zaterdag 15 december 2018

Als een nederlaag ooit smadelijk was...


...was het wel die van de hardliners binnen de Tories die Theresa May beentje wilden lichten. Jacob Rees-Mogg en Boris Johnson zijn er niet in geslaagd de regering ten val te brengen. En als er iets was dat mij deugd deed, was het wel deze moeder der smadelijke nederlagen.
Met vele anderen ben ik verbijsterd en geschokt door het schandalig gedrag van onverantwoordelijke Britse politici die hun volk even talloze als schandelijke leugens op de mouw speldden maar als het erop aan komt niet kunnen leveren.


Betekent dit dat ik bewondering heb voor Theresa May? Integendeel. Ja, ze lijkt over Houdini-achtige vaardigheden te beschikken en een zekere consistentie kun je haar niet ontzeggen. Maar daar is wat mij betreft alles wel mee gezegd. Ze durft EU-ingezetenen in de VK zonder ook maar de geringste aanleiding uit te maken voor profiteurs. En bepaald niet voor het eerst probeert ze EU-lidstaten tegen elkaar uit te spelen alvorens ze naar Brussel reist.


En eenmaal in Brussel aan tafel gezeten  blijkt ze met lege handen gekomen te zijn. Als Europa haar vraagt wat ze nu precies verlangt, blijft ze een antwoord schuldig. Het probleem met de Britten is dat ze mentaal nooit meegekomen zijn in de postkoloniale wereld. Ze leven nog steeds vanuit de gedachte dat London het centrum van de wereld is die voornamelijk uit de Commonwealth bestaat, where England rules the waves.

Is dit het lot van eilandbewoners? Je zou het haast gaan denken. En hoe nu verder, politici uit Engeland? Jullie nemen Schotland en Ierland mee in jullie val, jullie zijn zelfs bereid de vrede in Noord Ierland op het spel te zetten. Jullie hebben geen idee, geen plan, geen visie, geen strategie. Zelden heb ik een voltallig parlement het eigen volk zo zien misleiden.


Nieuwe verkiezingen? En dan Corbyn aan het roer? Denkt u echt dat er dan iets verandert? Ook Corbyn heeft geen idee, geen plan, geen visie, geen strategie. Heeft hij in de afgelopen maanden ooit in heldere taal aangegeven wat zijn reisplan is? Not in the very least!


En dus stevent het land af op een hard Brexit oftewel een no-deal. Het parlement kan zich alleen achter Therese May scharen als het bereid is een geestelijke salto mortale te maken. Alle grote woorden moeten dan opeens ingeslikt. Gaat het Britse electoraat hen dat in dank afnemen? Ik denk toch van niet.

Zijn er dan helemaal geen verstandige lieden meer in the Perfid Albion? Natuurlijk wel. Timothy Garton Ash bijvoorbeeld, zie daarvoor mijn volgende post. Voor dit moment stel ik vast dat de Britten volledig overrompeld zijn door de rustige, kalme, eensgezinde en consistente houding van de EU. Daar hebben ze nooit mee gerekend. Hoe dom kun je zijn?

Geen opmerkingen: