In de NRC van gisteren staat een urgent en wat mij betreft overtuigend pleidooi van Margritte Kalverboer, Kinderombudsvrouw, om de Nederlandse kinderen zo snel mogelijk terug te halen uit IS-kampen in Syrië. Het is bepaald niet voor het eerst dat zij zich het lot van deze kinderen aantrekt. Ik vind het bizar dat de Nederlandse overheid in het geheel geen oog heeft voor kinderen waarvan Kalverboer terecht opmerkt: "Kinderen reizen niet uit. Kinderen sluiten zich niet aan bij terroristische organisaties. Kinderen voeren geen oorlog. Kinderen zijn voor hun ontwikkeling en perspectief afhankelijk van volwassenen".
Zeker nu de zichzelf onmetelijke wijsheid toedichtende Amerikaanse president Erdogan vrij spel heeft gegeven, lopen de IS-kampen in snel tempo leeg. Meer dan tienduizend mannen en vrouwen die verdacht worden van IS-sympathie of erger, kunnen de anonimiteit in vluchten en op enig moment ergens in Europa opduiken om hun terreur uit te oefenen.
De Nederlandse overheid zet in op een door alle partijen onhaalbaar geacht internationaal tribunaal ergens in Irak. Als ergens infrastructuur en mentaliteit voor een dergelijke organisatie ontbreken, is het wel in Irak. Nederland begeeft zich onder aanvoering van de verschrikkelijke Stef Blok moedwillig op een doodlopende weg, alleen maar om tijd te winnen en nu geen actie te hoeven ondernemen.
Een beschaafd land trekt zich het lot van kinderen aan wanneer de ouders niet meer in staat zijn voor die kinderen te zorgen. Er zijn genoeg voorbeelden beschikbaar van vrouwen uit de IS-kampen die om zulke humanitaire acties smeken. Hun letterlijke boodschap: "Laat ons in de steek als je vindt dat je dat moet doen maar haal onze kinderen hier weg".
Vinden wij onszelf echt beschaafd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten