdat ze vrezen dat het ongelijkheid zal creëren: kinderen van minder vermogende ouders zouden niet meer studeren willen kiezen. Ook dat is de grootst mogelijke flauwekul, koudwatervrees dus.
Bij een volgend kabinet zal het leenstelsel wel sneuvelen. Ik zou dat een ongelooflijke stommiteit vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten