Arild Andersen (1945) is een Noorse bassist. Ik draai zijn muziek al decennialang, leerde hem kennen op het ECM-label van Manfred Eicher. Hij was in het BIM-huis gisteravond met een geweldige band, bestaande uit Marius Neset op tenorsax, Helge Lien op piano, en Håkon Mjåset Johansen op drums. Stuk voor stuk geweldige muzikanten. Neset en Johansen waren voor mij nieuw, van Helge Lien heb ik al enkele jaren muziek in mijn verzameling. De tenorsaxofonist was een genot om naar te kijken en te luisteren en drummer Johansen was ronduit fenomenaal. De band was enorm goed op elkaar ingespeeld en ik sta er iedere keer weer van te kijken hoe zo'n groep muzikanten na talloze improvisaties toch weer op het oorspronkelijke spoor van zo'n compositie samenkomt. Glasheldere muziek, elke noot is te volgen en wat een genot als de musici met elkaar het gevecht aangaan en opzwiepen tot een spannende en schurende climax om dan weer terug te keren naar de beginakkoorden. Andersen is een ongeëvenaard bassist, hij laat zijn bas zingen en is een innemende podiumpersoonlijkheid die zijn bandleden alle ruimte biedt om te excelleren en soleren. Wat een heerlijke muziek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten